Dochtertje bang voor mannen

#1

Ik heb een dochtertje van 5 en zij is vanaf dat ze klein was al bang voor mannen en onbekende situaties. In de kinderwagen begon ze al te huilen als er een man boven hing.

Het wordt nu zo erg dat ze niet meer bij anderen wil spelen (terwijl ze daar wel altijd heeft gespeeld), omdat ze bang is dat de papa dan thuis zal zijn en ook verjaardagsfeestjes bij anderen is een drama. Als ik haar naar een feestje breng is het tranen met tuiten en ook daarvoor is ze erg zenuwachtig. Als ze er dan eenmaal is gaat het altijd wel goed.

Ik weet echt niet wat ik moet doen. Spelen bij anderen lukt echt niet meer, dus dat heb ik opgegeven, maar het lijkt mij ook niet goed om ook maar feestjes af te schaffen. Ik weet niet hoe ik haar kan helpen. Ze kan ook niet aangeven waarom ze mannen eng vind. Ze zegt dat ze niet aan ze gewend is, en wel aan papa en opa. Ik vraag haar ook of er misschien een keer iets gebeurd is en dat een andere papa misschien boos is geworden, maar dat is het ook niet. Ze vind mannen gewoon niet leuk.

Heeft iemand hier ervaring mee. Alle tips zijn welkom

Jolanda

#2

Ik heb er geen ervaring mee gelukkig. Maar ik denk wel dat je hiervoor wellicht even professionele hulp moet vragen. Niet dat er meteen iets ergs aan de hand is, maar het klopt niet natuurlijk en stel dat er ooit wel iets erg gebeurd zou zijn. Ook dat hoeven niet meteen de enge dingen te zijn waar elke ouder schrik voor heeft, het kan ook iets heel stoms zijn wat bij haar fout gevallen is. Mocht je echter twijfelen of je wel of niet hiervoor hulp moet inschakelen, bespreek het dan eens even met je huisarts. Ook hier zijn ze voor.

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

#3

ben het helemaal met asje eens neem het zekere voor het onzekere en pluis het helemaal uit zover dat het maar kan, vraag even bij de ha wat de beste mogelijkheden zijn
eenkennigheid is normaal maar zoals je het nu beschrijft gaat dit wel dieper dan eenkennigheid het hoeft echt niets ernsitgs te zijn maar als je weet waarom ze zo bang is voor mannen kan je haar misschien helpen relativeren , ik bedoel is de angst gegrond of zit het echt tussen de oren en als het het laatste is hoe is dat zo gekomen etc etc.en daar zou je echt achter moeten proberen te komen.
hoe gaat ze op school met jongens uit haar klas om?

de tijd vliegt voorbij, geniet van elke dag

#4

Hallo Cindy,

Mijn dochtertje is er redelijk overheen gegroeid. We hebben eigenlijk geen stappen ondernomen. Ze is nog steeds wat terughoudend wat betreft vreemde mannen, maar het extreme wat ze vroeger had is gelukkig voorbij.

We hebben haar niet gedwongen als ze beslist niet wilde en dat heeft toch effect gehad.

Waarschijnlijk is het toch een ontwikkelingsfase geweest.

Soms vindt ze het nog wel eng om met een nieuwe vriendinnetje te spelen, waarvan ze weet dat de papa thuis is, maar vaak gaan we dan eerst samen even kijken en ga ik na een minuut of tien naar huis en dan gaat het vaak erg goed. Ook heeft ze liever een juf dan een meester, maar ze raakt niet meer in paniek. Zodra ze iemand beter leert kennen gaat het vaak wel goed.

Heel veel sterkte met je dochtertje. Ik weet uit ervaring hoe lastig dit voor je dochtertje, maar ook voor jezelf kan zijn.

Misschien moet je haar zelf haar grenzen aan laten geven, hoe lastig dat soms ook is voor jezelf en/of familieleden.

Groetjes,

Jolanda

#5

Ik kan me herinneren dat ik rond mijn 3e jaar ook bang was voor andere mannen dan mijn eigen vader. Geen idee waarom het begon en waarom het weer gestopt is. In mijn herinnering heeft het ook maar een korte periode geduurd.

Geen idee of ik het destijds ook heb laten blijken en zoja, wat mijn ouders dan hebben ondernomen. Overigens zou je aan die “opvoedkundige” tips en trucs niks meer hebben, want wat wisten ze 40 jaar geleden nou over opvoeden? Stukken minder dan nu. Waarschijnlijk was de enige therapie “Kom op, stel je niet aan! Ome Kees is niet eng!”.

Groetekes, Sje