Ben ik nou zo’n fatsoensrakker of niet? Ik leer Eva altijd om ‘dank je wel’ te zeggen als ze iets krijgt, of het nou groot of klein is. Maar blijkbaar heeft niet iedereen dat geleerd. Ik stuurde laatst een geboortekaartje aan iemand die iets heftigs had meegemaakt en die nu weer bevallen is. Geen vriendin, maar een kennis zeg maar. Vond ik toch aardig van mezelf. Mijn vriendin tipte me dat ze bevallen was en zei: ‘Logisch dat je dat wilt weten’. Zo van: kun je een kaart sturen. Terwijl dat niet eens echt logisch was, want zij stuurde mij ook geen kaart met Max, maar goed. Ik wilde er meer mee zeggen: fijn dat alles nu goed is gegaan en feliciteerde haar dus netjes. Ik heb van haar dus helemaal niets gehoord. Terwijl het volgens mij redelijk weinig moeite kost om desnoods via Hyves of een SMS even ‘dank je wel’ te zeggen, 3 woorden? Ik doe ook moeite om een kaart te kopen en op te sturen!
Het neefje van mijn vriend was jarig, maar wij konden niet komen. Dus we sturen geld naar hem op met een leuke kaart. NIKS van gehoord. Dan bel je je oom toch even? Of desnoods weer even Hyven? Maar nee…te veel gevraagd. Is toch een kwestie van fatsoen!
Ik vind dit gewoon niet netjes. Een ander doet moeite voor je en dat je dan niet meteen met een fanfare langs komt om je te bedanken a la, maar ik vind het zelf wel jammer dat niet sommige mensen zo achteloos reageren. Het maakt toch dat ik zelf ook minder moeite voor mensen ga doen en dat vind ik wel jammer! Ik wil Eva toch leren dat ‘dank je wel’ zeggen er wat mij betreft bij hoort!
Groetjes Rainbow, trotse mama