Ik krijg een kindje!
Ik ga hier maar is een dagboekje bijhouden… mischien leuk voor anderen om te lezen, en voor mezelf een opluchting om alles ff van me af te schrijven
Ik ga me eerst is even voorstellen! Ik ben dus Annieke, ik ben 19 jaar en ik ben nu bijna 11 weken zwanger van mijn 1e kindje.. Het kind was niet gepland of iets, maar ondanks dat is het wel van harte welkom ;-) Ik was overtijd.. ik ging naar de dokter, met buikpijnklachten, en vertelde haar dat ik ook al 2 weken overtijd was! ze waarschuwde me dat de pil minder goed werkte door mn diarree (kwas net n maand int buitenland geweest) maar zag verder niks verontrustends. Ik had last van mijn dikke darm, moest maar gewoon doorgaan met de pil, en genoeg groente & fruit eten.
ik ben gewoon verder gegaan met de pil, en na 2 weken gestopt.. omdat ik toch een beetje ongerust werd! Mn vriend had ik ondertussen verteld dat ik maar niet ongesteld werd. ook deze keer werd ik niet ongesteld. Mn vriend en ik hadden een dagje vrij en gingen shoppen in Harderwijk, hij had al een test gehaald.. Ik bij de hema op de wc de test doen, en liep doodgewoon naar buiten.
ik vroeg hem hoe dat ding werkte, en vroeg wat het betekende als er een plusje stond.. zwanger dus! want er was een dikke plus, we keken elkaar aan van : Shit! en begonnen toen heel hard te lachen.. we zijn snel de hema uitgelopen, en zijn wel 10 cafeetjes in en uit gelopen en zijn al begonnen met namen te verzinnen.. maar de ernst drong nog niet tot ons door! Kheb daarna gelijk mn zus gebeld ( zij is nu 17 weken zwanger) Zij schrok zich ook rot..
We wisten dat onze ouders heel erg zouden schrikken.. maar hebben het na een anderhalf week toch aan zijn ouders verteld, en een week daarna aan mijn ouders. Zijn ouders waren teleurgesteld, maar stonden wel achter ons :-) mijn ouders reageerden heel vaag... mn vader lachtte maar wat.. mn moeder zei niet veel bijzonders.. wel lieten ze me de weken erna weten dat een miskraam toch beter zou zijn in onze situatie.. en dat deed echt wel pijn om te horen.. mn moeder vraagt elke keer of ik buikpijn heb, want dat had zij ook met haar miskramen..
We laten haar gewoon praten, en gaan vechten voor dit kindje! Want ook al is jups (zo noemen we t nu ff) nog zo klein, we willen er wel graag voor hem/haar zijn.. We zijn beiden doodbang! Onze relatie is nog helemaal niet echt stabiel, we zijn pas 5maand bij elkaar.. en ik voel me heel erg moe en heb geen energie.. hij daarintegen wil alles regelen! Dus dat loopt soms nog welis fout ;-)
Ik kan mijn kindje nog geen goede toekomst bieden nu, maar ik knok er wel voor.. Dit kindje is van mij, en dat pakt niemand van me af...