ik woonde bij mijn tante die moeite had met kinderen krijgen.
Moest ik nou huilen van blijdschap?
Maar in ieder geval ik ben SUPER blij met mijn zwangerschap!!
Bij mij begon het allemaal toen ik 17 was. Ik woonde bij mijn tante Corina omdat mijn ouders verhuisd waren naar een boerendorpje, (totaal nix voor mij) en ik had me werk dus ik besloot hier te blijven. ik had een schommelende relatie op dt moment, dan ging het goed en dat weer niet, (veel stress dus) ik werd nie ongesteld dus dacht dat het daaraan zou ligge, de week erna was ik elke dag misselijk en kon nix binnen houden, mijn tante vroeg of ik zwanger kon zijn, ik schrok toen ze dat zei en zei meteen NEE natuurlijk niet, ik ben gewoon ziek. ik vertelde in eerste instantie nix tegen mijn vriend of wie dan ook, ik ging op internet googlen om te kijken wat je voor bijverschijnselen zou hebben, tot mijn grote schrik had ik een paar van die dingen ook. Ik vertelde het toch tegen mijn vriend en we besloten een test te gaan halen bij de drogist. Uit die test bleek dat ik nieit zwanger was. maar ik had toch zo eeen voorgevoel dat ik het toch zou zijn. Een paar dagen laten nam ik het moeilijke besluit het tegen mijn tante te zeggen dat ik nog steeds misselijk was en verschijnselen van zwangerschap had,, ik vond het moeilijk, mijn tante deed jaren ervoor om kinderen te krijgen en et lukte maar niet en mij lukt het gewoon zonder dat ik er echt voor koos, ik voelde me schuldig. We gingen samen naar de drogist en zij kocht me digitale zwangerschapstests van klear blue, ze deed alsof ze het niet erg vond maar ik zag het in haar ogen, ik durfde haar amper aan te kijken. "Zo en nu ga je een test doen, en we kijken wat het is" Ik was niet zwanger volgens de tet en ze stelde me voor het over 3 dagen nog eens te proberen, ik was natuurlijk ontzettend zenuwachtig en kon niet wachten dus ik probeerde het de dag erna alleen. ik deed de test en ging achter de computer zitten,, zo een 15 min later dacht ik toch eens te gaan kijken, er stond "Zwanger" ik schrok ik wist niet wat ik moest doen, alles ging door me heen, toch riep ik mijn tante naar boven en vroeg of ze samen met mij nog eens wou kijken, ze liep de badkamer op en pakte de test, (die blik in haar ogen vergeet ik mijn leven niet meer) ze zei helemaal nix het enigste wat ze deed was ja knikken, Ja je bent zwanger, ik Begon te huilen en vloog haar om de hals, "sorry het spijt me zo" en zij begon ook met huilen,, ze legde mijn hoofd tussen haar 2 handen en zei, het komt allemaal goed, het hoort gewoon zo te zijn. ik wou niemand meer onder ogen komen en wachte op mijn slaapkamer tot mijn vriend thuis zou komen, ik vertelde het hem, hij keek me echt ongeloofwaardig aan en zei "echt??" Ja echt,, we krijgen een kindje,, (mijn oom had het trouwens moeilijker dan ik dacht,, hij dacht niet zoals mijn tante, ik wist wat hij dacht, ik kreeg de gedachte zelf ook waarom ik wel en zij niet?) de volgende dag ging ik naar de dokter om te kijken hoever ik al was,, ik wist mijn laatste dag van de menstruatie niet meer dus hij verwees me door naar een gynaecoloog voor een termijnbepaling, (hij had ongeveer 5 weken geschat) Daar kreeg ik een inwendige echo, en ik was precies 8 weken en 1 dag. ik vond het geweldig om dat kleine monstertje op dat scherm te zien, (ik was alleen gegaan mijn vriend kreeg geen vrij van et werk, wat ik heel jammer vond) Ik ging samen met mijn tante, oom en vriend naar mijn ouders om het nieuws te gaan vertellen, ik vond het moeilijk, maar mijn vriend, hij durfde gewoon niet mee omdat hij bang voor de reactie van mijn vader was. het was kermis in het boerendorpje en mijn moeder kwam nara huis waar wij op haar aan het wachten waren, mijn vader bleef met mijn zusje achter, mijn broertje werd ook ff terug gestuurd dat het voor mij iets makkelijker zou zijn. ik keek mijn moeder aan en ik zei "Ja,,,,,,,uhmm,,,,,,Ik ben zwanger,,," ze keek me aan en knikte Ja dat weet ik zei ze...en begon met huilen,, natuurlijk kon niemand de tranen binnen houden en we begonnen allemaal,, mijn vriend zat er met een shok bij,, alsof hij een spook zag :D,, Na even gepraat te hebben kreeg ik wat lekker fruit van mijn moeder :) en we gingen naar mijn vader verderop op de kermis,, (wat echt helemaal nix voorsteld in zo een boerendorpje) ik liep naar mijn vader en riep hem even na mij toe weg van de mensen massa, ik moest het hem in zijn oor fluisteren omdat er zoveel lawaai was,, hij keek me aan en zei ook al "Ja dat weet ik" Gefeliciteerd!! en kreeg een dikke knuffel" Wat mij echt heeeel veel deed! Mijn vriend was opgelucht :D en kon weer ademen :D hihi Zo dacht ik en nou zijn ouders nog :O Een paar dagen later zijn we naar zijn ouders gegaan,, De reactie van hun was heel aners dan die van mijn ouders,, mijn vriend zei het ik kreeg er geen woord uit namelijk,, pap, mam, ik wordt pappa,, allebei sloegen ze een hand tegen het hoofd "neee Hèè" Ik schrok me kapot van die reactie, ze vonden het blijkbaar niet leuk,, (nou wel hoor :) Gelukkig!) Mijn oma zei me voor 4 maanden niks te kopen, geen baby kleertjes helemaal niks wat met de kleine te maken had, want dat bracht ongeluk zei ze, (in de eerste 4 maanden heb je het meeste kans op een miskraam) nou ben ik 29 weken en ben vandaag naar de huisarts geweest, (de eerste keer bij de nieuwe vanwege verhuizing) ik had heel veel gemist volgens hem, tests, bloedprikken,, en heb zelfs geen foliumzuur geslikt in de eerste 3 maanden. kortom ik ben ng nooit getest geworden. hij zie me: "Jou gaan we extra goed behandelen" (omdat ik natuurlijk heel veel gemist heb) daar was ik reuze blij mee! Morgen naar het ziekenhuis en beginnen met de eerste tests. Ik ben super blij met ons kindje!! en kan niet wachte tot ik haar (Jaha dochterje) in mijn armen kan sluiten! Alle jonge moeders,, ik wens jullie allemaal heel veel geluk en liefde!! en geloof mij maar alles komt goed ALLES!!Veel liefs En een hele dikke kus voor alle Mamma’s!
Geniet van je zwangerschap!!