Gewijzigd door - x-shirley-x op 14 Aug 2011 23:13:08
Ellendig voelen
mini-boy
#2
Ten eerste proficiat met de kleine meid!! Wat worden ze dan opeens groot he als ze 1 jaar zijn geweest…
Wat naar dat het met jezelf eigenlijk helemaal niet gaat. Je klinkt aardig depressief. Misschien helpt het als je eens met een maatschappelijk werker ga praten… die staat overal verder van af dan je eigen familie en die hebben soms wel goede handvaten ‘hoe je om kan gaan met deze spanning/stress’.
Veel sterkte … en denk niet te negatief over jezelf … nergens voor nodig!
gefeliciteerd met je dochter ook alweer 1 zeg!
inderdaad meis, ga eens met iemand praten, wat dit klinkt niet goed.
Dit is voor niemand fijn als je niet lekker in je vel zit.
niet voor jezelf, niet voor eliza en niet voor je vriend.
Er is ook veel gebreurt en kan best dat dat er nu pas uit komt.
Misschien met iemand erover praten of even langs je huisarts gaan.
Blijf er niet te lang mee lopen meis!
alles sterkte en een hele dikke knuff
Groetjes Gytha
Sandra1980
#4
Wat vervelend dat je je zo rot voelt. Het is idd niet niks wat er allemaal gebeurd is de afgelopen 2 jaar. Als ik het zo lees zijn het ook best veel dingen waar je over in zit. Denk dus idd net als wat de anderen aangeven dat het verstandig is om hulp te gaan zoeken.
Heel veel sterkte en lucht hier in ieder geval je hart wanneer je daar behoefte aan hebt!
Groetjes,
Sandra
sophievdb
#5
Ik denk dat het ook best is dat je met iemand gaat praten, want met die gevoelens blijven zitten, is niet goed. Dan krop je maar alles op en dan zal op een keertje toch alles teveel worden.
Ik hoop dat het snel beter gaat, veel sterkte!
Saro
#6
Ach meid wat een triest verhaal! Wat naar dat je je zo voelt!!
De enige tip die ik je ook kan geven is ga erover praten met iemand & dan inderdaad iemand buiten je eigen kring, dus bijvoorbeeld een psycholoog.
Deze persoon kan je waarschijnlijk heel goed helpen om je gevoel weer even op een rijtje te zetten en daar iets mee te doen. Je moet er niet zelf mee blijven doorworstelen hoor…
Maak gewoon een afspraak bij de dokter en doe je verhaal!!!
Vind het goed van je dat je je verhaal hier schrijft. Ik denk dat veel mensen in meer of mindere maten een bepaalde fase doorgaan waarin ze er echt even door heen zitten. En het is fijn als we elkaar daarme een beetje kunnen helpen!!
Sterkte meid
yavahn
#7
Hoi hoi,
allereerst van harte gefeliciteerd met je dochter haar 1e verjaardag!! Gaat allemaal zo snel… over 9 daagjes is de mijne alweer aan de beurt!
Maar goed, jammer om te lezen dat het met jezelf niet zo goed gaat! Het klinkt als een depressie of posttraumatische stress… mijn advies: ga met je huisarts praten! Die kan je iets kalmerends voorschrijven en je eventueel doorsturen naar iemand om mee te praten (heeft mij erg geholpen tijdens mijn PND)… blijf er iig niet mee lopen!!! Probeer ook met je man/vriend te praten en probeer uit te leggen wat en hoe je jezelf voelt! Mocht eruit komen dat je een depressie hebt, er is genoeg info over op het internet en laat het hem dan ook lezen! Misschien dat hij je dan begrijpt…
Groetjes Von
lalala
#8
O, meid!! Wat naar!
Ik herken het helemaal!
Een paar maanden na de geboorte van Seth was mijn humeur hetzelfde als dat van jou, ook met dezelfde symptomen, als huilen, chagerijnig en moe.
Dit is een tijdje zo doorgegaan, maar het kon echt niet langer! Het drukte ook op mijn relatie.
Toen ben ik (en dat was een hele grote stap) naar de maatschappelijk werkster gegaan, en die heeft me doorverwezen naar de psygoloog, ivm een lichte depressie. Daar loop ik nu ongeveer 4 maanden, en het gaat veel beter.
Ik krijg weer zicht op dingen, en voel me veel prettiger. Natuurlijk heb ik ook perioden dat het minder gaat (bv. bij stress voor tentamens), maar het is zo’n verbetering.
Voor ik eraan begon dacht ik echt dat het nooit meer beter zou worden, maar het is gebeurd!
Hiermee wil ik eigenlijk zeggen: Zoek een proffesioneel iemand om er over te praten. Zij geven je vaak weer nieuwe inzichten en een andere kijk op dingen.
En je bent echt niet zwak als je dat doet, maar juist heel sterk dat je er voor uit wilt komen, en wil vechten voor een gezelligere jou
Zelf denk ik trouwens dat het te maken heeft met het feit dat wij allebei op jonge leeftijd moeder zijn geworden. Als je zo jong bent, heb je over heel veel dingen nog niet nagedacht, of kan je misschien nog niet goed genoeg je eigen mening vormen, of hebt nog niet voldoende zelfvertrouwen.
Dit proces wordt allemaal versneld met het krijgen van een kindje. En juist als je denkt dat het allemaal lekker loopt, komt het om de hoek kijken.
Ik hoop dat je wat hebt aan dit verhaal!
Sterkte!
Liefs, Anne
Michele1
#9
quote:
En daarbij veel problemen met mijn schoonfamilie. Waar ik met mijn vriend absoluuut niet over kan praten(wel vaak geprobeerd) omdat zijn familie alstijd op de 1ste plaats zal staan heeft hij zelf gezegt.
He meid, Wat vervelend allemaal joh, maar ik zou toch wel even naar de ha gaan. Ik zat ook zo in de knoop en bij mij bleek het suikerziekte te zijn, niet dat dat het bij jou zal zijn, maar met de juiste medicatie en zo gaat het nu weer heel goed.
Wat ik even over de Quote wilde zeggen. Niet om je vriend aan te vallen, maar jij en Eliza zijn nu zijn familie. Jullie zouden op de eerste plaats moeten komen. Misschien ben je het niet met me eens, maar ik moest het even kwijt. Zeker gezien zijn geschiedenis met zijn familie, want ik denk dat dat nog steeds niet veel beter is.
Groetjes,
Michèle
Michele1
#10
Zo te horen moeten jullie ook maar eens goed om de tafel samen, want een kindje opvoeden doe je samen en dan bedoel in niet beide dingen doen, maar ook op 1 lijn zitten.
En is het misschien iets voor je vriend om naar de Al-anon te gaan?? Dit is een groep die is opgericht door de vrouw van de man (Bill W) die de AA opgericht heeft. Om het kort uit te leggen vond zij dat ze omgeving en dat zijn de kinderen en partners van alcoholisten ook ziek zijn. Dat zij ook recht hebben op hulp. Ook hier leer je in 12 stappen om te gaan met alcohol alleen dan met het gebruik van iemand en niet van jezelf. Ik ben er vroeger ook geweest en het leert je dat je ook een eigen leven hebt. Ze leren niet dat je de alcohollist moet laten vallen, maar hoe jij een leven kan hebben zonder steeds in een web te zitten en te blijven zitten.
Mocht je meer willen weten kun je heel veel vinden op Internet. Misschien zou je er zelf ook wat aan hebben want jij hebt er toch ook mee te maken.
En dat hij jou niet geloofd tja hij zal zijn moeder los moeten laten en moeten inzien dat ze inderdaad wel ziek is maar dat ze dat zelf in stand houd. En meis denk aan jezelf ook he. Ga met iemand praten en zorg dat je alles op een rijtje krijgt.
Groetjes,
Michèle
Asje
#11
quote:
Zijn moeder maakt zoveel rotopmerkingen over Eliza en hij pikt dat gewoon of hij gelooft niet dat ze het meent of gezegt heeft (dat ik lieg dus) en dat het komt door de drank.
Dit mag nooit een excuus zijn om alles te pikken of een anders dan maar te zeggen dat het niet waar is.
Inderdaad, jullie zijn nu zijn familie en die hoort op nr 1 te staan, daar mag geen twijfel over zijn. Ik denk dat je inderdaad voor je eigen gevoelens eens met iemand moet gaan praten, zo krijg je dan zelf een idee van wat er nu speelt. Wellicht kan je vriend hierin uiteindelijk dan ook betrokken worden.
Dit begint inderdaad bij je huisarts. Gun je zelf ook wat tijd, dat wat bij een ander normaal een vanzelfsprekend proces is, heb jij nu ineens allemaal doorgemoeten. Logisch dat dit dan ineens opbreekt.
Verder wil ik je nog feliciteren met je kleine meisje natuurlijk.
Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!
Michele1
#12
quote:
Verder wil ik je nog feliciteren met je kleine meisje natuurlijk.
Foei ikke dat ik dat helemaal vergeet. Natuurlijk gefeliciteerd met je grote kleine meid. Wat is dat snel gegaan zeg.
Groetjes,
Michèle