Julian is nu 1,5 jaar.
Hij kan op momenten behoorlijk driftig zijn! Je ziet de woede dan in zn ogen en zn hele lijf is gespannen, terwijl hij huilt, gromt en krijst tegelijk!
Dit gebeurt op momenten dat ie zn zin niet krijgt, dat snap ik dan nog, maar ook op kleine momenten, bijv. als ik hem uit bad haal, of een koekje uit zn handen haal omdat ie het verkeerd vast heeft, natuurlijk krijgt ie het dan gelijk weer terug, want dat was de bedoeling.
Ook slaat hij geregeld. Pats! ineens krijg je een klap in je gezicht!
Wanneer hij dat doet, zet ik hem apart. Óf op zn billen achter de box (meestal moet ie daar om lachen, wat NIET de bedoeling is, óf hij gaat met kinderstoel en al op de gang. Dat vindt ie echt niet leuk. Na 1 min ofzo ga ik dan naar hem toe en vertel hem waarom ie daar zat.
Wie heeft tips?
Consequent blijven en 'm zn zin niet geven, probeer ik zoveel mogelijk te doen. Maar oooh, wat is dat lastig als ie loopt te drammen tijdens een bezoek aan een winkel…
Is dit nu al de peuterpuberteit?
Wat kan ik eraan doen? Dat driftige gedrag baart me soms wel zorgen, het gebeurt n.a.v. die onnozele dingen… En dan dat slaan, zomaar uit het niets…
Pff, een kind hebben is fantastisch, maar opvoeden kan ook behoorlijk lastig zijn!!