Hoi allemaal. Allereerst een gelukkig nieuwjaar gewenst! Hier ben ik al, de 1ste dag van het nieuwe jaar met een nieuw topic!
Zoals jullie wel weten, ging het vorige zomer niet zo goed tussen mij en mijn echtgenoot. Intussen gaat het een pak beter. De verbouwingen zijn ook zo goed als afgerond, dus dat scheelt een hoop stress
In ieder geval, vorige week was m’n man de slaapkamerdeur aan het schilderen en zei ineens: Dat is wel een mooi kleurtje hé? Ideaal voor een kinderkamer.
Ik zeg dan: Voor welke kinderkamer?
Hij: Voor de kinderkamer die er nog moet komen. Voor het volgende kindje.
Ik viel echt achterover!
Zeker omdat hij eerst zelfs geen tweede wilde! Nu wordt Fleur volgende week één jaar en begint hij ineens over een derde…
Ik weet echt niet wat ik ermee moet. Ik heb nu al een tijdje wel tegenstrijdige gevoelens. Langs de ene kant kan ik wel huilen dat ik nooit nog een kindje op de wereld ga zetten, maar langs de andere kant ben ik bang voor een derde. Ik had dat al bij Fleur, dat ik heel de zwangerschap bang was dat er iets mis ging zijn met haar, dat ze niet volledig gezond ging zijn. Of dat ze een verschrikkelijk lastige baby ging zijn, altijd huilen, nooit slapen, enzo. Want Noa was echt een modelbaby. Die huilde echt nooit ofte nimmer, ben ik nooit voor uit bed moeten komen. Nu is Fleur bijna identiek… Moet ik nooit voor uit bed, huilt zelden. Ik heb twee super vrolijke, gezonde, gemakkelijke kinderen. Dus een derde zou wel eens totaal anders kunnen zijn en heel het gezin op stelten komen zetten.
Komt nog eens bij dat het weeral eens geld kost… En als ik mijn vader mag geloven, moet de echte crisis nog beginnen en zitten we binnen een jaar allemaal te sukkelen om rond te komen met ons geld… Dus, dilemma’s alom…
Evengoed krijgen we een derde schat van een kind en blijf ik met die gevoelens zitten. Ik kan ook geen kinderen blijven bijmaken natuurlijk
Iemand ervaring mee? Of iemand die al een boel kinderen heeft en me kan vertellen dat na een zoveelste kind je echt die gevoelens niet meer hebt en dan echt wel denkt: het is wel geweest
Derde kindje?
quote:
Iemand ervaring mee? Of iemand die al een boel kinderen heeft en me kan vertellen dat na een zoveelste kind je echt die gevoelens niet meer hebt en dan echt wel denkt: het is wel geweest
ikke!
en alle 4 heel gezond en blije makkelijke kindjes, en nee het gevoel van meer meer meer willen gaat nooit over…maar de realiteit van het dagelijksleven met 4 kinderen in verschillende fases leerde me dat het nu genoeg is… het is bijna onmogelijk iedereen tevreden te stellen omdat je met leeftijdsverschil zit soms… kijk dora en bumba zijn nog wel interessant voor de jongste 2 maar de oudste 2 trekken hun wenkbrauwen op…
al is er sinds 2de kerstdag wat veranderd na 1 cashew noot … de jongste mag nu letterlijk niks meer van haar dagelijkse routine eten … da’s jammer maar daar vinden we onze weg wel in. voor alles valt wel wat anders te bedenken .maar van heeeeeeeeeeeeeel makkelijk is nu alles heel moeilijk
groetjes Kim, mama van Sofie,Victor ,Alexander & Emily!!
“Opvoeden is een kind te helpen worden wat het is”
@kimmie, dat wordt vanzelf wel makkelijker hoor! Ingrediëntenlijsten doorspeuren in de supermarkt, altijd zorgen dat je wat lekkers bijhebt mocht ze onverwacht ergens iets aangeboden krijgen, traktaties etc. na een tijdje gaat t allemaal vanzelf en denk je er niet eens meer zo bij na.
Zo ging het hier met de gluten iig.
@sophie, tja hier leeft de wens voor een derde kindje heel erg, maar bij manlief helaas wat minder… Dus kan je daar weinig advies in geven.
Denk in ieder geval heeeel goed na of jullie relatie het aankan… Zeker na die moeilijke periode vorig jaar. Maar aan de andere kant: ook dat hebben jullie doorstaan, dus blijkt wel dat jullie uiteindelijk heel wat kunnen doorstaan samen.
2 makkelijke kindjes is idd geen garantie voor een derde makkelijke maar aan de andere kant wordt je zelf ook wel steeds makkelijker natuurlijk en maak je je bij een 2e, 3e kindje meestal veel minder zorgen over hoe iets nu volgens de richtlijnen zou moeten etc. dan bij de 1e.
Of 3 kinderen nu echt zoveel drukker is dan 2? Kan het me bijna niet voorstellen… Maar kan het mis hebben kim??? Hoe gaat dat? Haha.
Liefde is het enige wat zich vermenigvuldigt als je het deelt
@kimmetje: idd, het is niet omdat de kinderen nu gezond en gemakkelijk zijn, dat dat niet plots kan veranderen natuurlijk. Met die allergie komt het wel goed uiteindelijk denk ik. Zoals suzje al zei: in het begin is het heel erg wennen en zoeken, maar uiteindelijk vinden jullie daar vast ook wel een routine voor. Komt helemaal goed!
@suzje: we hebben idd al wel wat doorstaan samen, maar misschien dat het bij mij nog te vers in het geheugen ligt om nu al voor een derde te gaan. Maar ik denk dat ik nog even de tijd ga nemen om er over te denken. Tenslotte zit er tussen de twee kinderen nu ook drie jaar verschil, dus heb nog tijd we zullen wel zien. Misschien hebben we binnen een jaar ook een beter idee over hoe het financieel allemaal gaat lopen.
Weet je, mijn man heeft ook al een dochter uit een vorige relatie en het is misschien erg om te zeggen, maar als zij er niet was geweest, had ik er gewoon voor gegaan denk ik, voor een derde. Maar vier kinderen onderhouden met ons loon, dat houdt me toch een beetje tegen eerlijk gezegd…
Wij hebben één kindje en mijn man zij vóór dat ik zwager was dat hij er echt maar één wilde en dat ik me dat moest beseffen en dat ik later niet moest gaan zeuren om een tweede (nu lijkt het alsof ik heb lopen zeuren om van de eerste zwanger te mogen worden maar dat is niet zo hoor hhihihi)
Toen Dion 2 jaar was begon mijn man ineens over een tweede !!! ik wist niet wat ik hoorde en zei direct ja doen we … maar mijn man zei hoho we denken er allebei eerst een week over na en dan gaan we er nog eens over praten.
Na een paar dagen kwamen we er beide al op terug dat het impulsief was en dat we toch geen tweede wilde (ik dus ook niet gek genoeg)
Ik zal nooit weten wat ik mis maar misschien heeft het zo moeten zijn … geen idee.
Wij hebben het zo goed met z’n 3-tjes en een 2e kindje zou voor ons gevoel zo veel veranderen en we waren beide bang dat we het niet aan zouden kunnen.
Ik ben via IVF zwanger geworden met complicatie’s en heeft ons 4 jaar gekost, we zijn ook al wat ouder, financieel zou er veel veranderen en ik zou daarom meer moeten gaan werken en je wilt natuurlijk bij je kinderen zijn en ik vond de babytijd verschrikkelijk zwaar.
Ik wil nog wel graag diep in mijn hart een dochtertje maar omdat je dat niet voor het kiezen hebt houden we het bij ons zoontje.
Is jullie eerst ook een dochtertje? misschien zegt je man het dan wel omdat hij op een zoontje hoopt.
Laat het even bezinken zou ik zeggen, het kan nog alle kanten uitgaan.
we hebben samen twee dochters en hij heeft nog een dochter uit vorige relatie. Ik denk niet dat het voor een zoon is, want hij wilde terug een meisje bekend terrein en dochters bevallen ons prima
quote:
we hebben samen twee dochters en hij heeft nog een dochter uit vorige relatie. Ik denk niet dat het voor een zoon is, want hij wilde terug een meisjebekend terrein en dochters bevallen ons prima
![]()
In dat geval kun je toch ook een boel spullen hergebruiken
Hier ben ik trouwens degene die over een derde begonnen is,
en had zij haar twijfels.
M.
Gewijzigd door - MarselenDiana op 02 Jan 2013 21:19:38
spullen hergebruiken, dat doen we nu ook al. Fleur draagt bijna alles van noa. Maar… Omdat ik dacht dat fleur de laatste ging zijn, heb ik al haar kledij die te klein is aan het goede doel gegeven… Alsook mijn zwangerschapskledij. Maar het gaat financieel niet echt over kledij ofzo. Meer over nóg eens opvangkosten, nóg eentje extra die binnen x aantal jaar misschien gaat verder studeren. Plus, toen ik zwanger was van fleur hebben we een nieuwe auto gekocht, zodat er drie stoelen op de achterbank kunnen. Maar als er nog eentje bij komt, moeten we wéér een andere kopen, want de oudste van mijn man moet er ook bij kunnen hè. Én we hebben maar drie slaapkamers. De weekends dat yentha bij ons is, deelt noa haar kamer met haar. Fleur slaapt alleen. Maar als er nog eentje bijkomt, ik zou niet weten waar ik die nog te slapen moet leggen. Slapen zou nog gaan, maar ze hebben toch later elk een apart plekje nodig om te studeren? Komt dan nog eens bij dat om de twee weken de kinderen bij mijn ouders slapen, vijf nachten, omdat we beiden te vroeg moeten werken. Dan zou dat nog eens drie jaar langer worden, dat mijn ouders dat ‘moeten’ doen voor ons.
Dingen genoeg om over na te denken dus
Hoi, wij hebben onlangs ons 3e kindje gekregen (dus 3 kids in 2.5 jaar). Hoewel ik stiekem nog best een vierde wil, gaat dat dus financieel echt niet en met woonruimte ook niet. Maar ik moet zeggen dat het ook nu met 3 kids, druk genoeg is en ik niet nu nog eens zwanger zou willen raken…
Ons 2e kindje had een groeiachterstand tijdens zwangerschap en hebben we dus veel bij ziekenhuis gelopen… we waren bang dat dat bij de 3e ook zo zou zijn of nog erger zelfs… maar niets is minder waar. Na 39 weken is een gezond manneke geboren. Tuurlijk maak je je bij zo’n kleintje wel zorgen of alles goed is en blijft gaan. Maar ik denk dat je dat meot relativeren en bedenken dat dat erbij hoort. Ze zijn zo klein zo kwetsbaar!
Het ruimteprobleem (kleine woning, 3 slaapkamers) hebben wij opgelost door de 2 oudste samen op 1 kamer te leggen. Onze zoon heeft nu kleine kamer. Hij mag alleen niet groter dan 1.90 m worden, anders past ie niet meer in zijn slaapkamer! (hihi dan moeten we inbouwkast slopen om groter bed te plaatsen). maar dat is van later zorg…
zou zeggen… denk er rustig over na! Het is wel weer een boel drukte erbij, maar wel heel leuK!
ohja zwangerschapskleren heb ik weggedaan in container voor hergebruik… en babykleertjes zoek ik uit. Wat nog goed is kan hergebruikt/weggeven en de rest mag in de container… Dus voor ons geen 4e meer…
Gewijzigd door - Domino op 03 Jan 2013 20:39:41
@ domino: drie kinderen op twee jaar een half, respect hoor! Zal wel een drukte zijn!
Maar… Ik denk wel dat ik een beslissing genomen heb. Er komt geen derde. Ook omdat het nu terug de goede richting uitgaat met mij en mijn man. Misschien dat een derde kindje dan toch weer druk zet op onze relatie. Plus, we hebben samen al twee schatten.
Maar ik ga het er zeker nog met mijn man over hebben, misschien dat hij wel een héél goede reden kan geven om er wel voor te gaan
Hier maar een dochter. Niet helemaal uit vrije wil. Een zware zwangerschap, bevalling van hel en nacomplicaties die ik de rest van mijn leven blijf houden. Ik heb suiker en reuma en met de hoeveelheid medicijnen die ik slik is het onverantwoord om zwanger te worden. In eerste instantie was het slikken maar als ik nu kijk naar wat we allemaal kunnen doen en zeker nu Muppet ouder wordt dan denk ik het is goed zo en ik heb er vrede mee.
Groetjes,
Michèle
<img src=“http://www.magicalkingdoms.com/timers/tickers/ou7voetefgsaxlxd.png”" border=0>
