2 april 2007 was de datum waarop ik was uitgerekend maar de kleine vond het veel te lekker in m'n buik.
2 april 2007 was de datum waarop ik was uitgerekend maar de kleine vond het veel te lekker in m'n buik. Op dinsdag 10 april moest ik weer op controle bij de gyn ( daar liep ik al m'n hele zwangerschap ivm hoge bloeddruk ) en ze stelde voor om te strippen. Zij geloofde er zelf niet in maar ik dacht "baat het niet dan schaad het niet". Dus zo gezegd zo gedaan.
De volgende ochtend ging m'n man weer teleurgesteld naar z'n werk want het was 's nachts wéér rustig gebleven. Toen ik om 9.00u naar het toilet ging, zag ik de bloedprop liggen. "Jippie, nu gaat het gebeuren!"dacht ik. Heb nog even gewacht met het bellen van m'n man maar na een uurtje wilde ik het toch kwijt en ik voelde ook het een en ander rommelen. Hij is rustig in de auto gestapt en naar huis gekomen.
Toen ik bezig was een zeiltje op de bank te leggen, voelde ik het vochtig worden in m'n broek en heb het ziekenhuis gebeld. Ik mocht gelijk komen en om 13.00u waren we in het ziekenhuis. Ik moest vertellen wat er gebeurd was tot dat moment en ik werd aan een monitor gelegd. De gyn en de verpleegster twijfelde of m'n vliezen echt gebroken waren aangezien het te weinig vocht was geweest, wat ik verloren had. Er werden 2 testen gedaan maar deze spraken elkaar tegen. Aangezien er kans was op besmettingsgevaar mochten ze ook niet toucheren en wisten we nog niet zeker of het al echt begonnen was.
Toen begon er een lange middag wachten. Ik lag de hele tijd aan een app dus echt veel rondlopen kon ik niet. Ik had last van weeën maar volgens de verpleegster waren dat "geen weeën maar vóórweeën en kon de bevalling nog wel dágen duren". ( ik moet even kwijt dat de verpleegster een enorme bitch was ) Om 20.00u wist de gyn nog niet of het kindje al in aantocht was maar ze durfde ons niet naar huis te laten gaan. M'n man was ondertussen al helemaal gaar van het zitten op een gammel stoeltje en de honger maar hij hielt zich goed. (Hij is een hele grote steun geweest en heeft zich super gehouden!) Toen om 23.00u de dienstoverdracht was, vertelde de ene gyn de ander het verhaal en dat ze niet wisten of de bevalling al begonnen was maar dat ze ons toch niet wilden laten gaan. In de korte tijd van de overdracht had ik 2 keer een wee en de 2 gyn's gingen overleggen of ze misschien toch maar gingen toucheren. De "nieuwe" gyn vond van wel en ze beloofde zo terug te komen. De "oude" gyn nam afscheid met " ik zie je morgenochtend want dan heb ik weer dienst".
Even later kwam ze toucheren en wat bleek...ik had 5 cm ontsluiting. Wat nou...niet aan het bevallen!! Om 01.00u vond ik dat ik wel wat pijnstillers kon gebruiken. Waarom pijnleiden als het niet hoeft! Ik stuurde m'n man op missie en die kwam even later terug met de mededeling dat de gyn er zo aankwam om te kijken. En ja hoor...ik had al 9 cm!!. Om 02.00u mocht ik gaan persen en na 3 keer persen floepte Iris er om 02.30u uit!
Geweldig! Alles was super met haar! Wat een wonderbaarlijk moment is dat, als je voor het eerst je kleintje in je armen krijgt. Ik was idd gelijk de weeën vergeten. Ik was vol van adrenaline. Toen ik mocht gaan douchen, sprong ik ook meteen uit bed maar zakte zo weer door m'n hoeven hihi. Had toch wel wat inspanning gekost blijkbaar!
Moesten de rest van de nacht in het ziekenhuis doorbrengen dus ik werd om 06.00u de ziekenzaal opgereden. Daar zou ik moeten uitrusten maar ja..daar begon net de ochtend en alle andere baby's kwamen naar de zaal en werden gewassen en gevoed. Probeer dan maar eens te slapen! En ik wilde eigenlijk alleen maar naar Iris kijken!
Gelukkig mochten we 's middags lekker naar huis om van de kraamtijd en ons meisje te gaan genieten