Vanmorgen kwam ik thuis, was wat dingen aan het doen wat inhield dat ik veel heen en weer liep en veel draaide, en toen in 1 keer draaide alles weer om mij heen. Ik ben op de keuken stoel gaan zitten, het zweet brak mij uit, maar gelukkig ging het toen vrij snel weer beter. Even later ben ik naar bed gegaan, en op dit moment ervaar ik nog wel wat enigzins instabilitiet, maar het is te doen.
Afgelopen januari dit ook gehad, alleen toen duurde de aanval een paar uur, ongelooflijk misselijk daardoor. In de middag toen ook naar de dokter geweest , bloeddruk en hartslag was in orde, maar wel alle holtes zaten vol. Op dit moment overigens ook verkouden…
Vorig jaar april ook een ontsteking gehad aan mijn evenwichtsorgaan, ook erg duizelig maar dat was voornamleijk als ik ging liggen, of mijn hoofd achter in mijn nek legde, en dit , en ook de aanval van januari , voelde wel anders.
Alles wijst erop dat het de ziekte van meniere is, want net zoals ik in januari, had ik niet alleen een verkoudheid waarbij elke holte vol zal, maar mijn oren deden ook mee, en ook vannacht tijdens het werken had ik last van “steken” in mijn rechter oor.
Op dit moment kan ik niet naar de dokter, want ja, het is weekend en het is nu niet iets wat accuut gevaarlijk is, althans, zo schat ik het niet in. daarnaast zit ik midden in een nachtdienst reeks, en ik moet nog 3 nachten en daarna ben ik weer twee weken vrij.
Ik ben van plan om maandag ochtend meteen mijn arts te bellen. Want ook al kan het geen “kwaad” het is behoorlijk benagstigend, en daarnaast ook nog eens lastig want je kunt werkelijk helemaal niets op zo’n moment. Alles draait letterlijk om je heen, je kunt niet staan of lopen, het enige wat je eigenlijk kunt is eventueel zitten, maar in zijn algemeenheid is het toch alleen maar liggen.
En die angst…die zit er behoorlijk in, en ook woede op mijn lichaam, want waarom gebeurt dit? Ik moet zo in de auto naar mijn werk, en dat vind ik nu ook eng, want stel nou voor dat het in de auto gebeurt? Levensgevaarlijk. Maar ook angst of het nu daadwerkelijk dit wel is, of dat er wat anders de oorzaak is, iets veel ernstigers…Die kans is vrij klein maar toch…ik wil dat er nu toch eindelijk een diagnose komt, want die al toch echt door de KNO arts gemaakt moeten worden, nadat je door een scan bent geweest en nog andere onderzoeken om alles uit te sluiten. als het eenmaal zeker is dat het dit is, is het misschien ook makkelijker te accepteren, en is de angst misschien ook minder. Want dan weet je waar het vandaan komt. Nu is het een vermoeden van mij en van de huisarts, maar zeker weten, nee, dat doe je dus niet omdat er geen verdere onderzoek is gedaan, en dat is dan ook iets waar ik mij dan druk over maak…
Even voor de duidelijkheid, dit is geen vorm van flauw vallen, flauwvallen voel je niet aankomen en binnen 2 seconden lig je op de grond, dit is dat dus absoluut niet… je blijft dus constant bij je bewustzijn, en dat zorgt er dus ook voor dat je zo misselijk wordt.
Ik weet ok niet wat ik hiermee wil, ik wil gewoon even van mij afschrijven denk ik, ook omdat de angst er nu weer goed in zit, en zoals met alle dingen, is het in de nacht veel erger, als je alleen bent, en laat ik nu net de komende 3 nachten de nachtdienst in moeten…alleen…
En misschien zoek ik ook wel herkenning, hopend dat er iemand (of meerdere) hier zijn die het ook hebben, misschien wat steun.
liefs woezel
