Ervaringen gevraagd! (peuter-puberteit?)

#1

Oké, Stephan is een schat van een jochie, over het algemeen altijd érg makkelijk en vrolijk, maar ik geloof dat hij nu toch echt in die bewuste “peuter-puberteit” is beland! Hahahahaha!!!
Nee, ff serieus… ik wou gewoon ff wat ervaringen horen van andere mamma’s met peuters. Stephan is nu dus bijna 21 maanden oud en sinds een week ofzo wil hij 's middags niet altijd meer slapen. Je ziet dat hij wel moe is en ik stop hem ook gewoon in bed, maar eenmaal in bed heeft hij de grootste lol of gaat gezellig tegen zijn beesten, de muur, het behang etc. kletsen.
Na ong. anderhalf uur haal ik hem er dan maar weer uit. Dan heeft hij toch in bed gezeten, op zijn kamer. Ik ben bang dat als ik hem er gewoon uit laat, dat hij dan binnenkort helemaal niet meer naar zijn bed wil 's middags!
Waar hij ook regelmatig de laatste tijd last van heeft is dat hij heel bang is als ik wegloop uit zijn kamer (nadat ik hem naar bed gebracht heb). Hij gaat dan hartverscheurend huilen. Helemaal overstuur. Soms duurt het echt een uur (of twee) voordat hij slaapt. Ik heb al van alles geprobeerd: deur op een kier laten, bij zijn kamer in de buurt nog even wat “rommelen”, even bij hem blijven en over zijn koppie aaien…
Een nachtlampje heeft hij trouwens al dus het is nooit echt donker ofzo.
Maar het helpt allemaal niet of pas na een hele tijd. Niet alleen voor mij vervelend maar ook voor hém best zielig! (vind ik dan). Hij is namelijk niet echt klierig aan het doen ofzo.
Alle tips en ervaringen zijn dus welkom!
Verder laat hij de laatste tijd echt heel duidelijk merken wat hij wel en niet wil. Dat deed hij al hoor, maar nu met wat meer geluid, hahahaha. Je weet wel, dat de buren omkijken etc. En natuurlijk lekker schoppen en slaan als hij verschoond moet worden (en dus moet liggen, daar heeft hij een bloedhekel aan momenteel). Volgens mij echt kenmerken voor de “peuter-puberteit” !!!
Ik heb trouwens ook het idee dat hij de laatste tijd méér wil dan dat hij kan. En dat dat nogal frustrerend voor hem is.

Nou, alle tips, adviezen en vooral ervaringen zijn van harte welkom!!

Groetjes, Bianca

P.S. Ik vind het trouwens wel een onwijs leuke leeftijd!! Hij wordt nu echt al zo “groot” !! Daardoor krijg je ook een steeds ander contact met hem. Beter. Hij kan ook meer dingen duidelijk maken en begrijpt gewoon veel meer. Echt super!!

Gewijzigd door - Bieb op 21 Mar 2003 14:42:48

#2

Hoi Armanda,

Bedankt voor je reaktie! Stephan huilt soms 's middags ook als ik hem naar bed breng. Het “klinkt” echt als verlatingsangst. Hij kan zich dan ook zo heel “dramatisch” aan me vastklampen. Meestal aai ik hem ook over zijn bolletje en blijf ik even in de buurt enzo, maar het helpt niet altijd.
Maar…we overleven het wel hoor! En ik blijf hem gewoon 's middags naar bed doen. Nu is het bijv. wél gelukt. Ging hij zonder problemen slapen terwijl hij heel de ochtend nogal moeilijk was. Dwars, vaak huilen (dikke tranen), dan weer willen knuffelen, huilen, (schater)lachen etc. etc.
Volgens mij weet hij met zichzelf soms geen raad. Klinkt misschien een beetje overdreven, maar zo lijkt het wel.
Maar…ook deze periode gaat weer voorbij! Hij doet gewoon veel indrukken op de laatste tijd en ontwikkelt zich nogal en dan hoor je het volgens mij wel vaker!
In ieder geval bedankt voor je reaktie!!!

Groetjes, Bianca

#3

erg herkenbaar allemaal, hier ook steeds van die tijden dan niet willen slapen, dan juist weer 3 a 3 1/2 uur…

jordy is ook een heel lief mannetje wat echt uit zichzelf je een kusje komt geven armen om je heen, maaar ook heeeeel erg dwars kan zijn, en owee als hij zijn zin niet krijgt, slaan schoppen, stampen gaan zitten midden op straat… ik negeer het zo veel mogelijk, vind dat dat op het moment nog het beste werkt, tuurlijk een aantal dingen mag je niet zo laten maar de rest draai ik mijn hoofd op en ga verder met wat ik aan het doen was… het slapen tja bij jordy gaat dat steeds weer over een paar dagen niet willen slapen dan gaat hij ook om 6 uur naar bed anders om 7 uur, en na een dag of 4 is dat weer over… ik laat het maar zo…

veel succes met de peutertijd pffffff

HIHI Tries

#4

joehoehoe…hier is ik…Corrine, hihihi, enneh, ik ben bang dat mijn mammeke wat vervroegd in de ppt zit, als ik dit allemaal zo lees. Zooo herkenbaar! Enne…klieren met eten…echt erin slaan, en het tegen de grond kwakken, hoofd omdraaien als ie een hap krijgt, lipjes op elkaar. Als ik maar een piepklein beetje aandring krijst ie alsof ik hem weetikveel doe, om vervolgens heeeeel ondeugend te grijnzen! Het bedje overdag vind hij ook maar niks. op de overloop , naar zijn kamer toe, begint íe al te piepen, en vooral als ik dan nog een schone broek moet aantrekken, blijft hij haast niet liggen, sparteld, en wrikt…heeft me zelfs een keer erg hard gebeten uit nijd!!! hihihiiii het beloofd nog wat! Maar, het blijft ,euk…(wel vermoeiend op zijn tijd…) dusseh…we zitten in 't zelfde schuitje!

#5

Hoi voor mij ook alles zeer herkenbaar, wij hebben ook regelmatig ´s nachts ons bed moeten delen met onze peuterdochter, maar … het gaat allemaal over, onze dochter is nu net 3 geworden, nog steeds een behoorlijk bijdehandje, maar nu wel meer voor rede vatbaar. We kunnen steeds beter aan haar uitleggen wat wel en wat niet kan en natuurlijk probeert ze ons nog wel uit, maar als ik heel eerlijk ben heeft dat ook wel wat. Er mag best wat in zitten in een kind in deze maatschappij, binnen bepaalde grenzen natuurlijk.

hcs

#6

Bedankt voor de reakties tot nu toe!
Het is allemaal super-herkenbaar, ook wat Corrine schrijft, hahaha! Nou, het gaat hier inmiddels nog een beetje hetzelfde…alleen heeft hij nu nog een beetje méér last van niet willen/kunnen slapen. Vooral 's avonds. Laatst was ik echt van half 7 tot half 10 met hem bezig. Zucht…(hahaha!) Nee, maar ff serieus: het is natuurlijk niet echt super-leuk (meestal achteraf wel trouwens, dan ben je toch wel “trots” op dat eigen willetje van hem etc. Maar op het moment zélf…hahaha!)
Hij heeft gewoon absoluut last van verlatings-angst of hoe ze dat ook noemen, en stiekum zit daar dan ook een beetje “uitprobeer-gedrag” tussen. Mamma’s van lieve, schattige peutertjes weten wel wat ik daarmee bedoel! Het is wel vervelend omdat je gewoon de hele tijd heen en weer loopt en van alles probeert. Meestal helpt er helaas niet echt veel. En voor Stephan zelf is het ook lastig want hij is overduidelijk wél moe op zo’n moment.
Nou ja, het bericht van Crista is in ieder geval hoopgevend, hahaha!! Het gaat dus over!
Enne…tot die tijd overleven we het wel hoor!
Het is en blijft een heel lief, vrolijk, ondeugend en aanhankelijk mannetje!

Groetjes, Bianca

#7

Hallo allemaal,
Wat hebben jullie uiteindelijk gedaan om jullie kids weer aan het slapen te krijgen / in slaap te krijgen?
Onze zoon Alwin is nu 21 maanden en al een paar weken aan het rommelen. Hij wil graag getild worden. Wil absoluut niet in zijn eigen bed slapen. Tenzij we er naast gaan liggen op de grond met een deken en kussen of in de schommelstoel ernaast zitten.
Ben zo moe… wat moet ik doen om dit te doorbreken…???

#8

Was vergeten aan te vinken dat ik graag een mailtje wil krijgen als iemand reageert…
groetjes en bedankt!

#9

Ik denk toch dat er maar één woord is en dat is: consequent. Als jullie consequent blijven in het feit dat het bedtijd is en hij zelf in z’n eigen bed moet slapen, dan zal 'ie vanzelf begrijpen dat jullie de baas zijn. Maar nemen jullie hem bij je in bed of ga je naast hem liggen, dan heeft 'ie jullie mooi tuk. Misschien een paar nachten heftig, maar dan weet 'ie wel waar 'ie aan toe is. Onze zoon is iets jonger, maar toen hij slecht sliep en er niets anders aan de hand was (ziek ofzo) hebben we hem op een gegeven moment gewoon laten huilen. Duurde ruim 45 minuten, maar toen sliep 'ie weer en nooit meer last van gehad. Afkloppen…

Succes!

Groetjes,
M

Lilypie Tweede Ticker