moet even mn verhaal kwijt, ben er even helemaal klaar mee
even vanaf het begin:
Toen ik een 16 was kreeg ik erg veel last van mn knieen, op een gegeven moment kon ik vrijwel niet meer lopen of staan. Naar de ha geweest en die deed het af met groeipijn, na veel moeite heb ik een verwijsbrief kunnen krijgen voor de orthopeed. Daar werd, na foto’s e.d., gelijk een diagnose gesteld. Makkelijk gezegd had ik x-benen. Alleen was het bij zo dat mijn bovenbenen naar binnen waren gedraaid en mijn onderbenen weer terug naar buiten, dus in feite zag je er niet zo veel van alleen liep ik dus wel al jaren alleen op de binnenkanten van mijn knieen, dit veroorzaakte dus de pijn.
Botten e.d. moesten dus teruggezet worden, voor mijn 18e heb ik hier de eerste operatie voor gehad, toen ik 20 was had ik de 4 nodige operaties erop zitten en kon de revalidatie van start gaan. Al met al ben ik zo’n 4 jaar bezig geweest.
Hierna ben ik altijd wel last blijven houden van mn knieen, maar uit angst voor weer een operatie liet ik het maar zo. De operaties die ik had gehad waren zo ingrijpend en pijnlijk dat ik daar echt een soort trauma aan over heb gehouden.
Vorige zomer werd het zo erg dat ik naast het lopen (wat al lange tijd erg moeilijk ging) ook bijna niet meer kon fietsen. Vorige zomer uiteindelijk toch de stap gezet en ben ik naar de orthopeed gegaan.
Wat bleek, ik ben dus nooit goed gerevalideerd want de spieren aan de binnenkant van mijn bovenbenen bleken totaal niet ontwikkeld. Hierdoor gaan andere spieren die werking overnemen en wordt je knieschijf naar achter getrokken wat dus de pijn veroorzaakte. Mezelf voor hoofd geslagen dat ik niet eerder was gegaan maargoed.
Toen op naar de fysio, diagnose: zeker een jaar fysio en trainen en dan zou ik weer op een redelijk niveau zitten.
Inmiddels zijn we een half jaar verder en merk ik echt verbetering in mn knieen, hier ben ik natuurlijk ontzettend blij mee. Ik had ook echt zoiets van: in ieder geval een jaar goed oefenen en trainen en dan kan ik weer pijnloos door het leven.
Maar toen begonnen m’n voeten steeds meer pijn te doen, eerst nog gedacht dat dit kwam doordat ik nu eindelijk echt goed leer te lopen maar de pijn werd bijna met de dag erger. Fysio had ook aangegeven dat dit idd kwam door het andere spiergebruik in mn voeten.
Vorige week woensdag had ik controle voor mn knieen bij de orthopeed, ik heb de pijn in mn voeten gelijk ter sprake gebracht en kon gelijk foto’s laten maken.
En wat bleek: extreem bollen voeten (waardoor ik alleen op mn hiel en bal van mn voeten loop) en doorgezakte voeten (waardoor ik dus ook mn tenen niet gebruik bij het lopen). Ik kon gelijk een afspraak maken bij de zolendokter voor steunzolen.
Daar ben ik vrijdag geweest en hier bleek dus nog is extra dat ik de buitenkanten van mn voeten en mn tenen totaal niet gebruik met lopen en dit hoort dus wel zo te zijn.
Nu is het niet zo dat ik die steunzolen zo erg vind, ik ben er juist blij mee dat deze bestaan.
Alleen is het nu gewoon even zo dat ik er even helemaal klaar mee ben, het is gewoon het idee: houd het dan nooit op?? elke keer als er iets weg zou moeten gaan aan pijn dan komt er wel weer wat anders voor in de plaats.
Sorry voor het lange verhaal maar moest het echt even van me afschrijven
liefs,
Rinske
