Hallo lieverds,
Wat een lieve reacties, en ik geloof dat iemand dit ooit al een keertje op dit forum heeft gezegd maar IK WORD ER WARM VAN. Ik heb gisteren met Frans weer gesproken over wat nu te doen. Hij vroeg mij, of ik wilde, dat hij thuis bleef om tot rust te komen. Toen heb ik hem duidelijk geprobeerd te maken dat dit zo niet werkt. Dat hij niet zomaar alles op mijn bordje kan schuiven. Hij is van mijn reactie geschrokken en hebben samen goed gepraat en vandaag deed hij zo z’n best om vrolijk te zijn en lief en behulpzaam te zijn, dat (toen hij naar bed ging) de tranen me in de ogen sprongen. Wat een toestand, maar we komen er wel uit.
Liefs Kristel