Herkennen jullie dit ook:
Elke keer als Jade iets nieuws kent ben ik zo trots! Maar ga dan vaak ook huilen omdat ik weet dat ze weer een beetje groter wordt en de baby-tijd echt afgelopen is.
Je hoort mij niet klagen dat ze groter wordt hoor!!! Maar vind het wel moeilijk om te zien dat het echt zo snel gaat!!
Groetjes Frauk
Oh ja kan je helemaal volgen. Zat van de week foto’s te kijken van de eerste dagen. Zo’n klein hummeltje in mijn armen en dan hoor ik achter me geschater in de box en draai ik me om en heeft ze de grootste lol met haar activity center en dan ‘mis’ ik mijn kleine meisje wel eens.
Groetjes,
Michèle
Emotioneel worden bij nieuwe dingen heb ik wel. Niet zo zeer omdat ik het dan zo snel vind gaan ofzo, maar het ontroerd me gewoon dat zo’n klein ventje de wereld om zich heen aan het ontdekken is.
Vandaag kreeg ik mijn eerste moederdag cadeautje…(ja het is nog helemaal geen moederdag, maar Dani had het van het KDV meegekregen en ik kon niet wachten).
Ze hadden van papier een vlinder geknipt en daarop staan Dani zijn voetjes. Ze hebben zijn voetjes in de verf gedoopt en toen een afdruk op het papier gemaakt. Twee van die kleine voetjes en dan de tekst erbij “voor mijn allerliefste mama”. Moest vanochtend wel een paar traantje laten. Wat een tut ben ik he
Heel herkenbaar! Maar bij mij niet alleen omdat de babytijd zo snel voorbij is, maar gewoon ook omdat ik een softy bent geworden na de zwangerschap. Bij alles wat Joey leert en doet, of als hij me omarmd (voor zo ver dat mogelijk is haha) En zich helemaal tegen mij aandrukt. Of als hij met die lekkere dikke handjes over mijn hand aait tijdens de fles, dan stroom ik helemaal over van liefde voor dat kleine ventje, en ga ik weer… Ik schaam me er soms voor, want ik had er vroeger een hekel aan als mijn moeder weer eens stond te janken als ik op scholreisje ging, en alle andere moeders zwaaiden hun kindje lachend uit… Ik vrees dat ik net zo’n pruillip word als mijn moeder…
Groetje Anouk
Ha ha ha je hebt nu in ieder geval nog het excuus van ontzwangeren, maar hier net zo’n emokoe hoor
Groetjes,
Michèle
emokoe… hahaha ik lig hier helemaal dubbel en Danny vraagt zich al af waarom Geweldig woord, ik ben dus ook een emokoe!!!:D:D:D
Groetje Anouk
Hoi,
Oh ik herken me hier wel in hoor. Al moet ik zeggen nu dat het wat minder snel gaat heb je er iets minder last van. Daarnaast heb ik geleerd dat het ook voortkomt uit het feit dat je moeder bent geworden. Ook kan depressie een rol spelen. Je wordt wat emotioneler vaak ook omdat je zo verlangt naar iets goeds. En een vooruitgang van je dochter maakt dan een emotie los huilen van geluk.
Ik heb het ook wel eens bij films. Als het dan even minder gaat of als ik gewoon er behoefte schijnbaar aan heb kan ik zomaar gaan janken als iets leuks of positiefs gebeurt in de film.
ik zou me er niet voor schamen. Ik vind het positief dat je om zo iets kan huilen van geluk. Het geeft een s te meer aan dat het niet zomaar normaal is als ademen en dat je geen robot bent.
groetjes
lon106
Gewijzigd door - lon1306 op 07 May 2009 20:22:03
Ha ha ha ja ik weet niet of het ‘bestaand’ woord is maar ik bedacht het toen ik zwanger was. Omvang zeekoe en janken om niks…
Groetjes,
Michèle
hihihi ik vind hem goed Toch die lui van de dikke van dale maar eens bellen?
Nieuw woord; Emoekoe = tijdens de zwangerschap zo dik als een koe en emotioneel:D
Groetje Anouk
Vind emokoe ook erg leuk klinken, ga hem bij ons ook inbrengen!!
Wel leuk om te horen dat erg meer van die emokoeien geworden zijn. John snapt het niet altijd even goed (hij probeert het wel, maar ja het blijven mannen).
Groetjes Frauk
haha mannen en vrouwen snappen elkaar maar moeilijk ja… Danny verontschuldige zich steeds toen ik met de kraamtranen zat. Telkens als ik weer vol schoot zei hij sorry! Hij wou maar niet begruijpen dat ik eigenlijk geen reden om te huilen had
Groetje Anouk
Ik wil mijn tranen nog wel eens inslikken. Ik kan nog zo huilen hoor. Laatst ging bij CSI Grissom weg en dan zit ik te snotteren als een klein kind. Eigenlijk is dat gewoon moe zijn en zo dat er uit komt maar ik probeer het in te houden dan. Mervin pakt me dan meestal beet en heeft dan zoiets van gooi het er dan ook uit. Die laat me gewoon snotteren en snikken gelukkig.
Groetjes,
Michèle