Eenkennig help

#1

Mijn zoontje Jordy ( 10 maanden ) Word volgens mij wat eenkennig.
Hij heeft er nooit last van gehad maar de laatste dagen zijn een ramp. Ik kan niks meer alleen doen zelfs niet naar de w.c… Hij wil van niemand wat weten… Zelfs bij papa op de schoot word een ware huilpartij… Spelen met zn speelgoed wil hij ook niet meer mits ik erbij kom zitten en gezellig meedoe…Hij wil de heletijd op mijn arm zodat ik niet toekom aan mijn dagelijkse huishouding…
Heeft iemand hier ervaring mee? en mischien wat tips om te zorgen dat hij wat vaker zichzelf kan vermaken zodat ik ook aan mn werk toekom…??
Alvast bedankt groetjes Joyce en een dikke kus van Jordy

joyce

#2

Hoihoi,

Zulke buien ken ik maar al te goed, Job heeft dagen dat ie zo doet zelfs als ie niet eenkennig is.
Je wordt er knettergek van en het enige dat helpt is even negeren.
Job begint ook te brullen als ikd e kamer uitloop.
Nou ja kan het niet helpen dan huilt ie maar even.

Liefs Maaike

#3
quote:
Hoihoi,

Zulke buien ken ik maar al te goed, Job heeft dagen dat ie zo doet zelfs als ie niet eenkennig is.
Je wordt er knettergek van en het enige dat helpt is even negeren.
Job begint ook te brullen als ikd e kamer uitloop.
Nou ja kan het niet helpen dan huilt ie maar even.

Liefs Maaike

Bedankt voor je reactie Maaike
Ja dat begin ik inmiddels ook te doen maar toch maak ik me zorgen hoe kan het dat het gewoon van de ene op de andere dag zo is omgeslagen?Jordy is altijd een heel lief en rustig kindje geweest nooit last van gehad! soms denk ik dat hem wat mankeert…Hij huilt soms gewoon letterlijk hele dagen!! Ik zal wel overbezorgd zijn…

Liefs de mama van Jordy

joyce

#4

Hoi,

Eenkennigheid kan inderdaad van de ene op de andere moment onstaan. Vaak is er dan toch iets veranderd voor het kind. Het kan iets heel onopvallend zijn of gewoon de groei van de hersenen en ook kan het zijn dat het er al een tijdje zat aan te komen maar dat je dat niet in de gaten heb gehad. Soms zijn dingen zo subtiel.
Onze dochter is nooit echt eenkennig geweest. totdat ze de eerste keer echt goed ziek werd en toen was ze al ruim twee jaar. Toen heb ik nachten en dagen met haar gezeten en wist ik wat waneer moest en kon. En sindsdien is ze duidelijk een mamaá kindje geworden en mag papa zich niet bemoeien met aankleden eten medicijnen innemen enzv. En is ze een tijdje ook echt heel eenkennig geweest. toen hing ze letteliijk de hele dag aan mijn been.

Toch moet je de dingen doen die je normaal ook doet anders is hij straks ook nog een bepaald ritme kwijt en hem dus dan maar even negeren. Wat kan helpen is een paar keer per dag een kiekeboespelletje te doen met hem. En hem toch ook ondanks de krijsbuien gewoon door je man laten verzorgen.

Onze dochter accepteerd het nu dat mijn man haar af en toe verzorgt en helpt maar dan kondig het wel aan en heeft ze altijd wel een klachtje van papa heeft niet voorgelezen of hij heeft maar 1 verhaaltje gelezen i[pv de gebruikelijke 2.

groetjes

lon106

#5

hhmm dit is wel intressant…

want mijn dochtertje van net 9 maanden is ook eenkennig…en dat ging echt 123 zo snel…ze willen alleen bij mij xijn…papa speelt meer met haar dan ik eigenlijk doen…alleen papa werkt en ik ben de hele dag thuis met haar.

ze wil nu op dit leeftijd doen wat zij wil…ik had verwacht dat het pas met de leeftijd van 1 jaar komt…

maar als zi iets doet ik zegt neeeee dat weet ze het heel goed…en begint ze te kijken en te huilen en dan troost ik haar met iets anders…

ook als ik de woonkamer uitloop begint ze te huilen…maar ik laat haar gewoon huilen …want anders blijft het zo door gaan…en is geen pretje