Driftige dreumes

#1

hoi allemaal,
herkent iemand dit??
even mijn hart luchten hoor. mijn zoontje van anderhalf is erg driftig op t moment. hij heeft een sterke eigen wil.(heeft hij van zijn vader)
als hij zijn zin niet krijgt dan gilt krijst hij. hij gaat met speelgoed dooien of zelfs mij slaan. cb zegt zoveel mogelijk negeren, maar sorry hoor laat me niet door een anderhalve dreumes slaan. hij kan echt een poos in zo een drift bui blijven hangen. voorbeeld hij wilde mijn mes tijdens het boterham eten, dit kan natuurlijk niet. uit frustratie gooit hij dan maar zijn bord met eten op de grond. probeer zo veel mogelijk rustig te blijven, maar ben ook maar een mens, soms heb ik t echt even gehad. als ik met mijn dochtertje bezig ben, betrek ik hem zoveel mogelijk erbij. flesje vasthouden enzo. maar als t te lang duurt naar zijn zin, dan gaat hij huilen en gillen en mama mama mama. het is natuurlijk wel wennen grote broer zijn, maar hij moet soms ook gewoon geduld hebben. als tara op bed ligt ga ik meestal met hem spelen, lekker in de tuin spelen. even aandacht voor hem, maar soms moet je gewoon ook even wat anders doen. gelukkig kan hij zichzelf als hij goedgehumeurd is wel even vermaken.
hij kan heerlijk spelen en knuffelen en begint nu echt te praten. hele verhalen, voor ons niet altijd even goed te begrijpen, maar zo leuk.
gelukkig gaat hij nu wel gewoon weer in bad. begint te sputteren zodra de kraan aan gezet wordt, maar eenmaal in t bad gaat hij lekker spelen.
ben ik de enige met zo een eigenwijs mannetje? soms vraag ik me dit wel eens af. en wat doe je hiermee? ik bedoel straffen heeft geen zin waarschijnlijk. dat snapt hij volgens mij nog niet echt.
soms als hij iets aan t doen is wat niet mag dan kijkt hij me met zijn eigenwijze koppie aan en legt t snel weer weg, of doet t kastje snel dicht. dus ergens weet hij heel goed dat dat niet mag.
vanmorgen gooide hij mijn melk kannetje stuk. ik zat even niet op te letten en vervolgens is t oh ooh. hoor ik daar uit de kamer. bij alles wat hij doet en er gaat iets mis dan is t oh ooh. soms moet ik gewoon even mijn gezicht wegdraaien zodat hij niet ziet dat ik zit te lachen.

lastig is dat hij bij oma, waar hij een keer per week een middag naar toe gaat, constant zijn zin krijgt. als hij maar een beetje sputtert dan krijgt hij als nog zijn zin. wordt hij driftig dan wordt hij snel opgepakt. dus hoe harder ik gil hoe eerder ik mijn zin krijg. heb tegen oma gezegd dat ze niet constant zijn zin moet geven, maar komt niet echt aan geloof ik. heb t gevoel dat ik tegen de muur aan t praten ben. het is mijn schoonmoeder, dus durf ook niet echt te zeggen van luister je wel. bij mijn eigen moeder heb ik daar geen problemen mee.

zo wat een verhaal, maar moest t even kwijt.
groetjes jolanda

#2

Inderdaad een heel verhaal, waarbij naar mijn idee meerdere dingen spelen.

Wat betreft het driftige…Ik herken dat ten dele. Mijn zoontje weet ook wat hij wel en niet wil. Gelukkig smijt hij niet met spullen, maar hij gaat wel zielig huilen als hij iets niet mag. Hij heeft een periode gehad dat zijn handjes ook los leken te zitten maar dat heb ik in de kiem gesmoord ( maar wie weet wat er nog gaat komen…hihi).
Straffen, ik vind die term zelf niet zo prettig klinken. Wat ik doe is 1 waarschuwing geven en daarna is het de gang op. Voor 1 minuut maar hoor, want hij is pas anderhalf. Dat helpt hier heel erg goed kan ik je zeggen.
Gelukkig is het niet vaak nodig.

Het andere gedeelte over het verwennen door oma’s…Het is moeilijk. Ik vind dat als zij oppassen, je er met elkaar voor moet proberen te zorgen dat er zoveel mogelijk eenduidigheid is voor de kleine. Dat is het belangrijkste. Dat moet je bespreekbaar maken, misschien kan je vriend/man hier in meedenken…?
Ik houd mezelf wel altijd voor dat opa’s en oma’s er ook zijn om kleinkinderen te verwennen, dat vond ik zelf ook altijd zo fijn van mijn grootouders. Dus als hij daar een koekjes extra krijgt of iets in die geest vind ik dat alleen maar leuk voor hem.

Groetjes van Christa

#3

Ten eerste: goed overleggen met oma wat jij wel en niet accepteert,
en dat zij zich daar ook aan moet houden.
Een beetje verwennen door oma mag natuurlijk best,
en dat daar andere dingen mogen dan thuis: prima.
Maar bepaalde gedragsdingen moeten overal hetzelfde aangepakt worden.

Wat betreft het slaan: niet accepteren, hem direct beet pakken,
in de ogen laten kijken, en heel boos vertellen dat je dat niet weer wilt hebben.
Daarna lekker verder laten spelen en zelf ook weer aardig doen.

Dit net zo lang herhalen als nodig.

En ja, dat straffen snapt hij echt wel.

M.

#4

Silvana heeft ook zo’n periode gehad. Als het juffie niet zinde dan gooide ze alles van de tafel, liet zich op de grond vallen (zitten) en ging huilen en liet zich niet meer oppakken.
Ik heb daar snel een komaf aan gemaakt door haar weg te sturen en te negeren en lekker met Jacqueline bezig te zijn.
Nu doet ze nog wel eens iets uit boosheid van de tafel vegen.

En als de meiden nu ruzie blijven maken, om niks aan het zeurpieten zijn ect ect. dan gaan ze de hoek in. Als ze al huilend de hoek in gaan blijven ze daar totdat ze gestopt zijn met huilen. Gaan ze er zoder huilen in haal ik ze na een minuutje of 2 weer uit de hoek. Dan ‘moeten’ ze me eerst een kus geven en daarna kunnen ze weer spelen.

Als ze nu dus iets doen wat niet mag waarschuw ik 2e en met de 2e keer zeg ik gelijk dat het de laatste keer is dat ik ze waarschuw en als ze het nog eens doen ze de hoek in gaan. Dan word er al ‘nee’ geschud en meestal spelen ze dan lief verder.

Soms zitten ze samen in de hoek maar meestal alleen.

#5
quote:
Straffen, ik vind die term zelf niet zo prettig klinken. Wat ik doe is 1 waarschuwing geven en daarna is het de gang op. Voor 1 minuut maar hoor, want hij is pas anderhalf. Dat helpt hier heel erg goed kan ik je zeggen. Gelukkig is het niet vaak nodig.

Ik sluit me hier helemaal bij aan!
Sam is nu net 2 geworden maar had rond anderhalf ook dat soort buien.
Hij kreeg 2x een waarschuwing en de 3e keer dan zetten we hem met zijn gezicht tegen de muur (oftewel in de hoek). En daarna even uitleggen hoe wat en waarom.

Het werkte perfect bij Sam. Ik vind het knap dat ze dan ook inderdaad 1 minuut gewoon blijven staan.
Ze komen tot rust en denken (misschien) ook eventjes aan wat ze fout hebben gedaan.

Nu hoeven we dit eigenlijk niet meer te doen, verstand komt met de jaren , ook bij Sam.
Af en toe moet je wel tot honderdduizend tellen met die schatjes

Gewijzigd door - saskiajanssen op 03 Jun 2009 19:23:31

#6

Hallo,

Probeem van oma is bij velen bekend denk ik. Helaas is daar weinig aan te doen. Je kan het er met oma over hebben, maar 9 van de 10 voelt oma zich dan in de wiek geschoten of veranderd er even iets, maar niet echt lang. Maar daar zou ik me ook niet zoveel zorgen over maken. Je dreumes is er immers niet elke dag 24 op 24. Op 1,5 maken ze het verschil heus wel tussen oma en thuis en weten ze perfect wat thuis niet mag en mss bij oma wel.

Hier hadden we op 1,5 ook een hele driftige kikker… De “ik ben 2 en zeg nee” fase kwam hier iets vroeger. We hebben het park terug boven gehaald en elke keer als ze echt dingen deed die niet mochten, hebben we ze er 2 minuutjes ingezet. Dan aan haar gevraagd wat ze niet mocht doen en herhaald waarom ze in het park moest. Dat hielp wonderwel. Uit het park kunnen ze niet uit. Kon ze ook met niks gooien of “weglopen”. Op 3 dagen was het driftige er volledig uit. Wel vaak minuutjes in het park gezeten Maar nu terug een heerlijke dochter van 2

Groetjes,

Tamara

#7

het park? je bedoeld de box neem ik aan.
Dat zou ik nooit als strafplek gebruiken! omdat ze daar lekker moeten kunnen spelen. Hier gebruiken we de gang en werkt perfect.
1 waarschuwing en bij de volgende gaat ze de gang op. Moet zeggen sinds lieke 2 jaar is geworden zijn de driftbuien een stuk minder.

groetjes gytha

#8

Nou, Minke moet volgende week nog 1 jaar worden en kan nu al heel boos worden. Ze gaat dan met gebalde vuistjes heel hard gillen, niet eens huilen, echt gillen! En daar geven we dan geen aandacht aan en dan stopt ze na een paar seconden. Ook gaat ze inderdaad “slaan” ; dus als ik haar voor de tiende keer bij de tv weghaal ( want op de knopjes drukken blijft verleidelijk) en optil gaat ze heel hard gillen en meppen met haar handjes. Ik pak dan direct haar handje en zeg heel resoluut “Nee!”. Dan houdt ze verschrikt op… pfff nou we hebben er momenteel echt onze handen aan vol! Ik hoop maar dat we door nu streng te zijn voorkomen dat het steeds erger wordt?? Je bent in elk geval niet de enige mama met zo’n hittepetit


Gewijzigd door - Linette1 op 04 Jun 2009 15:15:07

#9

zie ook het topic slaan in het gezicht.
daar staan ook nog tips op.

gr. Chantal mama van 2kids