Beste luitjes!
Ik moet ff wat kwijt…
Ik heb de laatste tijd erg veel last van de oude stempel! Ik vertel net als iedereen dingen over Robin aan mijn moeder of grootmoeder…Als het met huilen te maken heeft dan wordt er (altijd) gezegd…ja je moet hem gewoon laten huilen dan houdt ie vanzelf wel weer op enzovoort. Zoals bijvoorbeeld over de peuterspeelzaal…Ik vertel aan mijn oma, nou dat wordt best moeilijk als ik hem voor het eerst alleen laat daarzo…Waarop Oma zegt"ach gewoon weggaan, ze laten hem dan huilen en ze gaan gewoon spelen en dan komt ie vanzelf wel" Tja dan denk ik…Ik zeg ik…"“dat hoop ik dus echt niet” Dan bemerk ik bij mezelf dat ik zo’n last heb van dit soort (goede) adviezen…ze komen zo harteloos over…En gaan vaak voorbij aan waar het nou eigenlijk om draait…Ik vindt echt dat er wat dat beftreft een hele grote generatie kloof zit tussen mij en mijn (groot)ouders!
Hun aanpak komt zo keihard over…volgens mij vergeten ze dat Robin (nog)maar 2 jaar is…Ze houden enorm veel van hem, das een feit…maar qwa opvoeden zijn er echt weinig raakvlakken…helaas…Hoewel ik wel het gevoel heb dat ik dichter bij mijn moeder sta…maar soms staan ook wij lijnrecht tegenover elkaar…hebben jullie dit ook wel eens? puff weer een lang verhaal,maar het lucht wel op! Ben benieuwd naar jullie ervaringen met alle oma’s en opa’s! Groetjes Daantjuh
De oude stempel!
Hoi Daantjuh,
Mijn eigen oma’s zijn net twee jaar geleden overleden, maar vooral mijn ene oma was vrij modern in haar opvattingen.
Denk niet dat ik met haar dit soort “problemen” gehad zou heben.
Met mijn moeder heb ik dat eigenlijk ook niet. Denk dat ze wel hetzelfde denkt als ik eigenlijk.
Eigenlijk snap ik dus wél goed wat je bedoeld, maar herken ik het dus niet (gelukkig voor mij dan).
Wie weet herkennen anderen het wel en kunnen zij je helpen?
Ik kan me voorstellen dat het erg vervelend is!
Liefs, Bianca
P.S. wij begrijpen je hier wel hoor! Maar dat had je al door denk ik…
Ik heb dat probleem eigenlijk niet.
Misschien omdat ik ook wel een beetje denk als de oude stempel (om het maar even zo te zeggen).
Lucas heeft als baby best wel eens gehuild (gelukkig niet echt veel) en ik heb hem ook wel eens laten huilen.
Geen uren natuurlijk, maar als moeder voel je zelf wel aan wat je kind wil.
Heb ook eens gehoord van een verpleegkundige dat het helemaal geen kwaad kan als een baby huilt. Ze hebben nu eenmaal maar een manier om te uiten en dat is huilen. Ook baby’s verwerken hun dag, nieuwe indrukken enzo. Daar komt nog eens bij dat af en toe huilen op zich best goed is voor het zenuwgestel (ook van die verpleegkundige gehoord).
We voelen allemaal wel aan wat ons kind wil of nodig heeft.
Ook heb ik geleerd om niet te snel te zeggen het is maar een baby of hij is pas 2 jaar.
Ik heb ook van Lucas geleerd dat ze veel gehaaider zijn dan wij vaak denken. En zo jong als ze zijn proberen kinderen waar hun grenzen liggen.
Moet altijd denken aan wat mijn vriendin zei: Ze weten ook dat ze een koekje lekker vinden dus het andere kunnen ze ook leren.
En daar zit denk ik toch wel wat in.
Maar niet alles is beter volgens de oude stempel hoor. Het is soms heel moeilijk om je door al die goed bedoelde adviezen heen te slaan.
Heb wel geleerd om af en toe maar niet op die adviezen in te gaan of om dood leuk te zeggen: Kan ik ook eens proberen.
Om ze daarna gewoon te vergeten
Groetjes Mim
Gewijzigd door - mimpie op 06 Jan 2004 23:55:10
hallo allemaal!
Ik wil graag ff iets rechtzetten…Ik vind het ook goed om grenzen te stellen, zeker w.b.t. het dwingend huilen enzovoort, begrijp me niet verkeerd…Alleen merk ik dat er over het algemeen vergeten wordt, dat Robin nog een peuter is…Bijvoorbeeld als het om de zindelijkheid gaat…Toen hij 1.5 was zeiden mijn moeder en oma dat het tijd was om met zindelijkheids trainingen te beginnen…Nou daar was hij toch veel te jong voor…Maar vroeger werd er al zo vroeg begonnen…over dat soort zaken, heb ik vaak discussies…Ik heb echter wel geleerd om dergelijke zaken voor mezelf te relativeren en te denken, jahoor mam en oma…Ik ga op mijn eigen gevoel af…Ik vind het alleen soms een beetje jammer…that’s all…
Groetjes Daantjuh
Kan me voorstellen.
Enne…by the way…Stephan is ook nog niet zindelijk hoor, en gisteren was er 1 op de peuterspeelzaal die vlak voor 2e verjaardag al zindelijk was.
Nou, prima toch?
Je merkt zelf wel aan je kind wanneer het nut heeft om met die zindelijkheidstraining te beginnen.
Stephan geeft bijv. sinds kort pas aan dat ie “bah” gedaan heeft.
Voorheen interesseerde hem dat blijkbaar niet of was hij zich er niet echt bewust van.
Volgens mij heeft het dan ook helemaal geen nut om er mee te beginnen (wel een keertje geprobeerd trouwens, maar hij snapte er geen bal van).
Nou ja, hij is net 2,5 jaar hoor.
Maak me er nog niet druk om.
En ja, dat ze vroeger met 1,5 jaar al begonnen…dat was vroeger denk ik dan maar.
Volgens mij kan je gewoon beter maar naar je kind kijken en dan merk je vanzelf wel waar hij wel en niet aan toe is etc.
Ik ben nog altijd van mening dat je zélf je kind net even het beste kent!
Groetjes, Bianca
P.S. pfff…sorry…weer lang verhaal
Gewijzigd door - Bieb op 07 Jan 2004 08:59:52
Nou, niet iedereen begon vroeger met 1,5 jaar al met de zindelijkheidstraining.
Zelfs mijn moeder en oma zeggen zelf dat je het niet kunt dwingen.
Je moet je misschien op een bepaalde leeftijd wel gaan afvragen of ze misschien te lui zijn. Maar daar hoeven we ons nog niet druk over te maken.
Mijn zus was namelijk zo iemand die te lui was om te stoppen met spelen om te plassen of poepen. Maar ook hiervoor geld, je kent je eigen kind het beste.
Groetjes Mim
je merkt zelf wel wanneer dat is tanja is ook van 10 oktober 2 maar is ook nog niet helemaal zindelijk als we bij familie of kennisen doet ze het wel op de wc maar thuis hoe het uit komt ja leuk he
groetjes marielle trotse mama van tanja
Hoi Daantjuh.
Nou hier gaat het precies als bij jou thuis hoor.Van mijn oma (en opa)trek ik me niet zoveel aan hoor.Mijn oma heeft al zo vaak gezegd dat ik ze een beetje brandewijn met suiker moest geven als ze niet goed sliepen,hahaha.Ja want vroeger kon je dat toch niet hebben,als zon kind steeds wakker was,want dan moest je overdag kijhard werken etc…blabla bla.En ook over dat zindelijk worden ja.Ik vindt het wel jammer dat Niels nog steeds geen poging doet hoor,maar mijn ouders en opa en oma…Pffff die maken er een drama van.
Mijn schoonouders zijn ook heel erg van het laat maar huilen principe.Bij mijn zoon trok ik me daar nog wat van aan maar bij Iris al lang niet meer hoor.
Als ze zoiets tegen me zeggen ga ik gewoon lachen,alsof ik denk dat het een grapje van ze is.Zo van hahaha…Hoe kom je erbij!En nooit in discussie gaan want je verliest toch altijd.Ik doe gewoon waar ik me goed bij voel en dat werkt voor mij het beste.
Groetjes Eljada
Het is toch het beste wat je kan doen, erom lachen. Wij kunnen er zelf niet over meepraten over opa’s en oma’s, want de oma’s die we hebben bemoeien zich er niet mee…
Het lijkt mij gewoon dat je je kinderen opvoedt zoals jij/jullie het willen, jullie zijn oud en wijs genoeg om normen en waarden te bepalen.
Enneh zindelijk worden?? Ach de ene is nu eenmaal wat sneller als de andere.
Het is volgens mij net als lopen, de 1 loopt met 10 maanden de ander met 14 maanden.
Het komt vanzelf wel goed en laat die lieve mensen maar praten.
Een knuffel van een trotse vader!!
Vroeger… was alles beter, de zomer langer, de winter kouder, de was schoner, de jongelui beleefder, plakje worst bij de slager dikker maar vooral de kinderen eerder zindelijk!! Vindt je het gek??? Een stuk katoen wat met een veiligheidsspeld vast zat, nou ik geloof niet dat dat even comforbabel zat dan nu de super voorgevormde gasgeveerde luier wat met een stukje klitteband, waar ook nog elastiek in verwerkt zit, de boel op zijn plaats houdt!! Volgends mij voelen kinderen neit eens als ze plassen, de luier slurpt het gelijk op. En dan de moderne methode, door je kind niet te dwingen of te veel stimuleren om zindelijk te worden. Ik denk niet dat vroeger een moeder zei, nee hoor ik dwing niets, laat mij maar fijn alle luiers met de hand wassen, de zindelijkheid komt vanzelf. Tenminste als ik zo’n moeder was zou ik mijn kind vanaf de wieg stimuleren om op het potje te gaan zitten.
Ik sta open voor ideeen of adviezen van mijn moeder, schoonmoeder of oma. MAAR… ik doe ermee wat ik wil, het zijn en blijven onze kinderen en die krijgen onze opvoeding. Wij nemen dingen in de opvoeding mee, die we zelf hebben geleerd van onze ouders. Maar ik moet eerlijk zeggen er zijn ook bepaalde dingen wat wij absoluut niet overnemen. En daar zijn we duidelijk in naar onze ouders als ze “commentaar” hebben. En natuurlijk is er een heel verschil, in het CBboekje van mijn man staat dat hij vanaf 6 weken elke avond een liga kreeg en een beetje sinasappelsap, dat vulde de maag goed en zodoende sliep hij lekker door.
Annemieke
Hahaha!!
Die Annemieke.
Sorry hoor, maar ik heb echt ff moeten lachen om je berichtje en dan met name om dat eerste gedeelte over die luiers.
Hoe je dat beschrijft!!!
Maar je hebt wel gelijk hoor!
En vroeger was inderdaad alles “beter” (ahum).
Groetjes, Bianca, mamma van Stephan
Gewijzigd door - Bieb op 12 Jan 2004 15:57:38
Je hoeft geen sorry te zeggen omdat je erom moet lachen. Het was ook zeker niet serieus bedoeld, maar cynisch…
Annemieke
Hoi Annemieke,
Ja, ik begreep dat je het cynisch bedoelde en juist daarom moest ik er zo om lachen.
Maar ergens om lachen kan ook weleens verkeerd opgevat worden.
Vandaar dat ik BIJ VOORBAAT vast “sorry” zei voor het geval je het zou zien als “uitlachen” (belachelijk eigenlijk hè? Hahaha!)
Groetjes, Bianca
Ik ben blij dat ik tenminste nog iemand aan het lachen heb gekregen op deze troosteloze dag.
Het is mijn manier van schrijven en praten, er zullen nog wel meer van zulke stukjes komen te staan hier op het forum. En als je erom moet lachen hoef je geen sorry te zeggen/schrijven hoor. Al begrijp ik je wel.
groetjes,
Annemieke