Drein, huil, piep, boosheid buien

[esther2107]

Hier is het de laatste dagen raak met langdurige drein, piep en huil buien waarbij papa en mama afwisselend fikse buien van onze dame te verwerken krijgen. De aanleiding is vaak moeilijk te vinden, niets is goed voor haar. En haar buien duren gauw een half uur tot 1 uur.

Zo staat ze 10 minuten in de wc te huilen en te piepen of 10 minuten buiten boos te zijn en met haar gezicht naar de schutting te mopperen … Ze is boos, kwaad, … dan in eens verdrietig en na verloop kun je haar wel even op schoot nemen, troosten (dan laat ze ons toe) en INEENS is de bui over. Fabienne waarom moest je zo huilen?? Ze weet het niet …

Tjonge wat een drama, … het lijkt of ze het zelf ook niet weet.

[woezel]

owh dat klinkt als Bo, die is ook zo, met name vandaag. We kunnen elkaar de hand schudden dus…

liefs woezel

[Freubeltje]

Moeilijk he…die kleintjes moeten nog zo leren met hun emoties om te gaan. Wij kunnen er over praten, hen overvalt het vaak en ze weten er zich geen raad mee. Het kan al gebeuren als hun grote teen scheef in hun sok zit (bij wijze van dan hè) terwijl wij al weten dat we dan gewoon even onze schoen uitdoen, sok rechttrekken, schoen weer aan doen en weer door kunnen gaan met waar we mee bezig waren. Die lieve schatjes kunnen helaas nog niet overzien welke handelingen ze moeten verrichten en dat is zo frustrerend!

Wij kennen die buien ook, maar leggen toch ook wel duidelijk grenzen: ‘als je niet vertelt wat er is, kunnen we je ook niet troosten of helpen zoals jij zou willen.’ Soms wordt hij nog bozer, maar meestal komt ie bij ons op schoot zitten en probeert te vertellen (ook met behulp van vragen van onze kant) wat er aan de hand is. Moeilijke momenten maar wij zien hier wel verandering. Hij probeert nu eerst te praten en dan pas te mopperen als het niet lukt om het duidelijk te maken.

Succes ermee!

[Rainbow]

Zoals je weet heb ik er ook zo eentje. Inderdaad, ze kan zomaar gaan huilen als haar teen verkeerd in haar sok zit, of, zoals gisteren, het sleuteltje van haar speelhuisje niet goed draait. Dan hoor ik haar huilend tegen zichzelf zeggen: ‘Het lukt niet!’ Ik help haar dan en zeg dat ze even moet proberen en het dan wel lukt en dat helpt wel. Hoe dwars ze soms ook is, zonder reden, ze wil daarna ook getroost worden en dan is het weer goed. Het blijven aparte wezentjes he?

Groetjes Rainbow

[esther2107]

Jaaaaa, inderdaad zoals jullie ook beschrijven.

Gisteravond was het ook zo’n bui en terwijl wij papa en ik er over aan het na praten waren, viel er een kwartje. Ze wil geen luier meer aan! Maar zeggen doet ze het nog niet. Ze gaat tegen werken … Ze mokt en mokt, is boos, nijdig … lacht en schud met haar hoofd … valt van de ene in de andere emotie en is er naderhand zoooo moe van. Heel erg logisch natuurlijk.

Ik merk wel dat hoe meer je zelf ontspannen bent, je meer afstand kan nemen en makkelijker haar even kan laten. Er zal vast wel een moment komen dat ze het beter kan vertellen wat er is.