Ja ja, eindelijk!!!
Dinsdagavond 3 april 20.30 is onze tweede zoon geboren! - Daniël Bart -
10 dagen na de uitgerekende datum, breken 's morgens om 5.30 m’n vliezen en 6.10 komt de eerste wee. Ik vind het direct al pittig op te vangen. Ze komen om de 10 minuten en we bellen m’n ouders en de verloskamers. Om 8.00 in de auto naar het ziekenhuis. Daar aangekomen vinden ze dat het nog niks voorstelt, dit is nog niet het echte werk. Wát?? Om 14.30 besluiten we weer naar huis te gaan. (half uur rijden) Daar word ik ook niet blij. Even douchen en rommelen, maar ik vind het het fijnst om de weeen op bed weg te puffen. 16.30 weer terug in de auto naar het ziekenhuis. Weeen om de 4 minuten van 1 minuut. Ik blijk 3 centimeter ontsluiting te hebben en we gaan dus nu echt aan het werk. Een uurtje later is het niet meer te doen en krijg ik petidine als pijnstilling. Ik raak een beetje van de wereld en de weeen zijn zo net mooi op te vangen. Gelukkig gaat het allemaal mooi snel want ik krijg om een uur of 20.00 persdrang. Om 20.30 hebben we een zoon erbij.
De tussentijd is niet zo’n mooi verhaal:
Het is heel druk in het zkh. De gyn. doet 3 bevallingen tegelijk. De hartslag van ons kindje daalt steeds en ik krijg een knip. Zo blijf ik 20 minuten alleen achter, met man uiteraard. De gyn. gaat naar een ander. Het bloed stroomt echt uit me en m’n man drukt een handdoek ertegen. Voor hem is het vreselijk. Als de gyn. terugkomt, gaat het ineens heel snel. Meepersen en een tangverlossing. De navelstreng ligt dubbelgevouwen naast het gezichtje en raakt bij iedere perswee klem. Dus snelheid is geboden. Ik ben blij dat het erop zit. Anders had ik wrs. een uur moeten persen… Het duurt lang voor ze komen hechten en dat duurt ook megalang. Iets van 30 hechtingen!
Vanaf dat moment is het gelukkig genieten van ons kindje, want die doet het goed. Wel een hersenschudding en twee strepen op z’n gezicht van de tang, maar goed.
Ook het verblijf in het ziekenhuis was een ramp, er zijn veel fouten gemaakt en ik heb mezelf woensdagavond ontslagen uit het ziekenhuis. We waren om 22.30 thuis. Zonder kraamhulp zijn we toch de nacht goed doorgekomen. (omdat vrouwen nou eenmaal van het sterke geslacht zijn (manlief lag naast met te slapen!)) We hebben alles als een hele nare ervaring ondergaan en toch nu het een paar dagen later is, zijn bij mij de scherpe kantjes er al vanaf!
We genieten volop! Daniël doet het goed, de borstvoeding gaat goed, van onder knap ik elke dag al een beetje op en we hebben een super kraamhulp! Foto’s heb ik nog niet digitaal, maar dat komt! Joël vindt de baby geweldig en geniet van de vrijheid die hij krijgt. We moeten helemaal opnieuw grenzen verkennen met elkaar en ik moet een stuk losser worden. (heb nu eenmaal niet meer continu m’n handen voor Joël vrij) Wat wel lastig is dat Joël 's middags niet meer heeft geslapen sinds de geboorte… hopelijk komt dat nog weer!
Nu ga ik weer naar m’n kraambedje en genieten. Tot een volgende keer tantes en bedankt voor jullie meeleven.
Groetjes, Mariëlle, Joël en Daniël
