De bevalling van Dana 23/11/07
Niet zo'n leuk verhaal maar wil het toch even delen met jullie, mischien dat jullie er een menig oever kunnen geven!
groetjes lennie
Zooo, wat was ik blij dat het achter de rug was die bevalling.
Maandags moest ik op controle komen bij de verloskundige en omdat mijn buik te hard was om Dana te voelen moest ze een inwendig onderzoek doen. Ze kwam erachter dat ik 2 cm ontsluiting had. Ook was mijn bloeddruk te hoog, daarom moest ik donderdags terug komen voor de zekerheid.
Donderdags had ik best veel buikpijn maar ik dacht dat het voor weeen waren. Mijn bloeddruk was alleen maar hoger geworden dus ik moest gelijk naar het ziekenhuis.
Daar kreeg ik te horen dat ik 1 nachtje moest blijven en dat ik bloeddruk verlagende pillen moest slikken, maar dat ik zaterdags weer naar huis mocht.
Heb de hele nacht niet geslapen, werd maar de hele tijd aan zo'n machine voor de hartslag te luisteren gelegd. Vroeg de hele avond en nacht om pijnstilling maar ook daar werd ik niet bij geholpen en het enigste wat ze zeiden was: der wijst nog niks uit dat je aan het bevallen bent, waarschijnlijk kun je zaterdag zo naar huis.
Ik dacht: nou als ik nog niet aan het bevallen ben en het doet al zo'n pijn, wat kan ik verwachten als het echt begint??
Ben snachts om 03.00 nog in bad geweest maar dat was de 1ste 10 min even fijn maar de pijn in weeen werden alleen maar erger.
Heb (niet overdreven) 18 keer gevraagd om pijnstilling maar elke keer kwam er een andere verpleger en die zei dat ie het zou overleggen met zijn/haar collega's en dat ze het me zo lieten weten.
Na het warme bad ben ik weer in bed gaan liggen en kon natuurlijk niet slapen van de pijn. Een goed uur later voelde ik dat mijn vliezen waren geknapt en werd de pijn niet meer om uit te houden.
2 uur later is Dana geboren.. 8 bijna 9 pond zou ze wegen! Een hele grote baby!!! uiteindelijk woog ze 3125 gram en was ze 48 cm klein...
Ze zeggen dat je alle pijn vergeet als de baby geboren is, en dat was natuurlijk ook wel een beetje zo, maar niet helemaal.
Ik vind het niet normaal hoe ze mij die hele nacht behandeld hebben en dat ze mij geen pijnstilling op wat voor manier dan ook hebben gegeven. Volgende keer breek ik de hele boel af daar! Echt, ik voel me nog steeds heel boos!
Wie is het met mij eens? Had ik pijnstillig moeten krijgen? Stel ik me gewoon aan? Ik weet het niet, maar voor een eventuele volgende bevalling doe ik het anders en zeg ik geen ja en amen meer tegen die verpleegsters. Maar ja, je neemt aan dat hun het wel weten en je laat het toch een beetje op je afkomen allemaal.
Zo dit verhaal ben ik kwijt
groetjes, lennie