Mijn dochtertje werd geboren en ontwikkelde heel normaal. Maar 6 maanden oud gebeurd er iets heel verontrustend.
Zij kon de dingen die ze toen kon, niet meer.
Al heel snel werd het duidelijk da er iets ernstig aan de hand was.
Ben naar zoveel dokters gelopen en kreeg telkens het antwoord da alles wel goed komt da zij gewoon een kindje is da trager ontwikkeld maar er gingen maanden voorbij en het gedrag werd erger.
Zij stopte met groeien en bijkomen, ook de ontwikkeling stopte!
Ben blijven terug gaan naar dokters om een verklaring hiervoor te vinden ze hebben toen een urine onderzoek gedaan en daaruit bleek da zij een stofwisselingziekte had en moest hiervoor vitaminen b2 nemen zodat ze die stof kon afbreken die haar lichaam te veel aanmaakt.
Dit is nu onder controle.
Maar ze vertoont nog steeds de rare symptonen en die worden heviger en langer met de dag onderandere:
haar handjes in een vuist doen en zo op haar hoofd liggen slaan , ze bijt in haar handjes tot je het bloed soms al ziet zitten, krijst soms heel hevig alsof ze pijn heeft van iets en voor de woedeuitbarstingen zijn geen aanleidingen want dit gebeurd ook wanneer ze gewoon rustig speelt.
Zij is nu 2 jaar en 9 maanden oud en functioneert als een baby van 7 maanden.
zij kan niet stappen, zij kan totaal niets zeggen en verstaat ook geen dingen, het enige da ze kan is zitten en kruipen.
Er zijn zoveel onderzoeken gedaan en al de resultaten waren normaal; volgens de onderzoeken is zij een normale peuter maar de dokters zeiden ook van da ze niet meer weten wa ze kunnen doen want wat zij doet is niet normaal en er moet een verklaring zijn voor de ontwikkelingsachterstand die zij heeft en ze gaat snel achteruit op gebied van da ze haar eigen zo pijn doet.
Een goei maand geleden hebben ze haar opgenomen voor een week in het Uza ziekenhuis in Edegem in de hoop eindelijk een verklaring te kunnen vinden maar ook dit heeft niets opgeleverd, alle onderzoeken die zij gedaan hebben bleken normaal te zijn.
Wij kregen als reactie: hier stopt het; meer onderzoeken kunnen we niet doen.
Dus het besluit van de dokter is dat zij een gedragsstoornis heeft dus hiervoor kunnen we haar risperdal geven om het dan in de hersenen te kunnen onderdrukken.
Wat bij ons vragen omhoog haalt want als ouder zie je u kind anders dan zij het zien .
Hoe kan een kind op de leeftijd geschat wordt van 7 maanden een gedragsstoornis hebben en waarom heeft ze dan ontwikkelingsproblemen waarom is ze al 2 jaar niet gegroeid en waarom doet ze haar eigen zo pijn.
Voor de dokters is dit gemakkelijk zij schrijven het allemaal voor en bepalen van alles maar het gaat wel om een levend wezen, iemand zen dochter.
Wij kunnen niet begrijpen da ons dochter die nog nauwelijks iets kan verstaan al zo’n groot probleem hebben.
Wij geloven nooit da dit de oorzaak is van ons kind haar probleem, wij denken nog steeds dat er meer aan de hand is dan wat zij denken.
Na dat we het antwoord kregen van de arts zijn wij zelf opzoek gegaan naar een verklaring en zo botste we op iets dat heel hard op ons verhaal lijkt als benaming Dr De Rijk Syndroom.
Dus wij hebben direkt contact opgenomen met de kinderspecialist en hebben dit aan hem vermeld en kregen als antwoord dit willen we niet doen. We willen haar risperdal geven en zullen binnen een paar jaar nog eens kijken.
Dus in feiten moeten we maar gewoon toekijken hoe zij steeds verder en verder achteruit gaat.
We hopen door da we ons verhaal buiten brengen da misschien mensen dit herkennen.
Want wij willen ons dochtertje niet opgeven.
Wij als ouders moeten opkomen voor ons kinderen want zelf kan zij niet praten.
Als je iets herkent of wat dan ook, laat gerust een antwoordje achter.
Met Vriendelijke groeten
en alvast bedankt
