Emotioneel "wrak"

#1

Sinds 2 zwangerschappen en bevallingen ben ik heel erg emotioneel. Voor mijn eerste zwangerschap had ik dat helemaal niet. Ik hoefde nooit te slikken bij een film, huwelijk of iets dergelijks, alleen bij een begrafenis of zo. Nu kan ik om het minste of geringste in tranen uitbarsten. Bij een tv-programma, bij mooie dingen, maar ook vb als onze zoon een driftbui krijgt of ziek is, krijg ik tranen in mijn ogen. Herkent iemand dit? En vooral: wat kan ik eraan doen? Ik vind het namelijk zelf behoorlijk lastig!


#2

Volgens mij herkent elke moeder dit. Zodra je kinderen krijgt, ben je sneller emotioneel. Althans, dat is mijn ervaring en van mensen uit mijn omgeving hoor ik niet anders.

Groetekes, Sje

#3

Ik heb dat inderdaad ook wel, maar niet dat ik het de woorden kan geven zoals jij het zegt.
Ik denk dat het ook niet meer dan logisch is dat je het hebt, maar dat het verschil er in zit in welke mate je het hebt!
Als je het hebt bij een film o.i.d denk ik dat er niet zoveel aan de hand is. Maar als je zoon bijvoorbeeld meerdere dagen per dag last heeft van driftbuien, word het wel heel vervelend!

Groetjes Manderijn.

#4

Zoals Sje zegt denk ik ook. Ik vind het zelf prettiger nu, omdat ik weinig tot geen emotie voelde (voor mn zwangerschappen) ook zo goed als niets bij begrafenis… Is niet goed lijkt me.

Wat vind je er zelf zo erg aan als ik vragen mag mooie-zoon?

Grtjs

Lilypie Third Birthday tickers

Lilypie Pregnancy tickers

#5

Oh ik was geen ijskonijn, ik bedoel ik jankte nog steeds bij Bambi en ET, maar nu ben ik een echte emo koe hoor. Zie ik een page puppy staat manlief al met een doos tissues. Kijk ik heel klef een romantische film ligt hij alweer in een deuk omdat ik bij het einde zit te snotteren. Heb ik in de trein me MP-3tje op komt Who wants to live forever voorbij moet ik snel doordrukken anders is de schoot van de persoon tegenover me zeiknat.

Ik moet zeggen ik heb er mee leren leven en ik weet gewoon sommige liedjes niet opzetten en soms gewoon lekker snuffen.

Groetjes,

Michèle

<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>

#6

Ik vind het vooral lastig mbt onze zoon. Laatst waren we bij mijn opa en oma (beiden 85 jaar) en toen kreeg hij zo’n pp-bui. Schoppen, trappen, woede etc. Dat begin ik ook zo mee te huilen. Of laatst bij de HA had hij een oorontsteking maar was echt ziek (40 graden koorts) en dan lopen ook de tranen over mijn wangen. Dan vind ik het lastig. Thuis vind ik het niet zo erg, maar meer in het openbaar zeg maar!