Een tweede?

#1

Ik zou dolgraag een tweede kindje willen maar ik wordt
versheurd door gevoelens.
Zou ik het wel aankunnen financieel maar ook gevoelsmatig ?
Het is een hele verantwoording een tweede kindje want ik wil
het een goed leven kunnen bieden.
Ben soms bang dat ik het niet aankan ( ik ben kostwinner van ons
gezin )en het is best veel om en te werken en kinderen op te voeden.
Maar mijn verlqangen is steeds groter en groter aan het worden.
Ik weet niet wat ik met dat verlaangen aanmoet.
Ik denk dat er vast meer mensen zijn die dit herkennen.
Is er iemand die dit ook zo eerlijk durft te bespreken en
die voor precies dezelfde keuze staat ?
Ik heb er wel behoefte aan om hier met anderen over te praten.
Wie heeft hier een mening over ?

Groetjes van Miranda

#2

hoi miranda

Ik heb eigenlijk hetzelfde probleem als jij.
Ik wil ook graag een tweede, maar ben ook bang dat het financieel niet lukt.

Ik denk eigenlijk nu zo ik kan yannick nu alles geven en met
een tweede zou je echt moeten in krimpen.

Het klinkt misschien heel raar, maar zo denk ik er over.

Diep in mijn hart zou ik toch wel een tweede willen.

groetjes katinka

#3

hoi katinka,
bedankt voor je berichtje.
Het is natuurlijk wel zo dat je veel spullen van je eerste kindje
kan gebruiken voor je tweede.
Wij hebben tenminste wel alles bewaard voor het geval we ooit
een tweede zouden krijgen.

#4

ja ik heb ook wel alles bewaard natuurlijk bewaar ik dat wel
je weet het maar nooit.

Als ik toch een tweede wil dan kan ik dat zo weer gebruiken

groetjes katinka

#5

Hoi

Het lijkt mij ook steeds leuker.
Maar wij wachten bewust tot de eerste iets groter is, niet meer heel klein, in een groter bed kan slapen enz. Voor mijn gevoel kan ik haar er dan meer bij betrekken en is zij al iets zelfstandiger dan nu.

En…ik vond zwanger zijn niet zo leuk, Manon was een prematuur…zie er ook weer een beetje tegenop en hoop niet op nog een prematuurtje. Heeft toch wel veel impact gehad en nu hebben we er nog eentje lopen. Dus kun je minder naar het ziekenhuis enz.

Tessie

#6
quote:
Is er iemand die dit ook zo eerlijk durft te bespreken en die voor precies dezelfde keuze staat ?

Hoi Miranda.

Een hele herkenbare situatie hoor.
Zelf loop/liep ik er al maanden mee.
wel met de pil stoppen of niet?
Kan het financieel wel uit?
Kan ik het zelf wel aan? aangezien ik nog steeds aan de medicatie zit (post partum depressie)
en doodsbang ben voor een terugval.

Allemaal vragen die in mijn hoofd omspoken, terwijl je er eigenlijk helemaal niks aan hebt.
Waarom? omdat je simpel weg niet weet hoe het allemaal zal gaan lopen.
Wie zegt dat het financieel uit kan? je kan een kindje zo goedkoop/duur mogelijk maken als je zelf wilt, en je kunt nu eenmaal niet in de toekomst kijken hoe je er over 10 jaar voor zult staan.

En wat betreft mijn ppd, dat is dus mijn allergrootste angst, stel dat het straks allemaal weer terug komt, en ik zie mijn man weer als een duivel en mijn kinderen als zijn handlangers, Nu kan ik er wel om lachen de gedachte alleen al hahaha niet normaal, maar toen meende ik het serieus, hij was de duivel en Ruben zijn handlanger om mijn leven te verwoesten.
Ik gun echt niemand dit toe maar het kan je overkomen, het is wel zo erg, het sluipt erin en je heb geen eens het idee dat je ziek bent.

Dit waren mijn spook ideeen en nog steeds wel.
Maar als eenmaal je klokje weer begint te tikken, voor een kindje dan kun je het wel negeren, maar uiteindelijk tikt het zo hard dat je er niet meer omheen kunt.
dus voor mij was het toen duidelijk.
Een tweede kleine mop, of blijven twijfelen over de toekomst.
Wij gaan voor de tweede mop, en ben dus gestopt met de pil.
alhoewel ik het nog steeds een eng idee vind, maar het voelt goed en daar gaat het om.

Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt.

Groetjes Marianne Mama Van Ruben

#7

Toch wil ik even reageren, al ben ik alweer zwanger…

Ik snap heel goed wat jullie bedoelen, maar ben het ook met Marianne eens dat je het zelf duurder of goedkoper kunt maken.

Voor mijzelf gaf de doorslag, dat ik het niet leuk vind voor een kind om alleen op te groeien. Ik denk zelf dat Joel ontzettend zou worden verwend en ik wil dat niet. En dan geldt hier dat wij juist bewust een klein leeftijdsverschil wilden. Alles heeft z’n voors en tegens hoor, maar dat is maar net wat je wilt. (en of dat lukt)

Ik ben niet moeilijk met bijvoorbeeld kleding. Ik haal rustig dingen op een 2ehandsbeurs ofzo. Voor mezelf koop ik uberhaupt bijna nooit iets. En ook vind ik voor mezelf merk niet belangrijk!
Een aantal vriendinnen van mij kopen bijna alles van merkkleding. Dan ook nog speelgoed van Janbibejan en Playmobil. Ja, als je dan gaat klagen, hoef je bij mij niet aan te komen. (eentje doet dat dus)

Het enige wat scheelt als je oudste iets ouder is, is dat je geen duowagen hoeft aan te schaffen. Dat zit er bij ons wel dik in! Jammer, maar dat is nu eenmaal zo.

En verder hebben wij nog nauwelijks speelgoed gekocht, dat is op 1 hand te tellen. De rest allemaal gekregen, tweedehands en kadootjes. Joel krijgt iets nieuws als hij daar aan toe lijkt te zijn en dat is nog maar een paar keer gebeurd. Ik merk dat ze zich uitstekend vermaken met de simpelste dingen. (Een lepeltje en een beker bijvoorbeeld.)

Ook de kamertjes worden bij ons niet opnieuw geverfd en aangekleed met accesoires. En het is echt hartstikke mooi en functioneel. Gordijnen hangen er nog uit ons vorige huis. Een baby ziet dat echt niet hoor en het is niet lelijk ofzo.
Maar ja, sommige mensen vinden het moeilijk daarop te besparen. Zoals nu veel mensen de oude babykamer ineens lime-groen verven. Ik vind het niet nodig!

Misschien hebben jullie wat aan m’n verhaal. Financieel ben je toch nooit helemaal zeker. Je weet niet wat er de komende jaren gebeurt, of je nu kostwinner bent of niet.
Volg je moedergevoel.
Ik denk dat 2 moet kunnen, maar kan natuurlijk niet in andermans portemonnee kijken. Het blijft je eigen beslissing!

Groetjes, Mariëlle en Joël

Lilypie Tweede Ticker

Lilypie In verwachting Ticker

#8

Hoi meiden,
bedankt voor jullie openhartige reacties.
Ik weet voor mezelf nu gewoon echt dat ik dolgraag een tweede wil.
En ja jullie hebben gelijk als je zegt je kan het zo duur maken als je zelf wil
Ik doelde meer op mijn gevoel, mijn angst van kan ik het een goede toekomst bieden.
Kan ik het aan als ze allebei een tijdlang ons uit gaan testen van niet luisteren en hele dagen huilen ( dat heeft Joyce een periode gedaan ) toen had ik echt het gevoel dat ik het niet aankon en gelukkig was mijn vriend toen hele dagen thuis.
Maar nu gaat hij vanaf morgen weer veertig uur in de week werken.
En als ik nu zwanger raak sta ik er toch meer alleen voor overdags.
en zo zit ik alsmaar te denken en te denken.
Maar als je zegt tegen mij volg je moederhart dan raak ik deze maand nog zwanger van zo’,n tweede lieve mop

#9

Nou ik ben erg benieuwd wie er volgt, want dat maakt het voor mij ook weer leuker toch??! (2 kinderen van ongeveer dezelfde leeftijden.)

En ik vraag me heus ook wel af hoe het zal gaan en of ik het allemaal red, maar ik probeer vaak te denken dat er toch wel heel veel mensen zijn met 2, 3 of meer kinderen. Ik zit ook niet altijd even stabiel in elkaar en ben heel onzeker geweest met Joel ongeveer de eerste 7 maanden.
Maar nu ik terugkijk, denk ik: "Ik heb het toch maar mooi gefixt en ik vind dat ik het toch heel goed heb gedaan tot nu toe."
Joel is straks als de baby komt ongeveer een jaar en 8 maanden. Je zult zien dat hij dan net in de nee-fase komt ofzo. En al verhuisd naar een andere kamer + misschien ander bed en een broer of zus. Het zal vast niet meevallen in het begin. Toch voel ik me nu al meer een ervaren moeder en dat geeft rust.
Je weet toch niet hoe alles lopen gaat en de vervelende periodes zullen vast wel weer overgaan. Toch?? Het wordt vast supermooi ook!

Succes met jullie voornemens allemaal.

Groetjes, Mariëlle en Joël

Lilypie Tweede Ticker

Lilypie In verwachting Ticker

#10

Is wel enorm leuk Marielle dat je kindjes niet veel schelen
in leeftijd. Kunnen ze lekker met elkaar spelen… en ruziemaken hihi
Ook dat hoort erbij. Toch ?