Hey meiden moet even spuien hoor. k zit er even doorheen.
Dus hier mijn verhaal.
k zit niet helemaal lekker in mijn velletje. De zwangerschapshormonen zijn mijn lijf nog niet uit. K ben thuismoeder en zit 5 dagen per week tussen 4 muren. En met dit beepweeer kom je amper buiten.Ben de hele week bezig met zorgen zorgen en nog eens zorgen voor alles en iedereen.
Daarbij komt ook nog eens dat ik de avonden ook regelmatige alleen ben omdat mijn mannetje dan druk is met handelen. Hij handelt in alles wat los en vast zit zo’n beetje. Het moet want met alleen zijn salaris redden we het niet. De vaste lasten alleen zijn al meer dan wat hij verdient!
En nu wil ik wel heel graag werken, 2 of 3 dagen in de week maar ik kan nu geen werk vinden. Ik ben opgeleid tot kinderdagverblijf leidster maar het probleem daarmee is dat ik zelf dus de twee jongens heb. ALs ik op een kdv werk zou ik moeten kunnen openen om 7 uur en dat kan niet want ik kan mijn jongste voor 7 uur nergens kwijt aangezien er geen kdv zijn die eerder dan 7 uur openen. Mijn man kan hem niet brengen want die is al om 6 uur de deur uit om te werken.
Of hij moet bij mij op de groep maar 9 van de 10 kdv staan dat niet toe. Dus om deze reden kunnen ze me vaak niet aannemen. K kan gewoonweg geen vroege diensten draaien.
K zou niet weten wat ik anders zou moeten doen, maar ben best bereid wat anders te proberen. Maar natuurlijk wel wat leuks anders werkt het werken alleen averechts en wordt alles nog zwaarder…
Ik heb bijna nooit ECHT tijd voor mezelf. En ik hoef ook niet hele dagen voor mezelf maar soms gewoon even weg, geen kinderen, geen zorg dragen. Om me even weer te herinneren dat ik naast echtgenote en moeder ook nog gewoon Henrieke ben. Ik ga nu 1x in de week met de hond naar de hondenclub maar dat is dus 2 uurtjes op maandag en dat is dan alles wat ik weg van huis heb in een week en dat is verweg te weinig voor mij. DE weekenden zijn nog pittiger dan de doordeweekse dagen want alles is drukker viezer en bovendien draaien mijn ''zorgdiensten ‘’ gewoon door. Manlief helpt wel maar uiteindelijk zoals in veel gezinnen weet ik wat er moet gebeuren met de kinderen en heb alles in de gaten. Zoals slaapjes en voedingen etc. En als ik vraag of manlief t doet dan doet ie het allemaal wel maar uiteindelijk ben ik de gene die in de gaten houdt of iedereen zijn natje en droogje heeft. En ik moet ALLES vragen. En soms …zoals vandaag HEB IK HET EVEN HELEMAAL GEHAD. En zou ik het liefst alles laten vallen en even vertrekken naar een onbewoond eiland waar er niks van me wordt verwacht. Waar ik echt even lekker MIJN ding kan doen
K ben zo blij als t weekend weer voorbij is en de rust wat terug s in huis, maar dan nog zit ik thuis…ALTIJD…t is gewoon niet aan mij besteed.
En nu voel ik me ook schuldig dat ik dit zeg want ik heb er wel zelf voor gekozen, ik wilde thuis zijn voor de kids. En tis ook niet dat ik niet van ze geniet want dat doe ik zeker. Ze zijn mijn alles. Maar ik mis mezelf.
K vind het gewoon pittig…
En als moeder voel je je ook voor alles verantwoordelijk. Als de kleine huilt ben ik het eerst wakker, overdag en s avonds weet ik precies wat er is en wat hij wil. Mijn man moet dat aan mij vragen. Ik heb het gevoel dat ik niet weg kan gaan omdat ik dan voor mijn gevoel mijn kinderen aan hun lot overlaat. Omdat mijn man gewoon vaak niet weet wat er is als ze huilen etc
Dus als ik dan weg ga voel ik me er ook nog schuldig over en let steeds op de tijd. Zucht…
K ben nu ook zo vaak moe. Futloos, heb nergens meer zin in en zelfs een wandeling maken kost me al zoveel moeite. Alleen al omdat ik tegen t hele gedoe aanhik van dwerg jas aan, spullen mee, kinderwagen in, kou in. Als ik erover nadenk denk ik vaak LAAT MAAR HOOR…
Zucht…k wil mijn energie en enthousiasme terug.
Mijn oudste neemt het helemaal van me over en heeft ook nergens zin in. Niet zo gek als je moeder zo negatief is…
Vinden jullie dat ik zeur…???
Ach nou ja…dan zeur ik maar…maar t voelt nu even zo…
Ben het even helemaal beu…
Sorry meiden moest het even kwijt…
