Ik ben ontzettend blij en gelukkig met mijn kleine zoontje, maar hadden jullie ook in het begin dat je ontzettend moest wennen aan een nieuw ritme?
Voorheen kon ik doen waar ik zin in had en kon uitslapen als ik dat wilde. Nu moet ik zijn (door ons gegeven) ritme aanhouden. Dat is soms wel lastig om dit nieuwe leven te leiden. Aan de ene kant verlang ik naar vrijheid en aan de andere kant wil ik altijd bij hem zijn.
Mijn zoontje is nu 14 weken en ik vond de afgelopen tijd erg intensief. Veel buikkrampen, slecht slapen, huilen, soms moeilijke voedingen. Er komt nu steeds meer rust in hem, maar het blijft intensief. Hadden jullie dat ook in het begin en wordt dat gemakkelijker als hij ouder wordt? Een baby is soms zo onvoorspelbaar en net als je zelf heel erg moe bent, dan wordt hij wakker.
Dat is soms wel lastig en op een ander moment maakt het niets uit. Iedereen zegt altijd voor de buitenwereld dat het allemaal fantastisch is, maar iedereen heeft het toch wel eens moeilijk met het nieuwe kleine wondertje?
Het is natuurlijk ook een grote verantwoordelijkheid.
Een nieuw ritme
Ja hoor zeker weten, heel herkenbaar
Natuurlijk ben je hartstikke blij en zou je niet meer zonder je kindje kunnen. Maar ook ik heb momenten dat ik mn vrijheid wel mis. En inderdaad vooral het uitslapen Ik was ook een echte uitslaper en nu elke ochtend 7 uur er af
Het word wel minder, maar ik heb die momenten nog steeds af en toe. Ik heb zulke momenten vooral als ik zelf al niet lekker in mijn vel zit en mijn dochtertje dan ook nog eens moeilijk is. Maar ja dat is logisch en dat hou je toch. Je kindje merkt het namelijk meteen als jij niet lekker in je vel zit en dan zit je kindje ook niet lekker in zijn/haar vel.
Wij plannen af en toe gewoon eens lekker een avondje en dagje samen en doen Sylvie dan uit logeren naar opa en oma. Dan kunnen we even lekker bijtanken en zijn we des te gelukkiger als we Sylvie weer ophalen. Want dan hebben we haar wel echt gemist
Wat ik vooral moeilijk vind is dat als er iets is met Sylvie en ik snap niet wat er is. Zij kan het me nog niet vertellen en probeert het op haar manier wel duidelijk te maken. Toch snap ik het dan nog niet altijd en dan word ze boos. Tsja dan voel ik me soms best lullig, maar ja wat doe je er aan
Niemand spreekt perfect babytaal
Het is soms zo lastig te weten wat er in die koppies omgaat en je doet als moeder gewoon keihard je best en meer kan je ook niet doen
Het is inderdaad een hele andere levensstijl als je een kind hebt. En hoeveel boekjes en tijdschriften en adviezen op internet ik ook had gelezen, hoe goed ik ook voorbereid was, het was toch anders dan ik me had voorgesteld Je kunt van te voren nooit precies weten hoe je leven met een kind er uit gaat zien, dus dat je dan moet wennen is helemaal niet raar. En heel logisch dat je niet de volgende dag al helemaal aan je kindje bent gewend en het ineens allemaal alleen maar leuk vind
Ik denk dat het de rest van je leven een beetje wennen blijft, omdat je met een kind constant in een nieuwe periode komt, dat je kind weer nieuwe en andere dingen kan/doet.
Heel verhaal Maar veel sterkte ermee en blijf gewoon genieten van de allerkleinste dingen! Want het gaat allemaal zo snel!
Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie
Heel normaal hoor. Ik kon in het begin weinig roze-wolkmomenten vinden, vond het vooral heel hard werken. Nou heeft het vast ook met de start te maken (hoe heftig of niet de bevalling was bijvoorbeeld) en met het karakter van jou als moeder (flexibiliteit is niet mijn sterkste kant, haha), maar hoe dan ook is het een enorme verandering van je leven. Ik vond het heel lastig om me volledig te voegen naar zijn ritme, maar deed het natuurlijk volledig. Ook het feit dat je maar moest raden naar wat er was als hij huilde vond ik lastig. Krampjes, moe, honger, vieze luier, ziek? Raden maar.
Het wordt makkelijker, vind ik. Erik wordt in juni 3 jaar en kan zich goed uiten. Ik begrijp hem goed en kan veel makkelijker omgaan met verdrietige of boze momenten van zijn kant. Op zondag slaap ik altijd uit (heerlijk!) en Erik gaat ongeveer eens per maand een nachtje logeren, zodat manlief en ik iets leuks kunnen doen en kunnen bijtanken.
Mijn ervaring: ik groei nog steeds elke dag meer in mijn rol als mama en het wordt steeds leuker.
Groetjes,
M
Hoi,
Ik lees jouw stukje en mijn man zegt net; “Hehe…zwaar he, zo’n baby”
Ik vind het ook hard werken hoor Liam heeft weinig krampen gehad, huilde niet zo veel en is eigenlijk, tot nu toe, een tevreden kind. Hij eet goed en heeft een redelijk vast ritme. Er zijn altijd moeilijkere dagen (vorige week) en vooral als hij 's nachts wakker wordt vind ik zwaar. Al moet je er maar uit om even een speentje aan te geven is toch je nachtrust al gebroken. Hij is eigenlijk altijd tussen 6 en 7 wakker en dat alleen al hakt in onze (nacht)rust
. Maar de verantwoordelijkheid op zich is al vermoeiend en dan al die dingen die ik mij afvraag omtrent baby’s! Daarom ben ik bij ikkeben
Misschien is het zo dat wij mama’s het soms te goed willen doen?! De eerste weken waren niet makkelijk. Ik heb een keizersnede gehad en voelde mij erg beperkt hierna. Met Liam was alles dik in orde, ik was in de gloria met mijn kind en het ging lekker, maar ik baalde zo dat ik weinig zelf met hem kon doen (is niets voor mij
). Door de keizersnede kon ik veel dingen niet die ik met 41 weken zwangerschap nog wel kon. De bv liep liep niet en ik heb 10 weken gekolfd. Midden in de nacht zat ik dan te kolven, omdat het ik van de pijn niet meer kon liggen in bed. Ik had veels te weinig rust en was erg moe. Met 8 weken kreeg ik een borstontsteking; 40 graden koorts
Ik baalde vreselijk. Wij slaan ons hier door de zwaardere dagen (nachten) heen met humor en een dikke knipoog… al met al hebben we toch voornamelijk erg veel lol en genieten we van onze bink.
Ik hoop dat ik door mag slapen van hem vannacht
Nou meis, welcome bij de club hahaha!
ik heb denk ik wel 8 maanden moeten wennen aan me kind, voelde mezelf toen ook maar een wazige moeders, omdat ik alleen nog maar ’ rozewolkmoeders’ om me heen had, terwijl ik zelf nogal nuchter en rechtdoorzee ben, hoorde ik alleen maar de schattige dingen, dus het babyritme viel mij ook rouw op me dak !
aan de ene kant word het gemakkelijker vind ik , maar ja ritme word gewoon bepaald door die kleine, nie meer door jezelf, bij mij wast dus lang wennen andere mama’s zijn er misschien sneller aan gewend…
maar een baby … is weer heel anders dan een peuter …
ik zette pippy altijd overal neer want die sliep inderdaad erg veel toen ze heel klein was, kon ik lekker douche…of whatever, nu heb ik 6 ogen nodig en nog 2 in me achterhoofd… ja … wennen moeten we allemaal
ik vond die eerste tijd meer donderwolk dan roze wolk, maar ja dat doet niks af aan de liefde die je voor je kind voelt, ik vind mezelf aanpassen of veranderingen altijd moeilijk… en dit was wel de grootste verandering in me leven dus ja, mag je best ff wennen vind ik !
Pippy is geboren 17.07.2009
Het is ontzettend zwaar om een kleintje te hebben. Ik heb niet zo’n slaapkoppie, maar wel een lief en gezellig jongetje. Al die flesjes en vaste tijden zijn best lastig om aan te wennen. Zeker als hij om 5.00 wel eens wakker wordt en eigenlijk 1.5 uur te vroeg is. Dat zijn dan wel lange dagen.
Je moet na de bevalling, wat ook al heel heftig is, meteen de verzorging in. "s nachts is dat zo moeilijk als je zo moe bent.
Je krijgt er ook veel voor terug en ik mis hem altijd als ik weg ben. Die roze wolk heb ik ook nooit gevoeld, alleen maar moe. Dat is eigenlijk best jammer, want het ligt niet aan hem, maar aan de omstandigheden.
Ik kom wel eens dames van de zwangerschapsgym tegen. En wat hebben ze allemaal positieve verhalen. En als je door vraagt, dan slapen ze overdag amper en staan ze met hun hoofd continu in de kinderwagen om de speen erin te doen. Ook niet echt ontspannen.
Dus mensen vertellen vaak van alles om het zo mooi mogelijk te maken,maar iedereen is wel eens moe, moet wennen of wil even iets voor zichzelf doen.
Het is ook heel moeilijk om je op het werk te concentreren als je niet uitgerust bent. Maar dat komt denk ik vanzelf weer. Werk is dan ook eigenlijk weer even tijd voor jezelf, je handen zijn even vrij. Maar wel moeilijk om de kleine los te laten.
Ja dat is altijd en overal zo Dat mensen alleen de positieve verhalen vertellen. Alleen een echte goede vriendin of een zus waar je goed contact mee hebt, zal jou ook eens de mindere dingen vertellen. En hier op het forum is genoeg te lezen
Sylvie word volgende week 1 jaar en ze gaat 's avonds tussen 18.00 en 19.00 slapen en is elke ochtend 7 uur weer wakker. Dan maak je wel weer hele nachten, maar ik ben iemand die erg veel slaap nodig heeft dus ik ben dan nog steeds erg moe. Het moeilijkste is gewoon mn bed uitkomen, want als ik er eenmaal uit ben en ik ben aangekleed en ik pak Sylvie dan maakt die brede grijns op dat koppie het weer helemaal goed
Het is ook ontzettend leuk en mooi te zien als ze iets nieuws kunnen. Dan ben je zo trots, dan smelt je helemaal weg
Het word beter meid, echt waar. Hoe moeilijk dat ook is om je helemaal aan je baby aan te passen, het went wel.
En op den duur word het makkelijker en ga je nog veel meer genieten.
Wij hebben ook die roze wolk niet echt gehad, toch zei ik tegen andere mensen wel dat het allemaal zo mooi was. Maar dat was het ook, op bepaalde momenten. Als Sylvie dan heerlijk in mijn armen lag te slapen, dan had ik even een roze wolkje, tot ze weer wakker was en huilde
Sterkte ermee en probeer gewoon zo veel mogelijk van alle kleine dingetjes te genieten
Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie
precies, de mensen vertellen altijd de positieve dingen, wel logisch want je bent ook blij met je kind, bij mij was dat al met de bevalling, was net een half uur van kind verlost, toen belde me vriendin, want die had ik een ongezout bevallingsverhaal belooft, omdat ze de klets van " ow je bent het zo vergeten’ … nie meer kon horen…
dus die wil voorlopig nie aan de kinderen (nee hoor, want eigenlijk viel mijn bevallen 1000% mee, en das geen rozewolkbull… het viel gewoon mee… ) maar dan nog vond ik het ranzig… op het kindje na dan … hahahahaha dus dat heb ik dan ook maar ff zonder blad voor de mond verteld… of ze dr blij van werd, was ff niet relevant…
Pippy is geboren 17.07.2009