Druk?

[mama_van_2_kids]

Hoi allemaal,

vraagje: alhoewel de kids al een stukje ouder zijn dan de meesten van jullie, vind ik het nog steeds druk , de kinderen vragen zoveel aandacht aan ons, mam. dit…
mam, dat… waarom??
WE hebben 2 zoontjes en hebben vaak ruzie met elkaar.
Als ik maar ff iets doe, vliegen ze mekaar alweer in de haren…
Soms gek van te worden.
Nu is mijn geduld momenteel 0.0 en dat van mijn vriend helaas ook

Hebben afgelopen tijd erg druk gehad , met vooral het werk…
Heel veel overwerken zowel bij ons als op vriend werk is het erg druk…

Weet het is natuurlijk HELEMAAL NIET GOED om thuis op de kids af te reageren.
(wat wel vaak gebeurt, omdat we kort lontje hebben)
Weet als je zelf rustig bent, zij ook rustig zijn.
maar als je gestresst bent, zij ook gestresst reageren.
Allemaal vrij logisch…

Binnenkort vakantie, en hopelijk komen we dan helemaal tot rust.
Niets moet, alles mag.

Herkennen jullie dit?
Wie van jullie heeft de kids ook zo rond deze leeftijd ( 3 -5 jaar of iets ouder)
en herkent dit???
Hoe gaan jullie hier mee om?

Ben heel blij met mijn baan hoor, maar soms denk ik wel eens als dit zoveel stress geeft, is het misschien beter om compleet te stoppen met werken!
Aan de andere kant. lijkt me helemaal niks om hele dagen thuis te zijn.
bovendien, kunnen we het geld goed gebruiken en is het ook geen optie,
Als mijn inkomen wegvalt, zal ik ook heel anders moeten leven ,
ik vind mijn werk ook gewoon leuk dus da’s dan ook moeilijk om te stoppen (
ff GEEN kinderen)

SNappen jullie mij een beetje?

Dank alvast voor alle tips!
gr. mama van 2 kids

[Leetjepeetje]

Hoi… mijn oudste wordt bijna 4 en mijn jongste is bijna 8 maanden… maar wat je zegt met druk, en stress… dat ken ik ook… wij thuis werken allebei… en dan de boodschappen, het flesje, een boterhammetje oonee toch smeerworst nieuw boterhammetje… dan weer een poepbroek vervolgens door naar de keuken voor wat drinken… piep de wasmachine klaar… nou dat is dan op een werkvrije dag…

anders is dit in een snel tempo vaart en dan ben je blij dat ze in bed liggen… dat je zelf even rustig kan gaan zitten… maar als wij gestrest zijn… wat echt helaas geregeld voor komt… dan ben ik blij dat ik het ook door heb… net als jij dan kna jer wat mee… als ik bijvoorbeeld merk (vooral naar de oudste omdat die het meest begrijpt) dat ik wat snouwerig ofzo ben… dan zorg ik er voor dat ik voor het volgende werkelijk tot 10 tel en dan even diep in adem… en hou me zelf voor dat zij maar 4 is en ik 28! … wat weet zij nou van stress… maar ik vraag haar dan of ze rustiger wil doen, of dat ze lekker op d’r kamertje gaat spelen… en dan krijgt ze bijvoorbeeld een koekje en wat sap… dan kan ze met d’r kunffels picknicken… en daar wordt zij ook wat rustiger van…

maar ik merk echt… als ik tot 10 tel… en heel diep adem haal… dat ik ook wat rustiger wordt, en niet meteen reageer op de dingen om mij heen… want dat zorgt juist voor die sneer of snauw… terwijl als ik even stop… het dan wat makkelijker wordt om een rustig antwoord, of een waarschuwing te geven…

[Sandra1980]

Wat vervelend dat je zo gestrest bent. Dat merken de kinderen idd natuurlijk ook. Ik kan je hier geen advies in geven, want ik herken het zelf niet. Ondanks dat ik 2 dagen op kantoor werk en de overige 8 uur thuis. Die uren die ik thuis werk mag ik zelf indelen, dus dat is erg relaxed. Hoeveel uren werk je nu? Is het niet mogelijk om iets minder uren te maken?

Daan is nu nog zo jong dat hij nog erg veel slaapt en verder lekker in de box ligt. Hier zal de drukte dus pas komen als hij wat ouder is. Maar goed daar ga ik me nu nog niet druk om maken. Dat zien we dan wel weer.

Sterkte ermee in ieder geval!

Groetjes,
Sandra

[mama_van_2_kids]

Dankjewel voor jullie mailtjes,

ik ben van nature al geen rustig persoon laat maar zeggen.
Zie vaak moeders die oh ZOOOO RUSTIG zijn, en de kinderen dus ook

Bij ons zit er in de kinderen ook meer pit in en de ouders ook
hoop dat jullie snappen wat ik bedoel.
Bijvoorbeeld onze buurvrouw heeft 3 kinderen en is oh zo rustig, ook jegens de kinderen.
2 van de 3 kinderen zijn net als zij, de ander niet
(is ook echt een dondersteen)
Ik vraag wel eens hoe doe je dat toch, nu heb jij er nog wel 3 , ik heb er maar 2.
Ze zegt: heeft helemaal geen zin om je druk en boos te maken, wordt het alleen maar erger van , en ze heeft gelijk.
Daar ben ik inmiddels ook wel achtergekomen

Ik probeer ook vaak tot 10 te tellen hoor, maar vaak lukt het me niet ben ik alweer boos en floep ik het er alweer uit.

Idd speelt het werk bij mij zeker een rol mee, ik werk nu 16 jaar voor dezelfde baas , dus al een hele tijd

HEb eerst altijd fulltime gewerkt en vanaf 2002 ofzo ben ik 32 uur gaan werken, dus 1 dagje minder.( voor het schoonmaken en de boodschappen)
toen raakte ik in 2005 zwanger van oudste zoon en sindsdien werk ik 24 uur.
Nu zul je misschien zeggen wat veel, maar iedereen hier in de omgeving en op werk blijven eigenlijk 24 uur werken.
Financieel gezien moet ik gewoon blijven meewerken, dat is nu eenmaal zo.
En ik heb altijd gezegd fulltime moeder is vlg. mij niks voor mij (niet dat ik iets tegen de dames heb dat ze geen werk buitenshuis hebben hoor- want dat is ieder zijn keuze)
hele dagen bij de kids en verder niks, geloof niet dat het iets is.
Wat dat betreft ben ik wel blij dat ik gewoon 3 dagen ben blijven werken ondanks de eerste tropenjaren, want dat zijn het wel.
Nu wordt het allemaal weer steeds makkelijker, ik zit niet meer met voedingen, luiers verschonen (sinds kort eigenlijk wel zindelijk, behalve 's nachts)
maar het is wel de AANDACHT die ze momenteel VRAGEN…
Hoe vaak ik het woord Mama wel niet hoor per dag, kan het niet eens meer tellen.

Om nu niet af te dwalen, werk ik leuk maar wel druk met seizoenen enzo…
Nu ben ik gelukkig wel van als ik deur achter me dichttrek dat ik er ook niet meer mee bezig ben, dat heb ik wel geleerd.

Maar het is nu gewoon anders druk zijn: logopedie waar je ze heen moet brengen,zwemles, kangoeroeklup , school, peuterspeelzaal vriendjes,…
Snappen jullie me een beetje?

Daarbij komt dan nog bij dat ik grotendeels alles zelf doe in huis…
Boodschappen, stofzuigen, schoonmaken, wassen strijken, doe alles meestal zelf…
Dit alles opgeteld, komt dat ik me zo druk maak en voel.
Misschien moet ik ook veel makkelijker denken: vandaag niet af, dan morgen maar!

Ik zal iig proberen tot 10 te tellen, kijken of het lukt!

gr. mama van 2 kids

[Jmama]

Ahhh mens, ik herken het absoluut, ik loop ook altijd de benen onder mijn poes vandaan
De hele dag is het vechten tegen de klok. Ik heb alles precies getimed, het kan allemaal net, maar wee ow wee als er iets mis gaat dan draait je hele planning finaal in de soep! Doodziek word ik er van. Hier is het perfectionisme, want wie kan het schelen als J 15 minuten later op bed ligt (ja mij, maar verder niemand hoor) Ik heb dat wel maar 1 kind en een nanny, maar als is geplaned en vastgelegd, ik heb nu mijn weekend al weer helemaal VOL, ik heb niet eens meer tijd voor boodschappen! En dan 's avonds heb ik het gehad, want dan wil J niet naar bed of komt er 100 keer uit! heel moeilijk, ik herken het dus wel! Een kort lontje, maar dat is met name om mijn perfectionisme en time-management, loslaten moet ik het soms, moeilijk he!

[Leetjepeetje]

ik ben het wel eens met bakmamma hoor… als je zelf rustig bent zijn je kinderen het ook… (meestal!) haha…

Het is hier ook helaas dat ik niet kan stoppen met werken… anders kunnen we niet rond komen financieel… anders had ik zeker veel minder of helemaal niet gewerkt. Maar dat brengt wel afentoe stress mee… zeker op de dagen dat je moet werken en dan idd… boodschappen moet doen en dan nog koken en de was… kinderen badderen/douchen etc… en als er dan 1 ding niet volgens het ritme/planning loopt… dan schiet de stress erbij mij ook wel e’s hoog in…

Wat ik ook doe… is het met mijn man bespreken… niet zo zeer om er een oplossing voor te vinden, want die is er gewoon… tot 10 tellen en diep in ademen… maar dan kan je het ff van je afpraten… Mocht ik een keer iets te fel uit de hoek zijn gekomen, dan mijn oudste natuurlijk helemaal niet verdient… en als ik op dat moment het merk, zeg ik ook sorry tegen haar… tis in mijn ogen zo dat niet alleen de kinderen foutjes kunnen maken maar mamma’s en pappa’s ook… en die kunnen ook sorry zeggen… niet als ze stout zijn geweest… maar wel als ze dan idd, steeds mamma mamma mamma mamma roept… dan kan dat soms een snauw zijn die ze niet verdient… maar als ik het bespreek met mijn man, wordt ik me veel bewuster van het feit dat ik rustiger moet zijn… dat werkt bij mij heel goed… en voor hem net zo…

ik heb het ook e’s getest… zeg maar bewust opgelet dat ik niet te snauwerig was… en rustig blijf bij alles eigenlijk… ook bij straf geven enzo… dat werkte echt super… ze luisterde veel beter… en de buien waren zo voorbij… en voor mijzelf was ik ook veel tevredener… maar om elke dag zo te zijn… vergt wel veeeeel training… hahaha

[sugars303]

Hoi hoi , ik ben van nature ook niet de ’ rust zelve’ zeg maar, ookal oog ik wel zo van de buitenkant…
(en overigens werk ik maar 24 uur en heb een peuter van bijna 2 1 kind dus maar… maar ook ik vind het soms wel druk hoor, vandaar dat er ook nog geen 2e kind in de maak is hahaha)

maar wat ik altijd doe, en wat mij helpt… is een beetje struktuur…
op maandag en dinsdag ben ik bijvoorbeeld vrij ! , dan zorg ik dat ik altijd op maandagmorgen boodschappies ga doen… pip weet dit nu, dus die vind het de gewoonste zaak van de wereld… smiddags ga ik altijd bij oma op bezoek bij haar, ken ze daar ff loos…en op dinsdagmorgen ga ik lekker met haar chillen thuis…gewoon iets samen, dinsdag regel ik altijd entertainment, meestal komt een vriendinnetje iets met haar doen, en doe ik het huishouden, werkt heel goed… ik weet dan van te voren wat ik moet doen …

als ik moet werk, leg ik savonds allus klaar, kleding… ik zet haar papfles klaar, met de bambix erbij, zet me senseo startklaar… (ik leg zelfs mijn make-up uitgestalt op de keukentafel) dit kwam vanmorgen allemaal mega goed uit, want ik had me verslapen…

bij mij werkt, struktuur en voorbereiding mega goed tegen stress…

Pippy is geboren 17.07.2009