Sylvie is nu 15,5 maand en ze is zooooooo anders dan anders.
Jeetje mina we weten niet wat we er aan hebben…
Ze heeft sinds kort ontdekt dat ze met dingen kan gooien (jippiiiieee )
Dus nu doet ze dat de hele dag door en ze smijt de dingen echt met een keiharde gooi op de grond. Ze mag natuurlijk niet met dingen gooien die kapot kunnen en ze luistert gelukkig heel goed (zelfs nu nog ).
Maar echt hoe ze met zo’n agressie aan het gooien is, terwijl ze normaal echt heel rustig en lief is, ook in haar spelen.
En dan gillen erbij Dat doet ze ongeveer even lang als het gooien en man oh man, dit is echt niet leuk meer…
Ze gilt gelukkig niet lang, het zijn maar korte gilletjes. Maar ze gilt heel hoog en hard. Het doet gewoon pijn aan je oren. In het begin moesten we er natuurlijk (dom dom) wel om lachen. Maar toen werd het steeds harder en harder en nu mag ze dit niet meer doen van mij. Als ze gilt en ik zeg nee dan luistert ze wel. Maar even later doet ze het gewoon weer. Het lijkt niet echt door te dringen en ik word er stapel van…
Maar als je haar dan dus zo bezig ziet, tegelijk gillen en met dingen gooien, dan denk je echt jeetje mina is dat Sylvie wel?
Ze heeft wel veel plezier er in, maar ik vind die agressie maar niks.
Want in haar enthousiasme slaat of schopt ze soms heel hard om haar heen. Dan doet ze ons soms ook pijn. Dat doet ze echt niet bewust, want ze haalt niet uit. En je ziet haar echt heel verbaasd en beteuterd kijken als we zeggen nee Sylvie au.
Voor de rest is ze in haar hele gedrag onbegrijpelijk druk. Ze klimt overal op. Ze gaat bijv. op haar hobbelpaard of loopauto staan. Dat mag ze echt niet van mij, ik vind het zo gevaarlijk. En als ik het zie gebeuren en ik zeg nee dan gaat ze ook weer zitten.
Verder klautert ze heel snel en wild bovenop papa en mama, dus dan doet ze ons ook (onbedoeld) zeer.
Nu vooral bij mij want ze duwt ook hard met haar handjes in mijn buik (voor steun) en op mijn borsten en dat doet me toch pijn…
En als we aan het eten zijn en ze moet in haar kinderstoel zitten dan schopt ze maar met die beentjes en is ze constant aan het draaien. Het liefst wil ze ook speelgoed hebben tijdens het eten.
Ook als ze in haar bedje ligt en ze is wakker en we komen haar niet meteen halen, dan vind er een waar concert plaats op haar kamer. Ze schopt en slaat keihard tegen haar ledikant.
Een heeeeeel lang verhaal, maar in het kort is Sylvie dus op dit moment dus echt ontiegelijk druk…
Herkennen jullie dit? Is dit een fase? Uitproberen? Hoe gaan we er mee om en gaat het vanzelf weer over?
Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie