Mijn teamleidster was vrij vandaag en ik heb een heel gesprek gehad met mijn collega. Tijdens mijn vakantie zijn zij en onze andere collega aardig aangepakt door onze teamleidster. De ene had een mailtje met een rottoon gehad over iets dat besproken was en nu ineens niet waar was en de ander had een mail gehad die helemaal kant nog wal raakte omdat ze het verkeerd begrepen had.
Ook zijn ze het mijn wil is wet een beetje zat van der. Eigenlijk wilde ze nu van mij wel eens weten waarom ik weg moest want dat hebben ze nu wel door. Om de dood eenvoudige reden dat ik haar 1 aangesproken had op deze dingen en 2 ik in haar ogen te ambitieus was. Ineens vallen voor mijn collega de stukjes op zijn plaats en ze wilde weten wat zij nou moest doen want dit vond ze niet leuk en ze had het gevoel dat ze er alleen voor stond. Ik moest een beetje lachen en vroeg of ze nu begreep hoe ik me al die tijd gevoeld had. Dat snapte ze. Ik heb haar geadviseerd om niet alleen tegen haar in te gaan want dat verliest ze. Ik gaf aan dat ze met de rest moesten kijken hoe of wat en allemaal met haar moesten gaan praten met haar. ze moeten 1 blok vormen en 1 blok blijven. Niet om haar weg te krijgen maar om haar te laten zien dat dat niet gaat. Ik heb ze nooit meegekregen omdat ik alleen stond, ze zagen het niet omdat ik de klappen opving zeg maar, maar nu ben ik weg zeg maar en valt het wel op. Het is jammer dat het nu pas gebeurd, maar ik zou zo ie zo niet meer met haar kunnen werken. Ik zou haar nooit meer kunnen vertrouwen en het bod wat ik heb is te mooi om waar te zijn. Maar ik hoop voor de meiden die achterblijven dat ze het kunnen draaien naar iets positiefs en dat ze niet ook of met een rot gevoel naar hun werk moeten of weg moeten zeg maar.
Maar ik had wel een beetje een ha ha ha told you so gevoel toen ik naar huis reed vanmiddag.
Groetjes,
Michèle
