Voor ik het hier neer zet hoop ik dat niemand me verkeerd begrijpt. Maar dit is zoals ik dit voel.
Jarenlang heb ik het gewenst en nu het gebeurd. De vader van mijn broertje is overleden en ik kan alleen maar zeggen dat ik erg opgelucht ben. Voor mijn broertje is het een onwijze terugslag al hopen we dat het een ommekeer zal zijn voor hem en hij het ook als een bevrijding zal gaan zien maar dat zal de toekomst uit moeten wijzen. Op dit moment is hij alleen neerslachtig en hopen we dat hij zichzelf niet de schuld geeft.
Hij is zoals het er nu naar uitziet overleden op het toilet aan een maagbloeding dus het moet een langzame pijnlijke dood geweest zijn. Ik ben niet gelovig maar ik hoop echt dat er wel iets is waar hij nu verantwoording moet afleggen en waar zijn veroordeling wacht.
Ik ga overigens niet naar de crematie want daar heb ik totaal geen behoefte aan. Dat hij er niet meer is, is voor mij voldoende afsluiting. Nu de andere nog die mijn nachtmerries beheerst maar dat zal nog wel een paar jaar duren.
Groetjes,
Michèle
<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>