Extreem nachtelijk gehuil

#1

Jessey werd van de week al een keer midden in de nacht wakker, rond 3 uur ofzo, en krijste compleet overstuur wel 1,5 uur lang, met korte tussenpozen waarin ze heel erg snikte en snel ademde. Ik kon haar niet troosten, en het leek ook net of ik geen contact met haar kreeg. Ik was zelf slaperig en zat in het donker met haar op de rand van mijn bed, dus echt goed opletten wat er nou eigenlijk aan de hand was kon ik niet. Ik had wel haar temp opgenomen, en nagegaan of ze ergens pijn kon hebben, maar dit was niet het geval. Ze viel ook zo weer als een blok in slaap, dus ik weet het maar aan paniek nav een nachtmerry ofzo…

Gisteren was ik met de kinderen een anchtje bij mijn ouders op de camping aan het ogeren, en toen begon ze rond 10 uur opeens weer heel hard te krijsen. Omdat Joey wel sliep (dit wou de vorige keren maar niet lukken, toen zijn we naar huis gegaan omdat hij daar niet wou slapen) heb ik Jessey op de arm genomen en ben met haar in de caravan gaan zitten. Toen zag ik dat ze eigenlijk helemaal niet wakker was! Ze was helemaal in paniek, haar ogen waren open, maar ze kon niet getroost worden. Ik kreeg geen contact en ze reageerde helemaal niet op haar naam, of op mijn stem. Als ik haar tegen me aan wou drukken dan begon ze wild te trappen en slaan en te overstrekken. Ze snikte heel erg en haar ogen vielen ook steeds weer dicht. Heel eng om te zien! Maar na 3 kwartier sliep ze wer, alsof er nisk gebeurd was!
Na een uur herhaalde dit zich weer, en ook snachts om half 3 nog eens. Ik sliep met haar in 1 ruimte, en zag haar ook gedurende de nacht heel vaak rechtop staan en piepen en mompelen.

Ineens herinnerde ik me dat hier op het forum eens een posting stond over sleep terror, maar die kan ik nergens terug vinden! Ik heb er wat info over gezocht, en ben er zeker van dat Jessey dit gehad heeft! Ook filmpjes gekeken op youtube van andere kinderen die dit hebben gehad, en het is echt precies hetzelfde als wat Jessey had!
Nou ben ik benieuwd of iemand weet wie dit hier toen gepost had, en hoe dit afgelopen is. Of is er iemand die dit ook heeft meegemaakt met haar kind, en zijn er nog tips?

Groetjes Anouk


#2

Ik weet dat J van bakmama dit ook heeft. Iets van night terror heet dit volgens mij. Zelf weet ik er helemaal niks van, maar wel heel vervelend voor haar en voor jou.

Ik kan je helaas niet helpen, maar toch heel veel sterkte en ik hoop dat het snel weer over is. Want als ze hetzelfde heeft als J. dan weet ik dat het heel wat slapeloze nachten kan opleveren.

Groetjes,
Sandra

Lilypie Fourth Birthday tickers
Lilypie First Birthday tickers

#3
quote:
hallo allemaal,ik ben net nieuw hier. heb een vraagje aan jullie,mijn zoontje van 2 Ik weet dat J van bakmama dit ook heeft. Iets van night terror heet dit volgens mij. Zelf weet ik er helemaal niks van, maar wel heel vervelend voor haar en voor jou.

Ik kan je helaas niet helpen, maar toch heel veel sterkte en ik hoop dat het snel weer over is. Want als ze hetzelfde heeft als J. dan weet ik dat het heel wat slapeloze nachten kan opleveren.

Groetjes,
Sandra

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb4f.lilypie.com/oGOfp2.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Fourth Birthday tickers” /></a>
<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb1f.lilypie.com/mERtp2.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie First Birthday tickers” /></a>

p noorloos

#4

Inderdaad, bakmama. Heftig zeg!

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#5

Geen tips, behalve idd dat Bakmama daar idd last van hefet met J.
Pittig hoor!

liefs woezel

Lilypie Third Birthday tickers

#6

Hoi hoi. Hier hebben we er ook last van. Wat we doen is haar echt wakker maken. Desnoods met een nat washandje.
Het gevoel dat je machteloos bent ken ik. Mijn man heeft ook last van 's nacht wakker te lijken zijn, maar is het dan niet, zit rechtop in bed, ogen open en reageerd niet op wat ik dan zegt. hij schreeuwd eer gelukkig niet bij.
Danielle heeft het zelfde, maar schreeuwt wel. Je moet ze echt goed wakker maken, anders denk je dat ze weer rustig is en weer gaat slapen, maar even later is het dan weer raak. We hebben ons aangeleerd dat we echt haar goed in de ogen aankijken, want daaraan kan ik zien of ze echt wakker is of dat ze nog slaapt met haar ogen open. Als ze dan echt wakker is troosten en zeggen dat alles goed is dat we in de buurt zijn en weer in bed leggen.
Meestal is het een paar avonden raak en dan kan het ook weer eken goed gaan.
Ik zou zeggen heel veel succes er mee.

Groetjes Corina

#7

Ja, dat klinkt inderdaad als Night terror/ pavor nocturnus.
Mijn zoontje heeft het ook gehad, en J. van Bakmama heeft t inderdaad ook…
Heel vervelend, en eigenlijk niets aan te doen. Vaak gaat t 2 weken goed, en dan weer 2 weken slecht. En heeft te maken met de rijping van de hersentjes volgens mij.
Wat je zou kunnen proberen is om haar zo ongeveer een uur voordat t meestal gebeurd een keertje wakker te maken, zodat dat ritme doorbroken wordt. Maar ook dat is helaas geen garantie voor een goede nachtrust.

Ik had destijds helemaal geen idee wat het was, kwam er pas jaren later achter… Maar ik vond het ook altijd heel heftig en eng. Heb verschillende keren de HAP gebeld, waar ze me natuurlijk niet konden helpen, want tegen de tijd dat we daar waren was ie alweer rustig en werd het geschoven op gewoon nachtmerries.

Ik hoop dat ze er snel vanaf is… maar helaas duurt dit meestal wel een tijdje Bij ons heeft t ruim een half jaar geduurd, maar volgens mij duurt t bij Bakmama al veel langer.

#8

@Groentevrouw, het schijnt juist dat je haar beter niet wakker kan maken!!! Dit zou alleen maar nadelige gevolgen kunnen hebben, en het duurt daardoor echt niet korter. Ze zou alleen maar meer in paniek kunnen raken, omdat ze opeens zomaar midden in de nacht gewekt wordt terwijl ze zichzelf nergens wat van bewust is.
Zelf weet ze er de volgende dag niets meer van.

Op veel internet sites lees je dat het juist het beste is om gewoon te laten doen. Dat zou ik nooit kunnen hoor… Nu kreeg ik hem (misschien maar goed ook?) toch met geen mogelijkheid wakker. Maar wat ik deed is hem bij me nemen en gewoon tegen me aanhouden. Zodat hij toch voelde dat hij veilig bij me was. En dan maar gewoon wachten totdat het weer over was.

#9

Pff heftig zeg, ik hoop maar dat het hier bij blijft dan! Moet er niet aan denken dit elke nacht te moeten doorstaan, zowel voor mezelf niet als voor Jessey niet, maar ik las in die link dat ze er zelf geen last van heeft.

Ik heb wel geprobeerd haar wakker te krijgen, maar dit lukte totaal niet! Ik zal het dan ook maar niet meer proberen als ze het weer krijgt! Haar tegen mij aan houden voor een veilig gevoel lukte ook niet echt, want dan werd ze boos leek het, ze sloeg dan agressief om zich heen… Ik heb haar op mijn knie gezet en om haar middel vast gehouden. Akelig om te zien dat ze dan zo keihard huilt, maar het gaat dus blijkbaar vanzelf over… Ik zal jullie op de hoogte houden, en bedankt voor de reacties!

Groetjes Anouk


#10

Nikki heeft rond haar 3e jaar (denk ik) ook een hele tijd night-terror gehad!!! Gelukkig gaat het vanzelf ook weer over, maar het zijn idd slopende nachten! Ik liet idd weten dat ik er was, maar wakker was ze echt niet… je kan ze idd beter laten doen dan ze echt wakker maken!! Sterkte er mee!

Gewijzigd door - yavahn op 08 Aug 2011 08:58:33

#11

ik herken het,
idd night terror, vreselijk. ik heb dat in de laatste 4 jaar zelfs ook 3 keer gehad en ik kan je 1 ding zeggen, het is DOODENG! en je hart gaat gruwelijk te keer als je daarna echt helemaal wakker bent (want tijdens de gilpartij zijn ze niet echt wakker)
er is met geen speld tussen te prikken en ik heb zelfs rico ooit met een koud scheutje water “overgoten” om hem wakker te krijgen omdat hij helemaal paars aanliep.
vreselijk heftig is dat… sterkte meis voor de komende terror.
is echt verdomde moeilijk! (en ik kan er in eigen persoon over meepraten)

#12

Pfff wat ellendig zeg! Ik moet er niet aan denken dit zo vaak nog mee te moeten maken met haar!
Vannacht is ze ook weer behoorlijk bezig geweest, al was het wel minder heftig dan afgelopen weekend. Ze huilde veel minder lang en sliep sneller weer door. Maar dit keer werd ze veel vaker ‘‘wakker’’.

Moet ik nu maar gewoon afwachten tot ze er over heen is gegroeid? Of is het iets waar je toch wel even mee naar de huisarts moet? Want night terros… kan ik die diagnose zelf stellen dan? Of is dat een medische term voor een slaap probleem, waar alleen niks aan te behandelen is… Vind het zo raar! Er is iets aan de hand met haar wat nog behoorlijk heftig is ook, maar ik kan er niks mee…

Groetjes Anouk


#13

Oooohnee dat meen je niet! Wat een ellende zeg… zo lang… en dan misschien ook nog slaapwandelen later… Pfff ik zit echt een beetje met m’n handen in m’n haar nu!

Ik vind het zo vreemd… Kan dat dan zo van de een op de andere dag beginnen? Want 1,5 jaar lang heeft ze nergens last van gehad! Een hele goeie slaper is ze altijd al geweest, ze sliep met 6 weken al hele nachten door!

Bah ik voel me echt verdrietig hierdoor, vind het zo akelig… En niet eens vanwege mijn nachtrust (nog) maar gewoon omdat het zo akelig is, om te horen, zien en meemaken, en dan helemaal niks kunnen doen! bah!

Ik heb net alweer een half uur met haar gezeten, Ze is ook nat van het zweet dan, en tranen met tuiten, een loopneus… Ze huilt echt zonder tussendoor adem te halen… En als het afneemt blijft ze heel lang na-snikken… snikken… het lijkt bijna of ze de hik heeft, zo hard!

Groetjes Anouk


#14

Ja gek he… hier begon het met 2 / 2,5 jaar volgens mij. Weet niet meer precies. Maar heel heftig dus idd.
Gelukkig niet overgegaan in slaapwandelen als ie eenmaal slaapt slaapt ie ook écht en is er geen beweging in te krijgen. Dus daarna gewoon weer lekker de nachten doorgeslapen.

Dikke knuffel!!!

#15

Bah wat akelig, ik krijg tranen in m’n ogen als ik dit zo lees… Die arme kindjes, en ze hebben echt niet in de gaten wat er gebeurd… Jessey werd vorige week ook wakker, en legde ze lief lachend haar hoofdje tegen mijn schouder en wees blij haar neusje aan, deusje! Pfff

Ik heb er na 4 nachten nog niet echt een regelmaat in kunnen ontdekken, dus wakker maken voor de tijd is nog niet handig hier, maar ik ga het zeker proberen mocht dit zo blijven…

Ik ben wel blij dat ik hier mama’s met ervaring kan spreken. Ik heb in mijn omgeving hele belabberde reacties gehad… Aan wie ik het ook vertelde, iedereen had het ook meegemaakt met haar kind, zijn gewoon nachtmerries, en gaat na een paar dagen over… Ik zeg er duidelijk bij dat ze helemaal niet wakker is tijdens dit huilen, maar dan krijg ik keihard te horen dat ik me dat maar in mijn hoofd haal… dat krijg je als je gelijk op internet gaat zoeken naar antwoorden… Nou jaaaa, ik weet wel zeker dat dit niet niks is, ik ken mijn kind en haar gedrag na een enge droom toch!

Groetjes Anouk


#16

Tja… dat heb je met alles dat je kind meemaakt waar je je zorgen over maakt, dat er altijd wel mensen in de omgeving zijn die het ook meegemaakt zouden hebben en dat jij overbezorgd bent omdat het allemaal wel meevalt.
Laat je niet gek maken hoor!!! Jij bent de enige expert wat betreft je kinderen, dus als jij denkt dat er meer aan de hand is dan een nachtmerrie, dan IS dat ook zo.
Mocht je er zelf toch onzeker door worden, leg het gewoon even voor bij de huisarts, en daarbij dat je denkt aan night terror/pavor nocturnus. Als je huisarts een beetje op de hoogte is (hmmm wat helaas niet bij allemaal zo is ) zal ie dat waarschijnlijk wel bevestigen.

Het is niet niks als je kind elke nacht zo’n aanval heeft. En zeker als het net begint is het gewoon hardstikke eng. Het blijft heel erg vervelend, net wat bakmama zegt… ik zat er ook altijd met tranen in mn ogen bij.
Maar toch leer je het wel herkennen idd in fases. Hier alweer een tijd geleden gelukkig dus precies wist ik het niet meer, maar nu ik het zo lees zoals bakmama schrijft komt t weer even terug .
Je weet na een tijdje wat je te wachten staat, en wanneer het weer ongeveer over is.
Tja en soms de pech dat t na een paar uurtjes opnieuw begint… maar hier bleef het over het algemeen gelukkig bij 1x per nacht.