Enorm veel praten tegen onbekenden

#1

Joey is een heel sociaal jongetje die het liefst met iedere voorbijganger een uitgebereid praatje maakt! Hij vraagt mensen het hemd van hun lijf en stopt niet eerder dan wanneer ze volledig uit beeld zijn…
Vaak bij bushaltes, in de rij bij de slager, in de bus of trein, maar ook op school. Hij begint zijn babbeltje altijd met ‘‘wat ben jij nou aan het doen?’’ en vervolgens waarom? waar ga je heen? en dan komt er maar meer en meer.

Veel mensen vinden dit geweldig en gaan enthousiast met hem in gesprek, maar ik merk ook vaak dat mensen enorm geiriteerd doen, of hem gewoon helemaal negeren. Ik kan me voorstellen dat mensen liever niet 20 minuten busreis met een peutertje praten, maar ik vind het ook sneu voor joey dat hij 10 keer wat vraagt en meneer of mevrouw antwoord niet. Hij vraagt dan op een gegeven moment ook heel zielig ‘‘wil jij niks meer zeggen?’’ en dan nóg geen antwoord!

Ik probeer hem dan uit te leggen dat mensen niet altijd zin hebben, maar hij snapt dit echt niet, hij word echt verdrietig dan… Hoe moet ik hier nou mee om gaan?

En een tweede vraag nog, ik wil graag dat hij onbekende mensen met U aanspreekt, maar dat doet hij dus nog niet. Ik schaam me altidj een beetje als hij een oud vrouwtje van een jaar of 70 in de bushalte enthousiast vraagt ‘‘waar ga JIJ nou naar toe???’’ Moet ik hem dan op dat moment direct zeggen dat hij geen jij maar U moet zeggen? Want ik zie vele mensen er ook voor aan dat ze dan bikkelhard zeggen van ach dat hoeft niet hoor, zo’n jong ventje… en daar gaat ons leermomentje weer… Iemand tips ?

Groetjes Anouk


#2

Wat leuk :smiley:
Ik vind het geweldig als een klein kindje een gesprek met me aanknoopt

H. doet het ook maar dan nog totaal onverstaanbaar haha.
Heeft ze van mij, ik sprak blijkbaar ook altijd iedereen aan.
Als iemand niks terug zegt kun je weinig meer doen dan dat je al doet.
Proberen uit te leggen dat niet iedereen terug wil praten.
Vandaag of morgen snapt hij dat wel.

Ik zou inderdaad gewoon vaak aan hem vertellen dat hij oudere mensen met U aan moet spreken. De meeste mensen vinden het van kleine kindjes niet zo erg als ze gewoon je en jij zeggen. Denk dat hij ook nog iets te jong is daar voor… Volgens mij snappen ze dat pas zo rond de 5/6 jaar ofzo.

#3

Morgan is niet zo’n kletser maar ze heeft wel een periode gehad dat ze naar iedereen zwaaide en dan zo teleurgesteld zijn als ze niet terug zwaaide. Ik zei dan altijd gewoon dat terug zwaaien geen schande was.

Maar misschien moet je Joey maar inderdaad uitleggen dat niet iedereen terug praat. Overigens ben ik dan wel zo’n kreng dat de betreffende persoon het wel hoord.

En dat u. Denk inderdaad dat dat pas later komt, gewoon herhalen dan blijft het vanzelf hangen net als dank je wel zeggen.

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>

#4

nou ik was dus voordat ik een kind dus ook zo’n trut die niks van kinderen moest hebben
Ik had echt een hekel aan vreemde kinderen en ging zelfs ergens anders zitten in de trein als er een paar van die druktemakers zaten…
Is nu wel veranderd hoor nu ik Colin heb vind ik de meeste kindjes wel leuk en kan ik er ook meer mee.
Maar als Colin enthiousiast doet tegen iemand die er geen zin in heeft vind ik dat ook wel vervelend, maar heb ik er wel begrip voor omdat ik zelf ook zo was. Je weet ook niet wat voor dag die mensen hebben. Niet iedereen heeft er op elk moment zin en ruimte voor zeg maar. Is ook wel te begrijpen al is het nog zo vervelend om je kind verdrietig te zien. Misschien kun je hem op zo’n moment beter proberen af te leiden zodat hij het niet zo doorheeft?!
Ik weet het anders ook niet.

22-12-2009 colin geboren

#5

hahaha nou hier nog zo’n (piep)ijzer! die ken nog wel tegen een muur of een paal aanstaan praten…
toevallig had ik het vorige week nog … ja sorrie ik ben dan meteen hoppa… ik kan me zeker voorstellen als je geen zin hebt, in een kwebbelende peuter… maar dat kan je ook tegen de peuter zeggen, een kind negeren als hij tien keer iets zegt, vind ik asociaal, dat doe je ook niet met een volwassenen… dan geef je ook antwoord of zeg je dat je er geen zin in hebt… da’s heel simpel, da zijn normale omgangsvormen net zoals dat jij graag wil dat je kind u zegt!
dus dat heb ik toen ook tegen die meneer gezegt (en waarrempel kind pikte het ook nog ) want hij zat mij al zo aan te kijken van ; kun je niet zorgen dat ze haar mond houdt…dus met die blik zei ik al : ken er geen tape op plakken meneer, misschien moet u ff zeggen dat u er geen zin in heeft…dus zegt hij ; meisje ik heb even geen zin om te kletsen…toen was de kous af voor die kleine… en die ging lekker spelen met haar paardje… (ik stond versteld hoor dat ze ook ophield met kleppe…maar goed ik vond dat die meneer wel een lesje omgangsvormen verdiende…)

Pippy is geboren 17.07.2009

#6

Hihihi Mijn kereltje is du sniet de enige
Tja ik ben altijd zo stom om leidzaam af te wachten wat er gebeurd, ik zie mijn kind verdrietig zijn, ik vraag hem een paar keer stil te zijn, en heb gewoon het lef niet zo’n persoon aan te spreken! Erg he?

Ik kan het me ook heel goed voorstellen hoor, ik vond het vroeger zelf ook niet altijd even tof als een kind me mijn oran van m’n kop afkletste! Maar dan nog ging ik gewoon wel met zo’n kind in gesprek, ik had echt het lef niet om dat kind teleur te stellen als die moeder er naast zat! Hahaha!

Ik zal tocg gewoon maar proberen die mensen duidelijk te maken dat ze even moeten zeggen dat ze niet willen praten. Stiekum baal ik wel eens dat mijn kind niet gewoon verlegen is ik zie kinderen zich vaak angstig achter hun moeders been verstoppen, en dat lijkt me ook niet handig, maar die van mij is in staat om met een vreemde mee naar huis te gaan om gezellig even te spelen! Das al helemaal niet tof!

Groetjes Anouk


#7

nah ik vind dat je dat best gewoon mag zeggen hoor, op een nette manier, en misschien tegen die kleine van te voren zeggen, dat nie iedereen voor een gesprekkie te porre is… misschien vind ie da prima…
mensen zonder kinderen denken vaak, negeren dan houden ze wel op… ik merk dat dit met deze dingen bij pippy juist andersom werkt, want die gaat gewoon bijna op iemand schoot zitten voor ‘oogcontact’ als ik nie ingrijp …en da’s natuurlijk ook nie de bedoeling …

Pippy is geboren 17.07.2009