Jullie weten zo langzaamaan wel, dat mijn Eva niet altijd de makkelijkste is. Ze ziet er lief uit (dat vind ik en dat zeggen mensen ook), maar ze is dus nogal een pittige dame met een eigen wil. Ze wil nu van alles, maar soms lukken dingen haar gewoon nog niet. Dan wil ze bijvoorbeeld haar schoen aandoen, maar dat is natuurlijk erg moeilijk. Dan gaat ze dus zitten kermen. Of ze wil per sé iets hebben wat ze niet mag hebben, zoals laatst een verdwaald chocoladekoekje op het aanrecht (net voor etenstijd). En dan zet ze dus een keel op als ik dat niet geef. Als ze opgetild wil worden, wat heel vaak zo is, steekt ze haar armpjes uit en doet ze ‘Eeeeeee’. En dat doet ze harder naarmate ik haar niet pak. Ik negeer het dan soms, want ik kan en wil echt niet constant met haar op de arm lopen. Zijn jullie kindjes ook zo gefrustreerd als iets niet lukt?
En in hoeverre helpen jullie ze met iets? Vanmiddag gaf Eva aan dat ze op haar driewilier wilde, dus die pakte ik. ‘Eeeee’ en ik zette haar erop. Ze ‘reed’ een beetje richting keuken en ik zag dat ze zelf afstapte en daarna weer ging zitten. Toen kwam ze aangereden en deed ze ‘eeeee’, omdat ze eraf wilde. Dus ik zeg: ‘Eef, stap zelf maar af’. Kijkt ze me heel zielig aan, van: ‘Maar mama, dat kan ik niet?’ Dus ik: ‘Eva, mama zag dat je op- en afstapte, dus probeer het zelf maar. Niet zo snel opgeven!’ Nou, tranen met tuiten, want ze kon ‘opeens’ zelf niet meer afstappen. Ik gaf niet toe en uiteindelijk liet ze zich heel onhandig van de driewieler af rollen, huilend. Ja, ik ben een zotje zeg! Ik weiger om alles te doen wat mevrouw wil! Natuurlijk help ik haar wel met het schoentje en met eten met een vork (kan ze best goed), maar soms speelt ze gewoon een spelletje en daar pas ik voor.
Gesproken over spelletjes. Eva is dol op ‘high fiven’ en soms doen we onze vinger tegen haar vinger en zeggen we ‘Dzzzz’. Dat vindt ze geweldig! Gisteren deed ik alsof ik dan stroom kreeg en ik trilde expres. Nou, ze lag dubbel en gilde het uit! Dus ik deed het nog een keer. Maar toen wilde ze dat papa het ook deed en die is de beroerdste niet, dus hij deed het ook. Zaten we met z’n drietjes na het eten te ‘stroomtrillen’. Maar ja, na 15x ofzo hadden wij er geen zin meer in. Eva wilde nog doorgaan en zette het dus meteen weer op een brullen! Want ZIJ wil toch een spelletje doen? Uiteindelijk, als we voet bij stuk houden, drijft de bui wel weer over en komt ze daarna heel lief bij je zitten. Ze IS ook superlief, maar wel een drammertje in de peuterpubertijd.
Hoe kan ik het beste omgaan met frustratie/haar helpen/diva-gedrag? Ik voel me af en toe zo streng en kattig! Maar ja, dat is wel het beste als je een Hollywoodactrice thuis hebt zitten!
Groetjes Rainbow, trotse mama
