Flinke dip


#1

Ppff ik weet even niet meer wat ik moet doen hoor. Ik weet nu al dat het een lang verhaal word maar ik vind dat ik alles moet schrijven/vertellen om jullie een goed beeld te kunnen geven.

Het lijkt de laatste tijd niet meer zo goed te gaan tussen mijn vriend en mij.
Zakelijk loopt t niet zoals gehoopt…werk is er wel maar de opdrachtgevers betalen niet naar behoren. Daardoor blijven er prive-rekeningen liggen. Zoiets is er al eens in het verleden gebeurd (maar toen waren het werkgevers die niet naar behoren betaalde en nog een paar dingen)
Door al die onzin raken we dus achter en ben ik bang dat we dat straks niet meer bijgewerkt krijgen. In het verleden is dit dus ook al gebeurd en waren we gedwongen om onze woning te verkopen.

De bussen die we hebben lopen voor het werk kosten veel aan onderhoud, te veel als je het mij vraagt. Ik denk dat we het laatste half jaar ongeveer zo’n 3000euro uitgegeven hebben aan onderhoud/reparaties + dat er nu weer dingen op het lijstje staan die gedaan moeten worden aan de bussen. 1 Staat nog in de garage voor iets wat de monteur niet kan vinden, de grootste bus moet nieuwe banden en remmen hebben en de 3e bus moet ook weer gerepareerd worden (dat is dan de 6e keer dat die naar de garage moet incl banden vernieuwen).
Mijn vriend heeft de 2 bussen gekocht zonder er echt voor te sparen, dus is er ook prive-geld in gaan zitten. De grootste bus is geleast.

Daarnaast doet mijn vriend dingen wat ik erg onnodig vind. Er is een terrein gehuurd voor de bussen (samen met zijn vader dus we betalen de helft) en sinds kort hebben we in 2 bussen GPS zitten. Alleen dit kost samen per maand al 405euro. Ik vind het dus weggegooit geld, vooral dat terrein (a 375euro per maand). 2 chauffeurs kunnen de bussen mee naar huis nemen en 1 kan hier voor de deur blijven staan.
En 1 bus is eigenlijk overbodig. We hebben snachts een route en overdag. Normaal gesproken zou dus een bus op beide routes kunnen lopen (dit hebben we ook een poosje zo gedaan)

Mijn vriend wilt dus niet inzien dat 1 bus echt overbodig is en dat het terrein overbodig is. Zou hij dat laten, bespaard ons dat heel wat wegenbelasting, verzekering onderhoud en dan de huur van het terrein.
Maar hij zegt; wat als we maar 2 bussen hebben en 1 gaat er kapot? En op het terrein wilt hij een soort keet neer zetten die moet dienen als kantoor (jaja zeker nog meer geld uitgeven)

Ik kan zeggen tegen hem wat ik wil, maar ik dring niet tot hem door. Hij wilt gewoon niet luisteren en trekt helemaal zijn eigen plan.
Ik kan hem 100x zeggen dat het mis gaat zo. Ik zeg hem misschien wel 3x per week dat er nog een stapel rekeningen betaald moeten worden (waaronder mijn CZ die vanaf januari niet betaald is!)
Ik heb hier huilend op de bank gezeten om tot hem door te dringen dat er belangrijkere zaken zijn die betaald moeten worden, Ik heb ruzie gemaakt dat ik nieuwe broeken nodig heb (even voor de duidelijkheid; ik heb ze echt nodig en het is niet dat ik gewoon graag nieuwe broeken wil. Ik heb geen 1 broek meer die heel is. 2 Zijn er tussen de benen gescheurd en heb ik gerepareerd en de ander was bij een lus kapot en heb die dus ook maar gerepareerd)

Wanneer ik iets zeg, (dat het terrein overbodig is dat 1 bus overbodig is dat er andere zaken betaald moeten worden, dat ik nieuwe broeken nodig heb, ect ect), dan zegt hij dat ik zeur. Ook waar 1 van onze chauffeurs bij zit.
Deze chauffeur vond op een gegeven moment ook wel dat ik zeurde (fijn dan )

Mijn vriend zegt ook vaak dat ik zuiniger moet zijn, dat ik het geld verbras ect. Terwijl ik juist heel zuinig probeer te zijn maar mijn vriend doeld op het voer van de honden. En ja hij heeft gelijk, het voer is niet goedkoop, maar als ik zeg dat het goedkoper kan door een ander merk voer te geven, gaat hij daar niet op in en wilt niet dat ik dat voer ga halen. Wat moet ik dan doen??
Als ik hem vraag wat er met het geld gebeurd dat overblijft wat binnen komt (na betaling van chauffeurs, verzekeringen en diesel), weet hij zelf niet eens wat er mee gebeurd en waar het blijft en vervolgens geeft hij mij weer de schuld dat ik geld verbras.

Omdat dus 1 bus in de garage staat moet de nachtroute met de grootste bus gereden worden (de andere bus kan dat niet aan qua laad/trekvermogen) Deze grote bus is te onhandig om alleen op te rijden omdat je op plekken komt waar het moeilijk draaien is en waar je geen overzicht meer hebt. Daarom heb ik afgelopen week de hele week meegereden snachts. (kinderen waren bij mijn schoonouders)
Ik heb de chauffeur het een en ander verteld, hij begrijpt me en vind nu dat ik gelijk heb en eigenlijk helemaal niet zeur.

We (die chauffeur en ik) hebben echt heel veel gesproken en besproken. Hij snapt mij dus, beter dan dat mijn eigen vriend doet.
En het klinkt heel gek, maar deze chauffeur lijkt veel meer begaan met mij dan dat mijn vriend is. Hij kwam heel zorgzaam en begripvol over, hij luisterd tenminste naar wat ik zeg ect ect…En nu…tja en nu. Nu ga ik twijfelen aan mijn vriend. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Als een vreemde mij beter begrijpt, zich nog meer (in ieder geval laat merken) zorgen maakt om mij dan mijn eigen vriend doet, ect…Het is mij wel duidelijk geworden afgelopen week, dat ik helemaal niet zo gelukkig ben bij mijn vriend. Ik mis dingen bij mijn vriend, die de chauffeur me wel geeft. Het voeld op dit moment alsof de chauffeur nog meer om me geeft, meer met me te doen heeft ect dan dat mijn eigen vriend doet (al weet ik dat mijn vriend heel veel van me houd). De chauffeur maakt me aan het lachen, laat me even mijn zorgen vergeten.

Ik heb de chauffeur verteld dat ik niet gelukkig ben, dat het me stoord dat mijn vriend niet luisterd, dat hij me niet kan geven wat ik nodig heb (al is het maar een knuffel op het moment dat ik er helemaal doorheen zit) ect…dit had de chauffeur een uur wakker gehouden uit zijn slaap (terwijl hij doodmoe was) de schat.

Nu moet ik deze week ook nog met die chauffeur mee (wat ik niet erg vind want nu heb ik afleiding van alles)
Mijn vriend doet erg raar, kortaf en vooral niet begripvol!! Vanmorgen waren we door omstandigheden heel laat thuis van de nachtroute. Ik was inmiddels al ruim 24 uur wakker en op dat moment verlangt mijn vriend van me dat ik de meiden even aankleed, dat ik nog een uur wakker moet blijven voor het een of ander.
Afgelopen weer liet hij merken dat hij het niet fijn vond dat ik weinig aan het huishouden had gedaan (sorry maar ik kom smorgens tussen 7 en 8 thuis, verzorg de honden ga naar bed en sta dan op wanneer ik weer wakker word of wakker word gemaakt. Ik heb echt geen zin om dan in die tijd (tot 23.0uur) in de weer te zijn met het huishouden.)

lees voor verder verhaal onder aan in stukje van kim


#2

Hi Meid,

Inderdaad een heel verhaal en wat een ellende joh. Kan me voorstellen dat je er even doorheen zit. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat je een bepaald gevoel hebt voor de chauffeur. Hij is inderdaad alles wat je vriend nu niet is en wat je niet met je vriend hebt. En heel belangrijk hij brengt geen zorgen met zich mee.

Wel netjes dat je grenzen gesteld hebt en dat hij je helpt je eraan te houden. Ik heb twee heel slechte relaties gehad en ik weet hoe het kan zijn. Bij mijn eerste ex was weggaan echt de enige optie en van hem hield ik ook echt niet meer. Bij mijn tweede lag het anders. Ik zeg wel eens ik ben weggegaan omdat ik van hem hield. Hij werkte veel nachten en waardoor we mekaar bijna niet zagen en als we elkaar zagen hadden we ruzie. We hielden van elkaar, maar het samenleven was een ramp geworden. Wij hadden ook veel ruzie en dat ging met het nodige gooi en smijtwerk gepaard. Mijn eerste relatie was extreem geweldadig dus van de rondvliegende asbakken werd ik echt niet gelukkig. Ik ben ook uiteindelijk degene geweest die weggegaan is. Ik kon niet meer, de keren van geluk waren om 1 hand te tellen en ondanks dat we van elkaar hielden konden we niet meer samen leven.

Het is een moeilijke keuze geweest. En dan hadden wij nog niet eens kinderen. Maar ik ben voor mijn geluk gegaan en hoe rot ook ik ben er sterker en gelukkiger uitgekomen. Ik kan niet zeggen wat je moet doen. Wel vind ik je vriend zeker niet reeel en redelijk. Hoe staan de kinderen eronder?? Want daar moet je ook aan denken. Rekeningen die zo blijven liggen zoals je cz dat moet niet mogen. Dat is belangrijk. Ik geef alleen maar als advies denk aan jezelf maar zeker ook aan je kinderen en ik hoop dat je de juiste beslissingen kan maken of dat je vriend wil luisteren, maar zo kun je zeker niet doorgaan.

Groetjes,

Michèle


#3

ja inderdaad een heel lang verhaal zeg. snap dat je t allemaal even niet meer weet. ja ik weet natuurlijk niet hoe t met t bedrijf is en hoe je dit allemaal aan moet pakken, maar je cz is toch wel heel belangrijk. stel je voor dat er iets gebeurd en ze willen t niet meer vergoeden dan zit je helemaal in de problemen.
hier hebben we een beetje t zelfde gehad. ook een heel lang verhaal, ook financiële problemen door een huis die we niet verkocht krijgen etc. en een man die toch geld uit blijft geven. en aan mij dan vraagt waar al dat geld dan blijft. het vergt erg veel van je en snap dat je dan op den duur met iemand anders gaat praten die wel luistert. heb dit namelijk ook gedaan.
je zal toch duidelijk moeten zijn dat er echt bezuinigd moet worden. wij hebben toen zelfs onze honden moeten wegdoen. we konden t gewoon niet meer betalen en weet je de kinderen gaan dan toch voor. ben toen echt weken van slag geweest. constant moe van t piekeren en om de kleinste dingen gaan huilen. en je relatie wordt er ook niet beter op. je moet hem echt duidelijk maken dat er echt beslissingen genomen moeten worden, omdat er anders andere consequenties komen die veel erger zijn dan een bus wegdoen. ik weet t mannen kunnen heel koppig zijn. en sommige gaan t pas inzien als t te laat is.maar zover moet je t niet laten komen. je moet gewoon zeggen nu moet er iets veranderen, anders trekken we het niet meer en moeten we straks op straat gaan leven is dat dan wat je wil.
probeer niet te veel te piekeren, maar ga een plan maken hoe je hieruit kan komen. ik heb toen ook constant lopen stressen kon er s nachts niet van slapen. schoot ik niks mee op. heb op den duur mijn man aan tafel gezet en gezegd nu moet je luisteren. of we gaan stappen ondernemen of we moeten straks op straat gaan leven en dan wel apart van elkaar want tussen ons loopt t ook niet lekker. is t zo erg dan zei hij. ook duidelijk aangeven dat je erg emotioneel bent door deze situatie en t idee hebt dat hij je niet begrijpt. ook al reageert hij ongeïnteresseerd je hebt t gezegd. het is toch iets wat jullie samen op moeten lossen. het is heel zwaar, weet precies hoe je je voelt. je ziet zelf wel mogelijkheden, maar t is de bedoeling dat hij dat ook in gaat zien. probeer toch te genieten van de kleine dingen.want anders ga je er aan onder door.
en als er geen geld is, kun je het niet uitgeven ook niet aan een keet etc. en als er een bus kapot gaat mocht dat gebeuren dan kun je misschien er wel eentje huren. wil me er niet mee bemoeien, maar t is ook wel fijn dat je een broek aan kan trekken enzo. prioriteiten stellen, wat is nu het belangrijkste. ik wens je veel succes met alles. hopelijk komt alles snel weer op zijn pootjes terecht.

groetjes jolanda


#4

Hoi Michele,

Lief dat je die hele lap tekst gelezen hebt.
Rondvliegende asbakken !?? :open_mouth: jemig. Nee daar word je indd niet gelukkiger van.
En dagelijks ruzie natuurlijk ook niet. Knap dat je voor jezelf hebt gekozen!!!

Dat heb ik gelukkig weer niet. We hebben natuurlijk wel eens ruzie maar dat gaat dan meestal over financiele zaken of iets wat daar uit vloeit…ik kan dus ook niet anders dan ruzie maken hierover want ik dring niet tot hem door. Het heeft eigenlijk helemaal weinig/geen zin om iets te zeggen, want wat ik ook zeg, het komt toch niet aan. En als ik dan iets zeg…zeur ik weer :S

Waar ik bang voor ben is dat ik door alle zorgen thuis, in de armen van die chauffeur word geduwd. Dat het misschien allemaal wel mooier en leuker lijkt, terwijl ik weet dat ik veel van mijn vriend houd en hem eigenlijk niet kwijt wil, al heeft hij zijn nukken…maar dat heeft iedereen toch!? Ik heb voor mezelf al afgesproken dat mocht ik echt verliefd worden op die chauffeur ik toch zal kiezen voor de man waar ik van houd en dat is mijn vriend.

Hoe de kinderen er onder zijn…geen idee, ik denk wel dat ze de spanningen in dit huis voelen. Silvana is de laatste maanden behoorlijk lastig om niks.
Zij zullen niks tekort komen, daar word wel voor gezorgd Ik zou nog liever nog een paar kleren voor hun kopen (terwijl ze genoeg hebben) dan dat ik iets voor mezelf koop.
Ook wanneer mijn vriend en ik ooit uit elkaar zullen gaan, wil ik dat ze hun vader zo vaak als mogelijk kunnen zien, gewoon omdat ik het belangrijk vind dat ze opgroeien met hun eigen vader.

Kiezen voor mezelf vind ik moeilijk, ik heb eigenlijk bijna nooit voor mezelf gekozen. Ik weet wel dat als er een dag komt dat ik voor mezelf zou kiezen en een punt achter deze relatie zou zetten, ik een eigen plekje wil en niet noodgedwongen bij mijn ouders moet bivakeren met 2 kinderen en 3 honden. En ik wil dan eigenlijk niet gelijk aan een andere relatie beginnen.

Ik heb wel eens (tijdends een ruzie) tegen mijn vriend gezegt dat ik zou vertrekken, dat ik alleen verder zou gaan ect. Maar ook die woorden helpen niet om tot hem door te dringen.
Ik denk dat het te hard is wanneer ik tegen mijn vriend zal zeggen dat hij door zijn keuzes/doen en laten mij ongelukkig maakt. Hij doet (denk ik) zijn best voor mij op zijn manier. Iets wat ik nu 3,5 jaar geaccepteerd hebt.
Verder denk ik dat als ik met hem praat, dat ik zeg dat hij zich niet genoeg uit, niet duidelijk genoeg is qua gevoelens (zorgzaam, beschermend, begripvol) dat ik dat mis…dat hij zal zeggen dat hij nou eenmaal zo is en ik niet zo moet zeuren, dat ik toch weet dat hij van me houd, om me geeft en me begrijpt. Maar ja zo voeld het niet (hij laat me snachts alleen rijden (ik roep ook dat ik dat best wel kan) al vind hij het niet kunnen, maar hij zal niet zeggen; schat, ondanks dat ik weinig geslapen heb, ga ik toch met je mee…de chauffeur laat zijn verlof lopen, gaat met me mee bang dat er iets zal gebeuren terwijl hij de dag erna een bruiloft van zijn moeder heeft)

Op de momenten dat ik zo hard een knuffel nodig heb, krijg ik hem niet van mijn vriend…terwijl de chauffeur het wel ziet, me graag even zou vastpakken om te troosten, maar het niet kan/mag omdat de situatie anders uit de hand zou kunnen lopen…ppff

Om gek van te worden dit.
Ik weet niet eens waar ik moet beginnen als ik met mijn vriend zou gaan praten. Ik weet niet goed wat te zeggen. Ik weet niet hoe ik wel door kan dringen.
Mannen!!! Ggrrr

<img src=“http://lilypie.com/pic/090607/Aj9q.jpg” alt=“Lilypie 6 - 18 Pic” width=“100” height=“80” " border=0>


#5

Rare vraag misschien. Maar zou het je helpen om je vriend ee nbrief te schrijven?? Je houd duidelijk van hem maar zo kan het niet. Zo wordt houden van haten en dan kun je helemaal niet meer terug zeg maar.

Soms is een brief makkelijker. Het is duidelijk je hoeft niet alles in een keer op te rattelen, je kunt niks vergeten en mooiste van alles ze kunnen je niet in de reden vallen. Ze kunnen hem hooguit weggooien, maar dat zegt dan ook weer genoeg denk ik.

En misschien wel zeggen tegen je vriend rij jij maar in plaats van ik. Misschien is nee zeggen een oogopener.

Groetjes,

Michèle


#6

Sorry Jolanda, ik had jouw post niet gelezen doordat dit topic raar is…

Mijn honden doe ik never nooit weg, echt niet! Zij zijn mijn lust en mijn leven, zij houden me samen met de kinderen op de been, zij zijn mijn uitlaatklep, zij zorgen dat ik me kan ontspannen en op andere gedachten kan komen.
Ik klink misschien heel onrealistisch of raar of hoe dan ook. Maar als ik mijn honden weg moet doen omdat mijn vriend er een puinhoop van maakt…ga ik weg samen met de kinderen en honden.

Ik vind dat je hele goede dingen hebt geschreven en ga daar ook zeker iets mee doen…al heb ik ook wel al dingen geprobeerd. Ik heb al eens eerder gezegt; stop met die bussen, doe het zoals je het in het begin deed (toen verhuurde hij zichzelf alleen als chauffeur en hadden we geen bussen en geen personeel)
Geen extra onkosten. Ik denk dat het niet slecht is wanneer je een stapje terug zet, spaard en dan weer een stapje vooruit zet.
Maar dat wilt hij blijkbaar niet.

Over het CZ heb ik ook al gezegt; ik kan geen ongeluk krijgen! ik mag niet ziek worden! ect want dat word dadelijk niet meer vergoed en wij kunnen het niet betalen! Ik moest tot 2x toe naar de fysio maar omdat het niet vergoed werd, kon ik niet gaan! Ik ben bang om naar de huisarts te gaan, bang dat er dan uiteindelijk een rekening in de bus valt die we toch niet kunnen betalen ect ect ect
Maar het dringt niet tot hem door, een dag later zegt hij doodleuk; we moeten eigenlijk nieuwe meubels hebben (die wilt hij via marktplaats kopen) met en met wil ik andere meubels gaan aanschaffen, want deze zijn niks meer waard. Als ik dan zeg dat er andere dingen zijn die prioriteit hebben, zucht hij geirriteerd en zegt dan jaah!
(de chauffeur zat daarbij en snapt er dan niks van, niks van hoe hij doet en denkt.)

Ook de chauffeur(s) hebben het beste voor, komen met ideeen, vragen en opmerkingen om het bedrijf sterker te maken. Zij hebben gelijk, maar mijn vriend blijft zijn eigen plan trekken en geeft gewoon niet toe.

<img src=“http://lilypie.com/pic/090607/Aj9q.jpg” alt=“Lilypie 6 - 18 Pic” width=“100” height=“80” " border=0>


#7

eigenwijs he die mannen soms. mijn man kan ook van die vreemde gedachten hebben. eerst hebben we t over dingen die nog betaald moeten worden. en nog geen uur later zegt hij zou wel eens een auto voor mezelf willen hebben etc. of moet echt een nieuw bed hoor. en voor t zwembad een verwarmingselement. ik zeg dan ja zonder kunnen we echt niet.
als je honden je uitlaat klep zijn, moet je er alles aan doen om ze te houden. en inderdaad misschien een ander merk voer waardoor t toch betaalbaar blijft.
of mengen met een ander merk.
misschien wel een goed idee van michelle om een brief te schrijven. heb ik ook wel eens gedaan een hele lange. daarna kwam hij met brief en al naar boven en hebben we er heel lang over gepraat. wie niet of t voor jouw werkt, maar misschien kun je t gewoon proberen.
succes en sterkte met alles
groetjes jolanda


#8

zucht-van opluchting

Ik heb net even kort met mijn vriend gesproken over de telefoon en gevraagt waarom hij zo kortaf en geirriteerd doet. Hij gaf als antw dat het komt omdat alles niet zo loopt als hij wilde. Daarop heb ik gezegt dat ik zoveel heb wat niet loopt zoals ik het wil en dat we het daar maar van de week even over zouden hebben.

Ook heb ik het gesprek met zijn vader nog even aangekaart en dat pakte dubbel positief uit! Hij wilde er liever morgen over praten, maar heeft een tipje van de sluier op getilt.
Zijn vader wilde mede-eigenaar worden van het bedrijf maar ik heb dit nooit gewilt omdat hij nog erger is als mijn vriend. Zijn vader is nog koppiger, heeft last van grootheidswaanzin ect, dus de kans dat het bedrijf van mijn vriend failliet gaat is dan nog groter. Nou had mijn vriend dus tegen zijn vader gezegt dat hij er vanaf zag om er een B.V. van te maken. Ik was blij dat hij me toch iets vertelde en dat iets was gelijk goed nieuws voor mij.
Morgen hoor ik er meer over.

En eigenlijk…heb ik er voor gezogt dat dat balletje is gaan rollen. Van de week onenigheid gehad met de vriendin van mijn vriends vader. Ze reden ongevraagt prive met onze bus en ik heb gezegt dat dat niet de bedoeling was. Ik had altijd het idee dat mijn vriend dit niet durfde te zeggen maar nu ik het aangekaart had en het eigenlijk een beetje uit de hand liep (wat ik totaal niet erg vond) heeft mijn vriend hier op in kunnen springen door dingen te zeggen wat hij misschien al langer wilde zeggen. Ik ben blij voor hem dat het hoge woord er bij hem uit is tegenover zijn vader.

Een brief schrijven voor mijn vriend is indd geen slecht idee, maar ik praat er tch liever zo over. Hij valt me gelukkig niet zo snel in de rede, hihi. Het is helemaal geen prater en als ik boos word zegt hij zowiezo niks, haha.
Als het dan nog niet doordringt zal ik zeker alsnog een brief schrijven.

Mijn vriend heeft vaak wat langer tijd nodig om dingen door te laten dringen. Hij moet er bijv eerst een paar weken over nadenken, (soms flink op zijn snufferd gaan) voordat hij inziet wat ik bedoel…dus dat zal nu ook met dit wel het geval zijn. Ook moet ik even gaan bedenken hoe ik het allemaal precies moet gaan aanpakken, want hem zomaar verwijten gaan maken en ga zeggen hoe hij iets moet doen, dat werkt bij hem averechts…mannen, hoe durven ze te zeggen dat wij ingewikkeld zijn hahaha

Dankjullie voor jullie lieve berichtjes!

<img src=“http://lilypie.com/pic/090607/Aj9q.jpg” alt=“Lilypie 6 - 18 Pic” width=“100” height=“80” " border=0>


#9

ik weet niet wat er gebeurt maar leest niet makkelijk

groetjes marielle mama van tanja


#10

Het topic leest ook rot, maar ik kan het nog volgen.

Als je het zonder brief aankan is dat alleen maar fijner natuurlijk. En als je vriend inderdaad eerst op zijn plaat moet gaan laat hem dan gaan alleen zorg wel dat je je hoofd boven water kan houden zodat je hem en jullie gezin wel kan opvangen en laten blijven draaien.

Groetjes,

Michèle


#11

vervolg start topic:
Rond een uur of 6 vanavond komt mijn vriend me een kus geven omdat hij gaat werken…ik vraag wat er is omdat ik merkte dat er iets aan de hand was zegt hij beledigd dat hij me al 2x eerder wakker had gemaakt (waar ik overigens zelf niks meer van weet/gemerkt heb.) Ik ren op een gegeven moment naar onder om te vragen of hij nou ook geslapen had (kreeg het antw dat hij 1 uurtje geslapen had op een toon alsof hij mij de schuld er van geeft dat hij maar zo kort heeft kunnen slapen) en ik vroeg hoe het gesprek met zijn vader was gegaan (die had hij vandaag) en dan krijg ik te horen dat hij nu geen tijd heeft en me dat morgen wel verteld (hij had nog 10min de tijd)
Zijn doen en laten is veranderd. Dat hij het niet leuk vind dat ik snachts mee ga, kan ik enigzins wel inkomen, ik zou het ook niet erg prettig vinden wanneer hij 2 weken met een vrouw op 1 bus zou moeten zitten terwijl ik thuis ben of ben werken. Maar ik vind zo veel niet leuk. Ik vind het niet leuk dat mijn ziekenfonds nog niet betaald is, dat ik er bij loop als een schooier, dat ik mijn broeken moet repareren, dat hij me niet begrijpt en dat hij maar geld uitgeeft aan onbelangrijke dingen. Ik vind het nu wel even fijn dat ik wat afleiding heb, dat ik iemand heb om mee te praten ect.

En ja…ik moet eerlijk zeggen dat ik ben gaan twijfelen aan onze relatie, of dit wel is wat ik wil, dat ik eigenlijk ongelukkig ben (in ieder geval niet zo gelukkig als dat ik wil zijn)En ja…ik ben die chauffeur leuk gaan vinden op een bepaalde manier die ik niet kan omschrijven. Ik zal zo zeggen dat als ik in een bepaalde situatie terecht zal komen, ik me niet zal kunnen beheersen ondanks dat ik mijn vriend niet wil bedonderen en niet verlieft op de chauffeur ben.
De chauffeur weet dit, ik heb dit met hem besproken. Hij is overigens ook niet verlieft op mij en zal er op letten dat ik niet in een verleidelijke situatie terecht kom en zal er ook verder niet in mee gaan.
Ik vind het dus fijn dat hij me met dit stomme gevoel wilt helpen totdat het voorbij is.

Op dit moment zie ik vooral negatieve kanten van mijn vriend, de leuke en goede kanten worden een beetje weggevaagt maar ja die zijn nou ook weer niet zo zoals ik ze graag zie. Hij doet zijn best voor mij op zijn manier , alleen ben ik bang dat dat net te weinig is.
Ik weet me gewoon geen raad. Ik wil graag een gesprek met hem aangaan maar weet niet wat daar uit komt.
Ik houd heel veel van mijn vriend, maar soms zou ik willen dat mijn leven er heel anders uit ziet. Ik wil hem geen pijn doen met verwijten over hoe hij doet ect en ik heb het idee dat als ik met hem praat, zeg dat ik dingen mis, dat hij hier weinig mee zal doen, in ieder geval voor mijn gevoel te weinig.

Over de chauffeur wil ik zowiezo niks zeggen, ik wil hem geen pijn doen door te zeggen dat ik me op dit moment fijner voel bij hem dan bij mijn eigen vriend.

Ik zit dus echt met mijn handen in het haar. Het doet pijn, en ik zou soms als ik er over nadenk gewoon spontaan kunnen janken.

Sorry dat het zo’n lang verhaal is geworden…maar dat os wat er nu even allemaal speelt hier.

(ik weet dat er een bekende hier op het forum zit en hoop dat deze persoon niks zal doorsturen/vertellen naar mijn zus toe)

<img src=“http://lilypie.com/pic/090607/Aj9q.jpg” alt=“Lilypie 6 - 18 Pic” width=“100” height=“80” " border=0>


#12

sorry maar je tkst was veels te lang , dat kan het forum niet aan. vandaar dat ik op de helft heb geknipt en hierboven geplakt

groetjes Kim, mama van Sofie,Victor & Alexander!!


“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”


#13

Oke, dankje kimmetje!
Ik zal het in het vervolg proberen korter te maken

<img src=“http://lilypie.com/pic/090607/Aj9q.jpg” alt=“Lilypie 6 - 18 Pic” width=“100” height=“80” " border=0>