Hier mijn verhaal over de geboorte van Luca.
Een bevalling die in totaal 68 uur duurde!!!!!
In de nacht van vrijdag 3 juni op zaterdag 4 juni wordt ik wakker van rugweëen. Oef... dat is geen prettig gevoel, maar voorlopig nog wel te houden. Af en toe lukt het me om nog even in te dutten. Zaterdagochtend vroeg heb ik om de 5 minuten weëen en dus gaan Marcel en ik met het, zo beroemde, "koffertje" op pad naar het ziekenhuis. Daar zijn we om 7.00 uur. Aan de CTG-scan. Urine controleren (daar zat nl. een kleine hoeveelheid eiwitten in en ook mijn bloeddruk was vrij hoog, maar allemaal nog niet zorgwekkend). En dan wachten op de uitslag en ondertussen maar puffen.... en puffen.... en puffen..... en puffen. Ruim 3 uur hebben we op de uitslag moeten wachten. Inmiddels waren de weëen een stuk sterker geworden en kwamen ze om de 2 minuten. De arts gaat kijken hoeveel ontsluiting er is. Helaas.... nog maar 1 cm. Dat kan nog wel een poosje duren en dus maar weer naar huis om af te wachten.
Die avond worden de weëen iets minder sterk, maar ze blijven wel aanhouden. De hele nacht door. Dat is dus de 2de nacht die ik niet slaap. Zondagmiddag 5 juni maar weer naar het ziekenhuis. En weer aan de CTG en weer een urinetest en weer wachten.... en wachten... en puffen.... en puffen. De ontsluiting wordt weer gecontroleerd.... nu 3 cm! Dat schiet nog niet op, maar ik wordt wel verzocht in het ziekenhuis te blijven. Om 20.00 uur nog maar eens kijken hoe het met de ontsluiting staat.... 4 cm!!! Het gaat allemaal niet echt vlotjes.
Om niet een 3de nacht zonder slaap te moeten, krijg ik om 00.30 uur een bovenbeenprik. Heerlijk.... ik kan even rustig een nachtje slapen. Nou... mooi niet. Helaas, om 04.00 uur is de prik uitgewerkt en zit ik alweer puffend op de rand van mijn bed. Gelukkig mocht Marcel blijven dus was ik niet alleen.
Maandagochtend 6 juni 09.00 uur. De gynaecoloog komt vertellen dat het allemaal te lang duurt. Het kindje moest er vandaag uit!!! Eigenlijk wilden ze zondagavond al gaan inleiden, maar omdat we dan de nacht in zouden gaan, zouden er te weinig mensen in de buurt zijn voor het geval er iets mis zou gaan.
Om 10.00 uur wil de gyn. mijn vliezen breken, maar komt tot de ontdekking dat deze al gebroken zijn.... Hoe kan dat? Ik heb er niets van gemerkt!!! Ze gaat er vanuit dat ons kindje langer dan 24 uur zonder vruchtwater heeft gezeten. Ik krijg een infuus met weëenopwekkend middel. Ons kindje wordt aangesloten op de monitor, zodat ze zijn hartslag kunnen controleren. En ook wordt op de monitor zichtbaar gemaakt hoe sterk de weëen zijn.
Na een paar uur houd ik het niet meer. Ik vraag om pijnstilling en krijg wederom een bovenbeenprik. Helaas haalt dit de pijn niet weg, maar word ik er wel heel slaperig van en dat maakt het niet makkelijker om de weëen weg te puffen. Om een uur of 14.00 denk ik echt dat ik gek word. Ik heb zoveel pijn... weet geen houding meer.... en vraag om een ruggenprik. Nou ja.... vraag.... ik smeek eigenlijk meer. De anesthesist is er pas na 30 minuten. Maar als de ruggenprik eenmaal gezet is, gaat het helemaal fantastisch met me. Ik kon eindelijk even rustig bijkomen. Om 17.00 uur wordt weer de ontsluiting gemeten... 8 cm! Het kan niet lang meer duren. Om 20.00 nogmaals en ja hoor........ 10 cm!!! Als de ruggenprik helemaal is uitgewerkt en ik echte persdrang zou hebben, mocht ik persen.
Maar ik wilde helemaal niet wachten totdat die ruggenprik helemaal was uitgewerkt!!! Dat zou ik weer die enorme pijn hebben en ik kon gewoon niet meer. Langzaam maar zeker begon ik de weëen weer steeds heftiger te voelen en toen was ik het zat. Ik kon op het scherm van de computer precies zien wanneer er een perswee kwam en besloot gewoon te gaan persen. Goed... misschien niet helemaal slim, maar ons kindje moest er gewoon uit.
Om 20.20 uur moet ik ophouden met persen. Het hoofdje was al zichtbaar, maar er was nog geen arts!!! Die moest door de assistent eerst gebeld worden. Om 20.22 uur komt de arts de kamer op en om 20.23 uur is LUCA geboren. Een prachtige zoon. 49 cm lang en 3490 gram. Wat een bink!!!!! Alles is goed met hem. Hij wordt vanwege lichte uitdrogingsverschijnselen om de 3 uur gecontroleerd voor 24 uur lang, maar alles is goed. En op woensdagochtend mogen we als kersverse familie naar huis!!!