Eenzaam

#1

Hoi dames,

Ik geloof dat ik in een neerwaartse spiraal ben beland…
Mijn relatie loopt op het moment niet zo lekker, ook met mijn kleine man niet…
Ik merk dat ik snel geiriteerd raak waar hij dan weer op reageerd… Ik doe mezelf beter voor dan dat ik ben omdat ik me zo ongelofelijk schaam dat mijn leven zon puinhoop is… Wimpel alles af met een grote lach, terwijl ik van binnen intens verdriet voel… Ik weet dat ik hulp kan krijgen hiervoor maar dat wil ik liever niet… Ik kan me moeilijk openstellen en dit is dan al een enorme stap voor mij. Ik praat hier met niemand over behalve met mijn man,maar hij kan hier niet mee omgaan… Heb het gevoel dat mijn hele gezin verdriet heeft en dat doet zon ongelofelijke pijn… Hoe word ik weer mezelf? Hoe kom ik hieruit?
Sorry dat ik zo depri overkom maar het voelt al iets beter dat ik het lef nu heb om het er eens een keer uit te gooien…

liefs…

#2

hoi meid, allereerst wil ik je even een hart onder de riem steken. Kop op he! Klinkt cliche, maar na regen komt zonneschijn, dat hebben wij hier aan den lijve ondervonden de agelopen maanden,maar je moet er wel wat voor doen. Het komt je niet aanwaaien. Als jij dus zoals je schrijft geen hulp inschakelt, dan zal het ook niet veranderen. Die hulp kan zijn professioneel, maar ook van goede vrienden, ouders, buren etc etc etc. Kortom, je moet durven toe te geven aan anderen dat het niet gaat, pas dan zal er een last van je schouders vallen, dat je het niet meer allemaal alleen of binnen jullie muren hoeft te dragen en kan je je problemen gaan aanpakken. Heel veel sterkte igg!

mama1980

#3

Ik ben het eens met mama1980, hoe moeilijk ook: probeer hulp te zoeken. Laat dierbaren weten dat het niet gaat, misschien is dat genoeg. En anders toch professionele hulp zoeken. Als je in een echte depressie zit, dan kom je daar zonder hulp niet uit. Heel veel sterkte!

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#4

ja ik sluit me erbij aan, hulp vragen of aanvaarden is de eerste moeilijkste maar werkende stap !

Pippy is geboren 17.07.2009

#5

Wat vervelend dat je je zo voelt. Goed dat je al het lef hebt gehad het hier neer te zetten. Maar ik sluit me bij de andere aan, ga hulpen zoeken. Hoeft niet meteen professioneel, begin in ieder geval bij je man. Als hij weet wat er met je aan de hand is dan heeft hij meer begrip en zullen jullie ruzies wellicht al minder worden. Praten, praten, praten is het belangrijkste wat er is als je niet lekker in je vel zit.

Merk je dat het niet werkt er alleen met je omgeving over te praten dan zou ik hoe moeilijk het ook is hulp van buitenaf gaan zoeken. Schaam je er niet voor er zijn genoeg mensen die dit doen. Het zou zonde zijn als je hier te lang mee rond blijft lopen. Wie weet zijn een paar gesprekken al genoeg om jou uit je neerwaardse spiraal te krijgen. En kun je al snel weer lekker van je kleine en grote man genieten.

Sterkte!

Groetjes,
Sandra