Ik had er al eens een topic over geplaatst dat ik me min of meer zorgen maakte over het vele slapen van mijn dochtertje, ben er toen mee naar de HA geweest en besloten het nog even aan te kijken.
Maar nu ze naar de PSZ gaat is ze NOG meer gaan slapen. Kan eigenlijk niks meer ondernemen want ze is gewoon te moe. Maak ik haar 'smorgens om 7.30 wakker, wil ze om 9.30 weer naar bed, en afgelopen vrijdag zelfs om 8.30 al?!
Ze slaapt dan zo 4-5 uur achter elkaar, (of, als ik haar moet wakker maken ivm. schooltijden oudste slaapt ze 2x 1,5 uur. Dat is eigenlijk écht te kort voor haar maar kan soms niet anders.) om vervolgens na 1,5/2uur alweer moe te zijn. Te moe om normaal te kunnen eten.
Het is niet zo dat ze suffig voor zich uit zit te staren, of op de bank in slaap vallen. Maar ze wordt juist hyperactief en heel huilerig en drammerig als ze moe is. Ook 'snachts maakt ze nachten van 13uur.
Dus nu toch maar besloten om bloed te laten prikken.
Vanochtend eerst even naar de HA geweest voor een verwijsbrief, toen even met haar gaan zitten om te vertellen wat we zouden gaan doen: eerst naar de speelgoedwinkel om een cadeautje, en daarna naar een andere dokter voor een prikje in haar arm. Aangewezen waar ze een prikje zou krijgen enz. En als het prikken dan klaar is krijgt ze een cadeautje.
Slim als ze is, had ze natuurlijk wel in de gaten dat t pijn zou doen “doet pijn he, prikje?” - Ja schat, dat doet eventjes pijn, maar daarna mag je het cadeautje uitpakken. - “mag huilen?” - Jahoor, je mag best eventjes huilen, dat is niet erg.
Nou prima. Dus wij naar het laboratorium, zij wijst de verpleegkundige waar ze moet prikken komt nog een tweede verpleegkundige bij om haar in bedwang te houden!!! Nouuu… is dat niet een beetje voorbarig? Ze zat zo rustig!
Maar goed, dat doen ze nou eenmaal bij kinderen.
Dus bij mij op schoot, ik moest dr ene armpje vasthouden en de tweede verpl. dr arm waarin geprikt ging worden.
Dus dochterlief zit er op te kijken en zegt als ze de naald ziet komen heel vrolijk, "daar komt ie prikje!"
Toen ze het eerste buisje (ze moest er 5!!! ) erop zette rolde er eventjes precies 1 traantje en zei ze met een zielig stemmetje: “doet pijn hoor”. Maar verder zat ze gewoon heel stil en aandachtig te kijken
heeft helemaal niet gehuild!!!
Wat een stoere meid! Ik ben zo trots op haar
En natuurlijk heeft ze haar cadeautje dubbel en dwars verdiend!
Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)
Gewijzigd door - Suzsje op 08 Dec 2011 13:39:00
Gewijzigd door - Suzsje op 13 Dec 2011 10:40:47
Gewijzigd door - Suzsje op 23 Dec 2011 17:54:58