Eigen leven kwijt?

#1

Ik ben sinds drie weken mama van Alex. Hij is prachtig, lief, schattig en ik zou niet meer zonder hem willen. Maarrrr, wat is het moeder zijn zwaar! Ik kom helemaal niet toe aan iets anders dan aan de verzorging van Alex. Huishouden, relatie, sociale contacten (telefonisch), lukt me amper… Is dit blijvend? Of ben ik gewoon te ongeduldig en moet alles een plekje krijgen? Ik ben benieuwd naar de ervaringen van de rotten in het moeder-vak en naar die van collega prille-moeders!

#2

hallo,

allereerst welkom op ikkeben en gefeliciteerd met je zoon.
Het valt ook niet mee zeker de eerste maanden niet is mijn ervaring.
Ik had ook nergens tijd voor alles draaide om de kleine. En had er ook nog geen handigheid en ritme in.
Maar merk wel dat in de loop van de tijd ze steeds zelfstandiger wordt en kan vlot even alleen spelen!
De eerste weken waren hier ook het zwaarst, eten slapen en veel huilen.
Dat is gelukkig over. Nu ben ik eerlijk gezegd ook niet zo’n baby mama vindt eht nu pas echt leuk worden!

Even door bijten dus en vooral van genieten want de tijd gaat snel!

groetjes Gytha

#3

Van harte gefeliciteerd met je wondertje!!!
En het eerste wat ik dacht toen ik je stukje las was: ach lieve schat, het word echt vanzelf allemaal een beetje normaler. Ik had in het begin ook heel sterk het gevoel dat ik alleen maar in dienst stond van mijn zoontje. Joep is nu 8 maanden en de wereld ziet er al heel anders uit.
Mijn ervaringen in de eerste weken waren heel wisselend; het ene moment vond ik het geweldig en het volgende moment vloog het idee dat ik nooit meer alleen zou zijn me helemaal aan. Geef het gewoon een beetje tijd, je gaat je weg er echt wel in vinden. Persoonlijk vond ik het best lekker om weer te gaan werken (part-time) omdat ik op die manier ook aan andere aspecten van mezelf kan werken, ik ben in de eerste plaats moeder maar daarna komen er nog een heleboel andere dingen die ik ook ben.

#4

Hoi,

Welkom bij ikkeben en gefeliciteerd met dat kleine wurmpje!

Er veranderd inderdaad heel wat als je aan een kindje begint.
Ik ben moeder van 2 kinderen: Elke van 2 1/2 en Anne 7 mnd.
In het begin vond ik het best zwaar. Veel dingen kun je niet zomaar meer
doen zoals na een week hard gewerkt te hebben en dan wil je op het
weekend wel eens uitslapen, op vakantie gaan met het vliegtuig enz.
Toch krijg je er veel voor terug, heel veel liefde.
Anne is elke morgen om half 6 wakker en krijgt dan de fles en als ik
dat lieve smoeltje zie dan voel ik me helemaal gelukkig.
Elke is elke dag rond half 7 wakker en dan gaan we er allemaal uit.
Is vroeg, maar het went.
Wij hadden ze laatst alle 2 ziek (bronchitus) en waren erg hangerig.
Elke de oudste wilde alleen maar bij mij op schoot. Kon dus niks doen.
Als we savonds op verjaardag moeten hebben we opppas.
Vandaag werd mijn oma gecremeerd en toen hadden we eerst mijn schoon-
zus te oppassen en na half 3 vrienden.
Kinderen vreselijk huilen en de oudste riep: Elke mee mamma!
Het was niet leuk voor ons om 2 huilende kinderen te moeten achterlaten,
maar ook wel eens lekker om samen weg te gaan.
Weer helemaal bijgekletst in de auto.
De liefde voor mijn man (en andersom) is nog heel sterk net als toen we
elkaar leerden kennen, maar savonds zijn we gewoon erg moe en liggen
er rond 21.30 wel op.
De kinderen komen nu op de 1ste plaats.
Anders moet je er ook niet aan beginnen denk ik!
Als je kindje wat ouder is kun je gerust eens een oppas in huren en
lekker eens een avondje weggaan met je man.

Groetjes Heleen. mamma van Elke en Anne.

#5

Gefeliciteerd met je zoontje!

Ik vond de eerste 3 maanden best heftig! En toen opeens besefte ik dat het eigenlijk wel goed ging… ik was niet meer zo moe, we hadden iets van een ritme en ik merkte dat luca ook best mee kon de stad in, om in een eetcafe de fles te krijgen, en ik een kop thee, kletsend met een vriendin. Daarna hij in de wagen slapen en wij nog wat winkelen. Dat komt vanzelf, je merkt dat je dan iets meer wil dan alleen luiers, voeding en slaapjes, want dat is bijna het enige waar het om draait de eerste paar maanden. Ik ben ook niet echt een babymoeder, dus ik ben blij dat thije wat ouder wordt!
Misschien kan je alvast een middagje “vrij” plannen, mits je geen borstvoeding geeft natuurlijk. En anders lekker met zn drietjes op pad. Of even alleen savonds boodschappen doen. Ik vond dat, zeker op het begin, gewoon een feestje. Even weg van alles en stom boodschappen doen. Maar daardoor kreeg ik wel even lucht. Want het is best benauwend, zo’n kleintje dat je 24 uur per dag nodig heeft! Heel veel plezier en succes, en blijf vooral hier rondwandelen, want dan kan je af en toe even je hart luchten!

#6

Alles moet zijn plekje krijgen en als alles een beetje goed loopt, kom je zelf ook weer aan de beurt. Vooral als je zoontje 's nachts door gaat slapen, kom je zelf weer aan je nachtrust toe. En als je zoontje eenmaal het klokje rond slaapt, kun je weer gerust belletjes doen en lekker een avondje tv kijken. Je leven veranderd wel heel eg drastisch na de geboorte van je zoontje of dochtertje. Dat hadden wij ook!

Succes! En nu vooral genieten van je kleine ‘grote’ wonder! Het is zo voorbij, dat kleine is er heel snel weer af. Laat voor een tijdje de boel de boel maar en vraag af en toe oma of een vriendin of zij je even wilt helpen met het huishouden of een keertje voor jullie wil koken! Mijn ervarig is, dat veel mensen je willen helpen en je gerust hun hulp in kan schakelen!

Moeder van een mooie dochter Anna, geboren 2 juli 2007.

#7

Bedankt allemaal voor jullie bemoedigende berichtjes! Ik kan er zo wel weer even tegen. Had gisteren een zware dag met Alex, hij heeft van 11.00 tot 22,00 uur gehuild! Gelukkig vanacht goed geslapen en ik mag vandaag ook niet klagen. Als ik dan zijn lieve snoetje zie is alles weer vergeten en vergeven. Moeder zijn is gewoon wennen. Tja, ik heb ook geen voorbeelden in mijn buurt. Vriendinnen willen geen kinderen, familie van mijn leeftijd (30) heb ik niet, dus weet ook niet zo goed wat te verwachten. Ben daarom erg blij met forums als deze! Jullie zullen nog veel van me horen.

groetjes Sylvia

#8

hoi hoi

gefeliciteerd met je zoontje. in het begin is het moederschap inderdaad wel zwaar, maar als het goed is gaat het steeds makkelijker en heb je straks niet meer het idee dat je zo druk bent geweest.

mijn dochtertje heeft een maand in het ziekenhuis gelegen dus is weet niet hoe het is om de eerste maand thuis te zijn, maar wel hoe het is de hele dag met je kindje bezig te zijn (ik zat bijna de hele dag in het ziekenhuis).

nu is elize inmiddels 1 jaar oud en kan ik me helemaal (nou ja dat lieg ik een klein beetje) niet meer hoe druk in het begin was. nou heb ik wel het geluk dat mijn kindje veel slaapt. maar om eerlijk te zijn is dat ook wel omdat ik gewoon goed oplet wanneer ze moe is. er zijn kinderen van een jaar die helemaal niet meer slapen, maar 's avonds de hele avond krijsen omdat ze oververmoeidheid zijn.

dat wil ik je wel als tip meegeven. zorg nu al dat je je zoontje zo goed leert kennen dat je ‘precies’ weet wat er aan de hand is. ik zet ‘precies’ tussen aanhalingstekens omdat dat natuurlijk niet kan, maar het zijn de kleine dingen die je doen beseffen wat er aan de hand is.

inmiddels dwaal ik een beetje af, geniet gewoon lekker van het bezig zijn met je kindje. ik weet hoe moeilijk dat is als je onrustig wordt, maar laat af en toe gewoon de boel de boel en dan zul je zien dat het veel lekkerder is om mama te zijn!!! en je leert je kindje (sorry val in herhaling) gewoon heel goed kennen en daar is ook wat van te zeggen. toch??? vergeet alsjeblieft niet dat het nog maar 3 weken geleden is!!!

heel veel geluk.

groetjes angela

#9
quote:
Had gisteren een zware dag met Alex, hij heeft van 11.00 tot 22,00 uur gehuild! Gelukkig vanacht goed geslapen en ik mag vandaag ook niet klagen. Als ik dan zijn lieve snoetje zie is alles weer vergeten en vergeven. Moeder zijn is gewoon wennen. Tja, ik heb ook geen voorbeelden in mijn buurt. Vriendinnen willen geen kinderen, familie van mijn leeftijd (30) heb ik niet, dus weet ook niet zo goed wat te verwachten. Ben daarom erg blij met forums als deze! Jullie zullen nog veel van me horen.

groetjes Sylvia

hoi hoi

merk je verschil aan je zoontje als je zelf gehaast bent? ik kon (en kan) het meteen aan mijn dochter zien dat ik gestrest ben. gelukkig ben ik thuisblijfmoeder en heb ik niet veel last van stress, maar ik merk dat als ik relaxed ben zij dat ook is.
daarbij ben ik er achter gekomen dat je vooral niet bozig moet worden, want dat werkt echt averechts.

iedere baby is natuurlijk anders, maar je zou het kunnen proberen. heb je trouwens al babymassage geprobeerd. als je wilt kan ik je tips geven. laat maar weten dan geef ik je mijn emailadres en kan ik de basis (geleerd in het ziekenhuis) toesturen!!! voor hem lekker en voor jou ook!!!

groetjes angela

#10

Hoi Sylvia,

Ja, is best leuk he ikkeben?!

Is Alex een huilbaby omdat hij zo lang huilde? En huilt hij alle dagen?
Ze zeggen dat een babytje die 3 uur of meer op een dag huilt dus een
huilbaby is.
Ben een beetje benieuwd wat je in dat geval deed. Liet je hem huilen
en ging hij op een gegeven moment wel slapen?
Last van krampjes misschien of te lang opgehouden en over de slaap heen?
Je let goed op de moeheidsignalen: gapen, oogjes wrijven e.d.?
Wat een vragen he? sorry hoor, was gewoon even benieuwd.
Laat je nog wat horen!

Groetjes Heleen. mamma van Elke en Anne

#11

Hoi,

Allereerst gefeliciteerd. kan je niet vaak genoeg horen.
Ik had na twee drie weken ook even een diepje. Wij hadden achteraf gezien een huilbaby. Maar dat even te zij. Al eerste keer moeder worden is moeilijk hoeveel mensen je ook om je heen hebt. Die het ook al hebben meegemaakt. Toch had ik zelfs door mijn oppas ervaring met kleine baby’s erg moeilijk. Je wordt de eerste week geholpen door de hulp. Daarna heeft je man waarschijnelijk ook nog vrij gehad en heeft die geholpen je moeder en schoonouders misschien ook wel en dan komt er een moment dat je het alleen moet doen. zeker als je bv geeft doe je alle voedingen zelf daar ben je met alles erom heen elke keer een uur bezig. En dan wil je terwijl je eigenlijk best moe bent toch even dat ene wasje doen en de kamer even zuigen. en voor je het weet moet je alweer voeden. Tot de drie maanden heb je moeite je moet een ritme zien te vinden. Maar als je dat eenmaal hebt gaat het steeds beter. ik nam ondanks dat ze een huilbaby was mijn dochter zoveel mogelijk overal mee naar toe. ( na twee maanden) naar oma, mijn moeder, mijn schoonouders en verjaardagen. Al plande ik wel de verjaardagen zo dat ik op het meest rustigeste moment kwam. Niet alleen prettig voor je baby maar ook voor jou en je kan meer genieten dan van de tijd dat je weg bent uit huis. Wat ik in het begin ook wel deed was vragen of een vriendin even een uurtje een kopje kwam doen op een moment dat mijn dochter sliep. En ja zelfs na 2,9 maanden later schiet het huishouden er nogwel eens in. en uitgaan zonder baby kost even wat organisatie. maar zoek een goede oppas en plan een avond uit. Gewoon doen.

Omdat hij zoveel huilde wilde ik eigenlijk dezelfde vraag stellen als Heleen. Was dit zomaar een dagje (regeldagje) of heeft hij dit heel vaak. Want dan is inbakeren misschien een optie. Wel onder begeleiding ( het cb doet dit meestal) doen en eerst je baby op Kiss laten controleren ( is een verplaatste/verschoven nekwervel) komt veel bij kindjes voor die snel zijn geboren( met persen dan). Dan help inbakeren n.l. niet. Wij hebben er na twee maanden huilen een heel ander leven en kind doorgekregen voor mij nog steeds het wondermiddel. je krijgt er ook heel snel een ritme door.

Nou heel veel groetjes,

lon106

#12

ik sluit me aan bij het meeste wat boven is gemeld

maar je bent net moeder, er komt zoooo ongelofelijk veel op je af, je hele leven hiervoor is weg, ineens is daar dat kleine wezentje, wat afhankelijk is van jou , dat kan je zo naar de keel grijpen…

ooit na 1 zo’n wezentje ben ik deze site gestart…

heb er ondertussen 3 en geniet zoveel meer, ik was met 1 drukker als nu met 3

het is net alsof jij opnieuw het wiel moet uitvinden.en nee dat is niet zo… we hebben het allemaal zo ervaren op een gegeven moment

let wel jouw wondertje is net 3 weken, slaapt nog niet door, jouw lichaam is een puinhoop, wie heeft je ooit verteld dat er van alles gebeurt zeker na een bevalling…ieder blad en info gaat alleen maar over de roze wolk, jaaa je kind is er…nooit geweten dat er een week of 6 nog gevloeid word…

ja en toen was je kind er, totale liefde inderdaad… maar ook waar blijf ik in dit verhaal, en waar blijft mijn partner, want die maakt ook ineens een cultuurshock door… van partner naar vader en medezorger… en jij bent ineens de hoofdzorger… had je daar al over nagedacht voor dat je ging bevallen… nee daar kan je je niet eens een voorstelling van maken en ineens ben je geen partners meer maar MAMA EN PAPA… ojee en nu??

enige advies wat ik je kan geven is geniet, doe wat je wilt doen, als je bv geeft kan je net wat minder, maar neem je momenten, als je kind lekker in bed ligt ga dan niet zoeken naar een doel maar pak je man bij de hand en zeg, wat een wonder hé ?! dat kind is van ons en probeer er aan te wennen dat dit mooie wezentje je leven heeft overgenomen voor nu, niet voor altijd. maar voor nu is dat kleine kindje zo afhankelijk dat je het wel moet knuffelen moet koesteren moet…

en ja je bent er! en je telt absoluut mee!

groetjes Kim, mama van Sofie,Victor & Alexander!!


“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”

#13

Wat een mooie woorden!! Kimmetje slaat de spijker op zijn kop! Zo is het wel en zo heb ik het ook gevoeld. Ineens ben je niet meer met zijn tweeen, maar heb je er iets heel moois bij gekregen en dan is alleen van jullie twee! Van niemand anders.

Echt, je moet er nu van genieten! Dat moet je zeker doen, want voor je het weet is hij alweer een half jaar! Echt, het gaat super snel. Voorla veel foto’s maken en voor later een aantal dingetjes opschrijven. Doe ik ook. Ik houd een soort dagboekje bij en dan kan Anna later lezen wat ze gedaan heeft en wanneer ze voor het eerst omdraaide en dat soort dingen. Mijn moeder heeft van mij ook een aantal dingetjes opgeschreven en dat vind ik leuk om terug te lezen.

Moeder van een mooie dochter Anna, geboren 2 juli 2007.

#14

Nogmaals dank, ik voel me al veel beter!!

Alex huilt inderdaad veel, maar hij is volgens mij geen huilbaby. Hij heeft last van krampjes en ook wel van een moeder die alles teveel ´volgens het boekje´ wil doen. Je weet wel: niet slapen in de box, maar in bedje; de drie r´s opvolgen; inbakenen (inderdaad op advies van cb); laten huilen enz. Nu merk ik dat als ik het een beetje zijn beloop laat gaan; hem op mijn schoot neem als hij huilt, wanneer hij slaapt leg ik hem in zijn hangmatje en slaapt hij lekker verder! Dit werkt vooralsnog het beste…En Ion106, verzette jouw kindje zich niet tegen dat inbakenen? Alex wel, dat duurt al ongeveer een week, hij ´gromt´ en beweegt met zijn lijfje. Ik ben er er tot nu toe niet zo´n fan van… weer een kwestie van doorzetten?

Ben nu een beetje afgedwaalt van mijn topic. Ik probeer het nu allemaal wat minder rigide te zien en dat maakt het allemaal een stuk leuker! Ik geef bv, dus ben wel beperkt in mijn bewegingsruimte. Maar het gaat zo goed en hij reageert er zo fijn op dat ik dat vooral nog even doorzet. Nog een paar maandjes… Ben gisteren met mijn zusje en Alex wezen winkelen, dat ging erg goed! HIj was zo lief, sliep eigenlijk alleen maar. Wel jammer dat ik max. drie uur weg kan; voel me nog niet klaar om ergens anders te voeden.

Iets anders; ik heb twee verschillende boeken gekregen: ´Inbakenen brengt rust´ en ´oei, ik groei´. Beiden klinken logisch maar zijn totaal verschillend. Iemand hier goede of slechte ervaringen mee??

#15

Hoi Sylvia,

Hoe weet je dat het krampjes zijn?
Die duren geen hele dag.
Spartelt hij dan veel met de benen?
Krampjes is wel wat aan te doen. Misschien weet je het al maar geef nog wat
tips: lekker warm badje verzacht de krampjes, of een lekker buikmassage.
Misschien nog wel meer, maar dit hielp bij onze oudste dochter destijds
erg goed.
Zij had namelijk ook krampjes.
Elke had er savonds last van en huilde dan veel.
Overdag verdroeg ze de melk goed en was ze vrolijk.
Jouw zoontje huilt dus alle dagen?
Dan denk ik toch echt in de richting van een huilbaby.
Onze jongste Anne is een echte vrolijkerd.
Lacht als je bij haar bedje komt en zo de hele dag door.
Drinkt alleen wat minder melk omdat ze last heeft van de tandjes die
denk ik snel doorkomen. Niet jengelig van gelukkig.
Het boek oei ik groei hebben wij ook.
Daar staat oa. in over de regeldagen die babytjes hebben.
Zijn ze wat jengeliger, huilen meer e.d.
Merk hier bij Anne eigenlijk niks van. Heeft ook haast elke dag dezelfde
slaaptijden en eettijden.
Gaat dus erg goed.
Dat andere boek hebben we niet in huis, omdat Anne niet is ingebakerd.
Sliep in het begin wel onrustig en maaien met de armpjes, (korte slaapjes) maar toen we haar bedje een kwartslag draaien sliep ze beter en rustiger.
En we hadden lange slaapjes van 1 1/2 a 2 uur.
Bedje stond tegen de muur en nu in de lengte voor het raam met gordijnen
open.
Houd je me op de hoogte!

Groetjes Heleen.
bed verzet hebben

#16

Hoi!
Ik heb ook beide boeken en moet eerlijk zeggen dat het sprongetjes-gebeuren niet echt mijn idee is. Het is nooit wetenschappelijk bewezen en berust slechts op ervaringen. Als ik bv. zie dat onze dochter nu een sprongetje zou moeten hebben/hebben gehad en de erbij behorende vaardigheden zie die ze zichzelf eigen moet maken… bij ons klopt er niets van…
In het begin was ik ook van de sprongetjes, maar dat vond ik vooral een uitstekend excuus voor het huilerige gedarg van Madelief. Maar nadat ik met aan de drie R-en hield en haar inbakerde, heb ik geen sprongetje meer meegemaakt. Natuulijk is ze wel eens een dagje een beetje hangerig. Maar ik merk dat wanneer ik haar structuur bied en duidelijk ben ik wat ik goed vind en wat niet, dat ze daar het beste bij vaart.
Bij ons protesteerde ze soms ook wel eens met het inbakeren, maar sinds we er steevast hetzelfde liedje bij zongen op een heel rustige toon, gebuerde het niet of nauwelijks meer. Ze slaapt inmiddels al 2 maanden niet meer in de bakerzak en is een heel zoet, lief en rustig meisje, met af en toe haar streken.

Over de verandering die een kindje met zich meebrengt… Ik vond de eertste vijf weken het zwaarts, daarna hadden we een schema waarbij ze minimaal 2 uur sliep en 3/4 uur wakker was. In die twee uur voelde ik me helemaal de oude en had ik weer vollop energie om haar weer 3/4 uur te verzorgen. Het komt allemaal vanzelf en van die drie R-en… lekker aanhouden hoor, het loopt vanzelf op rolletjes!

Succes en geniet van je kleine wondertje, voor je het weet zit je in een stadium dat je ze wel kunt verwennen, zoals wij nu, en dan moet je ineens veel meer nadenken over hoe je het doet. Voor nu: ga op je gevoel af en twijfel niet aan jezelf!

Groetjes en sterkte. Anne-Marie

#17

Hoi

het verzetten tegen inbakeren hoort erbij. een weekje ofzo. Maar baker je hem wel strak genoeg in. Ik was eerste paar dagen ook bang dat ik het te strak deed. Maar de verpleekundige van het cb heeft me toen nog een keer geholpen en laten zien. Ze zat bij mij gewoon te los in en kon daardoor ook wurmen en bewegen.

Ik heb heb het inbakerboekje gelezen en een schema voor ons gemaakt en een paar basisregels opgesteld deze ook opgeschreven en opgehangen. Het schema trouwens ook. Verder heb ik geen boeken gelezen. Simpel weg niet gekregen en bijnagedacht het te kopen. Ik ben wel veel op het vragenuurtje geweest de eerste 6 maanden. En dat vonden ze allemaal geen punt.
je zal merken als je eenmaal de eerst maand voorbij bent en de tweede gaat goed en bij de derde maand heb je een goed en lekker ritme te pakken dan komt alles weer op zijnplaats. Misschien een ander plaatsje maar een goed plaatsje.
Geniet inderdaad wat kim zij van ieder moment en neem de tijd om aan elkaar te wennen.

Groetjes

lon106