Driftig om niets

#1

Hallo allemaal.
Ik heb alle forums over driftbuien etc. al gelezen maar vond niets wat op het gedrag van mijn dochter lijkt. Het zit namelijk zo. Noa (1,5) kan zomaar heel driftig worden om niets. Vanmiddag werd ze na een half uurtje slapen wakker (huilend) ik ging naar haar toe en toen werd ze vreselijk driftig, lees krijsen, bonken, hoesten en kokhalsen. Ik mocht haar niet pakken want dan schreeuwde ze ‘nee uit’! Ik ben tot 4x toe weggelopen na gezegd te hebben dat ik weer terug kom als ze rustig is. Als ik dan terugkwam begon ze weer. Uiteindelijk werd ze rustig na 35 minuten. Ik heb haar in de tussentijd 3x uit bed gehaald en haar er ook weer ingezet, omdat ze driftig bleef. Maar wat er nou was ik weet het niet. Noa weet dat het geen nut heeft om te gaan gillen als ze haar zin wil hebben, dus dat was het niet. En ik zou ook niet weten wat ze wilde want ze was al boos toen ik nog geen 5 sec. in haar kamer was.
Nu heeft ze dit wel vaker en doet ze dit ook als ze gevallen is. Ik pak haar dan om te troosten, dat laat ze een halve minuut toe en dan wordt ze vreselijk driftig. Zomaar om niks, ja misschien omdat ze gevallen is en dus pijn heeft.

Herkent iemand dit en wat kan ik er aan doen? Het lijkt wel alsof ze niet weet hoe ze met pijn om moet gaan o.i.d. Want die driftbuien heeft ze bijna altijd als ze ook ziek is, oorontsteking, kiezen o.i.d.
Ze heeft ze ook gerust een paar weken niet.
Ze heeft dus geen driftbuien omdat ze iets wil wat ze niet krijgt en heeft ze dat wel dan negeer ik het, maar door dat negeren heeft ze dat dus niet meer.
Ik ben benieuwd naar jullie reacties, alvast bedankt.

Cindy

#2

Weet je ik denk he dat je meisie in een fase terecht is gekomen
en die heet DE PEUTERPUBERTIJD
En ja zoals alle ouders weten deze tijd kan even duren maar gaat ook weer over
Rust regelmaat en vooral niet toegeven
Justin heeft er ook nog wel eens last van en gaat dan ook op de stoep liggen
ik laat hem liggen en dan zie je hem ook vrij snel weer op staan
Succes want het kan best zwaar zijn

Groetjes van Heleen mama van Robin en Justin

#3

Is ze nog niet wat jong voor de peuterpubertijd??

#4

nee hoor cindi ze is niet te jong hoor

#5

ow nee vaak wanneer ze de 1 voorbij gaan zie je al wat eerste kenmerkjes van de peuterpubertijd

Groetjes van Heleen mama van Robin en Justin

#6

Okee, ik dacht dat dat pas vanaf een jaar of 2 was. Nou blijven negeren dan maar. Nu is ze ook niet helemaal lekker, ze viel net op mijn arm in slaap terwijl ik wat liedjes voor d’r zong voor ze naar bed ging. Normaal gesproken valt ze smiddags niet in slaap. Hopelijk slaapt ze een poos en wordt ze straks gezellig wakker. De dagen duren namelijk wel lang zo.

#7

Hoi,

Onze dochter heeft ook vaak als ze ineens wakker wordt dan is niets goed. Ik loop dan de kamer uit en ook dat is vaak niet goed maar ik laat haar dan maar even tijdje betijen. Het is volgens mij een stukje frustratie of nog niet helemaal wakker zijn. Nu wacht ik gewoon tot ze zelf naar me toe komt. Ze is nu 3,5 en vroeger dan haalde ik haar na een kwartier /20 minuten uit bed. Ik ging haar dan gewoon aankleden enzv. Dwong haar zo weer in het ritme te komen maar ook haar aan te geven dat die driftbuien nergens goed voor waren. Maar als ze maar een half uur heeft geslapen dan liet ik haar gewoon liggen en viel ze na verloop van tijd weer in slaap.

Ik weet nog steeds niet waar het bij haar nu vandaan komt. Maar het hoort er schijnbaar bij haar bij.

Groetjes,

lon106

#8

Mijn zoontje is vandaag 17 maanden en heeft dus ook last van die driftbuien om niets.

Ik denk dat als ze beter kunnen praten ze ook minder driftbuien krijgen.
En idd het cb zei tegen mij ook dat mijn zoontje in de peuterpuberteit zit.

Het is gelukkig maar een fase.

groetjes Bianca

Bianca mv 2 kanjers.
(2000) en (2007)

#9

Hallo,
op zoek naar informatie van driftbuien voor mijn studie kwam ik op deze topic.

Wat ik vooral tegenkwam is het stukje het is maar een fase…
dit klopt het is een fase, maar kijk ook naar wat die fase inhoud.
je kindje is bezig met een eigen ik te creeren en los te komen van de mama.
dit doen ze door huilen ,schreeuwen stampen, schoppen ed. driftig zijn. het is een echt gevoeld emotie bij het kind zelf. het kind voelt zich enorm gefrusteerd en kan het niet anders uiten dan door dat gedrag te laten zien. later zullen ze leren dat dit niet de manier is om iets voor elkaar te krijgen… het beste is om hier idd niet aan te geven…maargoed wat ik eigenlijk wilde aangeven is dat het naast dat het erg moeilijk voor de ouder (vaak erger voor de moeder dan de vader, omdat de kind het ergst gehecht is aan de moeder) er ook andere oorzaken kunnen zijn.
net als het kindje dat wakker wordt en erger gaat huilen als de moder binnenkomt. dit kan idd een gedeelte zijn van de peuterpuberteit(kind bepaald zelf wel wanneer het uit bed wilt en wanneer het opgetild wordt). maar kan het ook niet zo zijn dat ze het moeilijk vind om alleen wakker te worden, waardoor ze boos reageert op de moeder omdat ze ‘te laat’ is?
kan het zo zijn dat het kindje lichamelijk iets onder de leden heeft?
kan het zo zijn dat het kindje niet lekker ligt in haar bedje en dit
duidelijk maakt wanneer moeder binnenkomt? hoe zit het met de houding van de ouders?
er is altijd een reden waarom er een driftbui is…
(belangrijkste wat ik vind is dat je als moeder het niet opjezelf neemt. heti s niet jouw schuld, het is logisch dat je het af en toe moeilijk en frustrerend vind)

succes allemaal!

#10

hoihoi,

Wat phaleano zegt klinkt me zeer bekend in de oren.
Jony is ook zeer aan het puberen alhoewel ik ook wel eens denk dat zij zich zo boos uit doordat ze niet kan praten en het niet kan uiten in praten zo van, het is niet ok/ik wil dit.
En ze probeert het eerst in haar eigen taaltje maar ja als ik niet reageer zo als zij het wil wordt ze boos slaat in mijn gezicht trekt mijn bril van het hoofd boos dat ze is. Puur wat ik denk het niet kunnen uiten. Negeren is de beste oplossing soms druist me dat zo tegen mijn gevoel in. Ik loop weg terwijl het me niet lekker zit en volgens mij zoals wat phaleano typt is dat de moeder een sterke band heeft met het kind en zodoende voelt het kind het ook aan dat de moeder zich rot voelt zou dit ook te maken hebben met het loskomen van?
En tja Jony is ook een volhouder duurt soms ook wel een half uur voordat ze slaapt/stil/afgekoeld is… Blijven jullie negeren of gaan jullie om de hoeveel tijd kijken? Ik vindt het ook sneu om elke keer te kijken en weg te lopen denkt Jony yes mamma komt er aan ga ik weer weg. Moeilijk moeilijk moeilijk…

Heeft iemand nog super bruikbare tips voor me

Groet Cora

#11

hey hey
mijn oudste word ook heel snel driftig om niks
in en kan ze niks hebben en heeft dan huilbuien geen pretje
en dan ook nog dat ze veel frustratie heeft
xxx mariska

m rewijk

#12

Hier ook weer driftige buien. Tegenwoordig is Minke 's morgens als je haar uit bed haalt vreselijk aan het klieren als papa/ ik haar wil verschonen, aankleden, haartjes kammen. Dan ligt ze te draaien op het aankleedkussen waardoor je haar op een gegeven moment ( als afleiden niet lukt, wat nu zo is) ongeveer in de houdgreep moet verschonen… PFF. Vervolgens beneden alleen maar huilen tijdens bordje pap, “NEEJJ” roepen, zucht, wij snappen er niets van! Het vervelende is dat wij ( haar vader en ik) er vanmorgen ook kribbig tegen elkaar van werden!

Gijs ( mijn vriend) zette Minke op een gegeven moment op de grond en zei “Ze bekijkt het maar even hoor” en dat snap ik heel goed maar ik ging haar na vijf minuten toch maar troosten ( ook al was er in onze ogen geen aanleiding voor haar driftbui/ huilbui) omdat ik adcht deze hysterie kan ook niet goed zijn! Niet voor haar en niet voor ons.
Toen vond Gijs dat ik dat niet moest doen, omdat hij juist zoiets had van “negeren” en dat ik haar gedrag nu juist beloonde. Ik natuurlijk beledigd, hij ook…
En we willen allebei geen vervelende dwingeland van een kind creeren door “toe te geven” MAAR ik vind het op een gegeven moment ook zielig ( en irritant hoor) als ze ZO hard krijst… en vaak als ik haar op een gegeven moment dan afleid lukt het weer wel. Lastig dilemma… Tot op welke hoogte negeer je en wanneer troost je dan he, ik vind dat wel eens lastig. Ben blij te lezen dat dit echt een fase is. Ik heb ook vaak hele leuke dagen hoor met Minke maar nu is het echt “jantje lacht, jantje huilt”.

groetjes

Lilypie
Lilypie

#13

hallo…
ik kan het mij heeeel goed herrinneren hoor hoe dit is voor jullie…
wij hebben namelijk een tweeling van 14 maanden oud…en onze zoon heeft dit dus ook he zomaar driftig doen en gillen uit het niets,zo is hij aan het spelen en zo is het ineens weer mis…vanmiddag zelfs nog…dan duwt hij zijn zusje aan de kant en dan moet en zal hij daar waar zij stond met haar autootje gaan staan…
en ik zet hem nog weleens in de box als hij dit doet maar ik wil ook niet dat de box een strafbox word,maar inderdaad is dit erg pittig en vooral als ze inderdaad niks willen op het moment als je ze wilt troosten of iets wilt laten doen…want hij slaat je alles uit je handen en niets wil hij dan nou ik probeer het inderdaad wel te negeren maar is soms erg moeilijk althans vind ik…wij hebben er 2 en ook zij kan er soms wat van maar hij heeft er meer last van…
dus succes ermee!!!
groetjes renate