Vandaag zijn we weer geweest. Midden in een enorme plensbui. En dan is het naar de Soesterweg echt een end hoor! Maar goed, het is nog niet duidelijk, of het erger wordt (zo ja, dan zullen we iets moeten doen), maar als het zo blijft als nu, dan zal hij “ermee moeten leren leven”. Aangezien hij rechts is, is het niet zo’n probleem. Hij gebruikt zijn arm immers. Alleen ziet het er een beetje gek uit. Fysio gaat nu met mijn huisarts praten, dat hij een verwijskaart voor de kinderarts (neuroloog) moet geven, zodat die foto’s en onderzoeken kan maken, om te kijken of het erger zal worden, of dat het al gestopt is. Het schoudertje wat afhangt, hangt niet af, maar zijn rechter EP schouder houdt hij wat verkrampter omhoog, zodat hij zijn arm in de lucht kan brengen. Dat is op zich niet zo erg, daar is niets aan te doen. Die arm is immers verlamd geweest, dus valt die wel mee. Maar links, ja, daar weten we nog altijd niet veel meer van. Het is afwachten of de huisarts die verwijskaart af gaat geven. Fysio vindt het wel nodig in ieder geval, om naar het ziekenhuis te gaan en ze wilt ook dat we dan 1x per jaar naar de kinderarts terug gaan voor controles. Dus als het nog van de Erbse Parese afstamt, dan blijft het zo, gaan we niet meer oefenen, want dan is het nu toch al te laat. Maar is het toch iets anders (er wordt niet aan getwijfeld, dat het door de geboorte komt verder), dan wordt er een nieuw plan op gesteld. Nou ben benieuwd! Ze gaat de huisarts bellen en schrijven… Ik houd jullie op de hoogte. Weet eigenlijk niet zo goed, of ik nu blij, of zorgelijk moet zijn… Blij, dat er misschien verder niets is, alleen maar nog oude EP, wat dan toch links aanwezig is, maar niet ernstig, wat dan wel weer altijd zo blijft (dus slappe hand, overstrekkende hand, arm enz , maar wel gebruikt) of dat het toch erger is, maar er dan misschien wat aan gedaan kan worden.
We zullen het wel zien. Voorlopig ligt mijnheer uitgeteld in zijn bedje te snurken. Hij vindt het echt ontzettend leuk daar en is heel druk bezig geweest met dr. Mama zat met een kopje kruidenthee…warm te worden, na die enorme regenbui (ach, ik vind het niet eens zo erg, die regen, Lucas was helemaal droog.)
gr Monique
groetjes Monique