Nou weetje Mriek, zo ben ik eigenlijk ook! Nuchter in hoogsteigenpersoon, koele kikker tot en met! En zoals jij het schrijft, DENK ik ook, maar ik VOEL het niet zo. Snap je wat ik bedoel?
Ik weet namelijk ook best dat ik het me niet aan moet trekken, dat het hun verlies moet zijn, en niet de mijne. Dat ik mezelf tenminste recht in de ogen aan kan kijken, en zij niet! Ik weet het allemaal… Maar mijn gevoel zegt anders, ik vind het namelijk heel oneerlijk dat er zo tegen mij en mijn gezin gedaan word! Dat het 2 labiele meiden zijn, die lekker hun eigen leventje leiden, zonder dat ze ook maar 1 tel denken aan wat het met mij doet. Ik baal er van om genegeerd te worden, dat er word gedaan alsof ik niet besta.
Mijn vader kon het heel mooi zeggen gister, en zei het zoals ik het ook al een hele poos voel, dat ik maar gewoon een hond ben om te slaan! Een pion waar je heel makkelijk tegen aan kunt schoppen! En ook dat weet ik, maar van binnen doet het zo zeer!
Ik wou dat ik het heel makkelijk ergens in kon stoppen, en dat ik het weg kon zetten. Maar het zit tegenwoordig hele dagen in mijn hoofd, ik heb huilbuien waarvan ik met gemak ga hyperventileren, niet eens meer normaal kan denken! Pff… Snap jij het nog?
Ik kan mezelf niet meer volgen, en mijn gevoel niet rijmen met mijn verstand, en dat maakt het zo moeilijk!
Groetjes Manderijn.
