Ik ben opnieuw zwanger en begin me steeds meer zorgen te maken.
Mijn eerste kindje Robert Ramon is overleden.
Met mijn tweede zoon is alles ok. En nu is de derde op komst.
Ik maak me af en toe zorgen, omdat ik weet hoe het fout kan gaan.
Ik zie het als een vervolg op het verhaal : Moeder zonder kind:
http://www.ikkeben.nl/showDetail.asp?TypeId=3&NewsId=768
Ik ben nu 7 weken heen van de derde, en voel me eigenlijks prima.
Ik maak me weer eens veel te veel zorgen om dingen die er niet zijn
En er misschien helemaal niet komen.
Bang dat het weer mis gaat zoals bij de eerste
Bang dat ik weer net zo'n vervelende zwangerschap en bavalling word als bij de tweede.
En dan ga je terugdenken en dwaal je terug in de tijd
---------------------------------------------------------------------------
Zes weken na de eerste bevalling was ik opnieuw zwanger.
Het was een afschuwelijke zwangerschap.
Iedere paar weken naar het ziekenhuis voor controle.
Toen ging het mis, 8 weken te vroeg begonnen de weeën.
Ik was op Texel, oud en nieuw vieren.
Om 23.15 was de verloskundige er en ik had 4 cm ontsluiting.
Meteen moest ik van het eiland af naar een ziekenhuis.
Ik kwam aan de weeenremmers en mocht de volgende dag met de
Ambulance naar het ziekenhuis in hoogeveen.
Omdat ik te emotioneel was, leek het de arts beter
Dat ik naar huis zou gaan
En daar op bed kwam te liggen.
Na twee weken begonnen de weeën opnieuw.
Het was dan wel 6 weken te vroeg maar wat komt, komt.
Ik kreeg een ruggenprik tegen de pijn.
Na 7 uur zagen ze op de monitor dat de weeën minder werden.
Er kwam niks, Maar omdat ik zo heel veel pijn had, kreeg
ik een spuit tegen de pijn
En ik kon weer naar huis. Op bed.
Inmiddels had ik ook zwangerschapsuiker en een ijzer tekort.
Toen begon de pijn van het op bed liggen.
IK was nachten wakker, ik kom het bijna niet meer opbrengen.
Ik kreeg van de arts pilletjes tegen de pijn om een beetje
Te kunnen slapen.
IK was bang dat alles mis zou gaan.
De pijnen werden zo erg dat ik helemaal niet meer sliep.
tegen die tijd wilde ik mezelf van het leven gaan beroven.
Ik vertelde mijn man dat ik mezelf en het kind met en mes zou afmaken
Om maar van de pijn af te zijn.
Achteraf gezien natuurlijk een vreemd iets.......jezelf van het leven beroven.......voor een nuchtere drent als ik
Een volgend moment zou ik de auto nemen en deze tegen de boom zetten.
Alles om maar geen pijn meer te hebben.
Mijn man heeft me meteen naar de huisarts gebracht
En ik kon meteen door naar het zieken huis.
Daar kreeg ik, nadat zeker was dat ik niet aan het bevallen was,
Een spuitje.
Wat het was weet ik niet maar ik had een heerlijke nacht.
De volgende dag kon ik naar maatschappelijk werk.
En dat was maar beter ook.
Drie weken te vroeg kreeg ik opnieuw weeën.
De arts heeft toen de vliezen doorgeprikt,
Zodat het nu wel moest gaan gebeuren.
Ik was er blij van.
Ik kreeg weer een ruggenprik.
De arts heeft nog een echo gemaakt om te zien hoe groot de baby was,
En volgens hem was deze rond de 7 pond
En de bevalling zou zonder problemen moeten kunnen verlopen.
Binnen een paar uur was het zo ver, verdoving eruit,
En ik was er klaar voor.
IK had drie keer geperst en toen ging het niet goed.
De baby zat vast in het geboortekanaal en ik kon het niet verder persen.
Ineens werd het drukker in de verloskamer, en dat na enen in de nacht.
Ik hoorde de arts roepen naar me dat ik een wee had,
Maar ik voelde niets en was al niet meer in staat om te persen.
Ik vertelde de arts dat hij mij en mijn kind
Maar moest laten gaan zodat ik beide kinderen bij me zou hebben in de hemel.
Toen was hij ineens wakker(vertelde mijn man)en heeft de
Baby er uitgetrokken.
Het was een jongentje.
Hij was bijna helemaal donker en er kwam geen geluid uit.
Hij werd meteen meegenomen en
Ik stuurde mijn man achter ze aan met de mededeling--
Als hij dood gaat, zorg je dat hij bij papa dood gaat
En niet bij een vreemde--
Ondertussen was het een en al bloed rond het bed waarop ik lag.
De arts, zuster, mijn benen en buik. Ik zag zelfs straaltjes bloed eruit komen.
Ik dacht dat ik dood ging.
Hoe lang ik er heb gelegen weet ik niet,
Maar opeens was ik in de operatie kamer.
Ik zag allemaal infusen, witte, rode.
Niemand kon me vertellen of mijn zoontje nog in leven was.
Het eerste dat ik van hem gezien heb is een foto,
En toen begreep ik dat hij in leven was.
Doordat ik drager ben van een streptokok bacterie
Moesten we nog een paar dagen in het ziekenhuis blijven.
Verder ging alles goed met hem.
Hij heeft de mooiste geboorte datum
02-02-02
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
En nu is er dan een derde waar ik me druk om kan maken.
Volgende week begin ik met suiker controle.
Ik let nu erg goed op mijn eten in de hoop dat ik een
Zwangerschap suiker kan voorkomen.
Ik kan niet wachten totdat ik een echo heb gehad
Die aantoont dat dit kindje lichamelijk oke is.
We wachten het af
(update)
Inmiddels is afwachten niet meer nodig, mijn meisje Anneloes is geboren.
5035 gram en 48 cm ( ja, u leest goed ) Ze is met een keizersnede geboren.
Ze is zo gezond als een visje, en ik heb er een heerlijke meid aan.
Anneloes is wel ons laatste kindje, ik kan geen kinderen meer krijgen.
ramona