in het ziekenhuis…
In juni was mijn Hb nog 6.4
Laag, maar voor mij redelijk (Mijn HB is nooit hoger dan 7.0) dus nu tijdens de zwangerschap was 6.4 best netjes.
(Ik slik standaard ijzertabletten en krijg regelmatig ijzerinfusen)
Een goede 7 weken later was het ineens 4.4!!!
Schrikbarend laag dus. Twee dagen later kon ik terecht voor ene ijzerinfuus.
Vorige week weer laten prikken en we hadden afgesproken dat als het nog te laag zou zijn, ik gebeld zou worden. Ik werd niet gebeld, dus ik ga er vanuit dat alles in orde was.
De laatste dagen had ik steeds vaker dat ik het ineens bloedverziekend heet kreeg. Duizelig, draaierig, wiebelend op mijn benen en zo misselijk als iets.
Vanmorgen gebeld, want daarvoor stond ik met H bij de commode en ik kon haar nog maar net in bed zetten en zelf gaan zitten… (Man was gelukkig thuis)
De assistente overlegd met dienstdoende gyn. Meteen komen want mijn HB was gezakt na het infuus! Terwijl ik dus niet eens gebeld was!
Voor de zekerheid moest ik maar een tas met spullen mee nemen.
(Lekker handig nu mijn ouders echt NET op vakantie zijn!)
Overlegd met de gyn, onze knul doet en groeit er gewoon goed onder (die pakt natuurlijk en gelukkig wat hij nodig heeft bij mij weg).
Hij heeft geregeld dat ik meteen naar de kraamafdeling kon en nog een infuus kon krijgen. Ik mocht van hem gelukkig wel naar huis.
Nu houden ze me natuurlijk extra goed in de gaten want zo’n laag HB is voor de bevalling niet heel fijn. (Vorige bevalling ruim 3 liter bloed verloren)
Weer HB moeten laten prikken en als het nu niet aanslaat krijg ik bloed bij.
Bah, er is serieus elke week wel iets!
Lig ik niet op de bank vanwege de pijn in mijn heupen/billen/bekken dan kan ik wel `s avond snaar het ZH omdat ik al weeën heb… Dan is dat rustig, moet ik naar het ZH vanwege mijn HB.
Ik begin er een klein beetje klaar mee te raken…
