Hallo allemaal,
Alicia is 1 jaar maar al een behoorlijk karakter. Als ze haar zin niet krijgt begint ze hard te huilen of als ik haar op de arm heb begint ze te slaan in mijn gezicht?
Ook even alleen spelen op een deken of in de box lukt niet goed bij mij wel bij papa.
Hoe moet ik hierop reageren?? Iemand die dit herkent?
Herken het zeker! Thoby heeft ook zo’n fase gehad waarin hij me steeds sloeg, en hard ook!
Wat ik deed en nog steeds doe als hij me slaat is het volgende.
Ik pak zijn handje/armpje vast en zeg, Nee Thoby niet mama slaan dat doet auw!
Dan laat ik meteen los en ga vrolijk door met waar we mee bezig waren.
Doet hij het weer zet ik hem meteen op de grond, en zeg (boos) dat ik het niet fijn vind als hij mama slaat en dan draai ik hem mijn rug toe en loop weg.
Ik ga dan bv afwassen ofzo en negeer ik hem een tijdje.
Dit vind hij VERSCHRIKKELIJK!
Hier werkt dit goed want dat slaan is (op dit moment) verleden tijd.
Die driftbuien heeft Thoby ook en ik denk de meeste kindjes hier wel.
Ik denk dat we die nog wel een tijdje kunnen blijven verwachten af en toe. (helaas)
Ik probeer hem TOTAAL te negeren als hij een woede aanval heeft.
Na een tijdje gaat zijn ‘boos zijn’ dan over in verdriet en dan ga ik naar hem toe. (meestal ga ik naast hem op de grond zitten) En dan geef ik hem een dikke knuffel. Zo, nu is het klaar zeg ik dan en probeer hem af te leiden met iets leuks.
Werkt soms wel soms niet. haha! niet te voorspellen die kleine draakjes!
Groetjes,
Margot
idd negeren is de beste oplossing bij een driftbui , hij komt dat als hij uitgeraast is weer heel vrolijk bij me en ik doe net alsof er niks is gebeurd.
ook het slaan heb ik meegemaakt ook genegeerd of in de gang ermee alleen vind hij het laatste eigelijk geen straf want als hij er na 2 minuten uitmag blijft hij gewoon zitten nou ja prima toch…
de tijd vliegt voorbij, geniet van elke dag
Negeren is het beste, maar wat dat slaan betreft; ik ging altijd ( Minke sloeg namelijk ook een tijdje) op de grond voor haar zitten en zei heel duidelijk dat ze niet mocht slaan. Dus niet terugslaan oid dat snapt een kind niet en maakt ze alleen maar bang (voor jou.)
Overigens begon hier de peuterpuberteit ook al na de eerste verjaardag dus ik herken je verhaal… en meerdere mama’s hier denk ik zo.
groetjes!
