Hier een verhaal over de klopmpvoetjes van m'n lieve zoontje Jasper , toendertijd op m'n hyves gezet.Immiddels is de kleine man geopereerd , met 6,5 maand!!Een zware emotionele dag voor ons allemaal.Jasper bleek ook toch de grotere operatie te krijgen ( 5 handelingen per voetje i.p.v 2 ) maar dat besloten ze pas op de operatietafel zelf!!!En niemand die even naar de afdeling belde waar ik en mijn man zaten om ons in te lichten.En wij maar wachten!!Nou ja , uiteindelijk waren we bijna klaar om naar huis te gaan toen Jasper het in 1 keer op een brullen zette.Ik dacht eerst dat ie boos was.Ze maakten 'm daarvoor namelijk wakker om z'n infuus eruit te halen.......maar dat brullen werd krijsen en huilen met dikke tranen.Wat bleek?De verdoving was uitgewerkt en m'n mannetje had erg veel pijn.Ik was machteloos , radeloos , niks kon ik doen.15 minuten later kreeg hij weer verdoving en kalmeerde hij wat.Ook besloten ze hem voor de zekerheid een nachtje te houden.Ergens een geruststelling voor het geval dat hij weer zoveel pijn krijgt maar ook een 'domper'....je had je ingesteld lkkr naar huis te gaan......Dat werd pas de volgende ochtend.
Maar nu zijn we alweer 1,5 maand verder en over 5 dagen mag z'n gips eraf!!!Rich en ik zijn zo blij , a.s. dinsdag wordt echt een feestdag voor ons!!!
Onze Jasper heeft klompvoetjes.Dat zijn voetjes die in de baarmoeder in de verkeerde stand zijn gegroeid.Hoe ziet dat eruit?Als je door je enkel gaat buigt je voet naar binnen.Zo staan zijn voetjes.Maar je hebt verschillende standen bij klompvoetjes.Zo kan het ook zijn dat je voet naar binnen is gedraaid en nog een keer naar boven.Dan ligt het voetje dus tegen het scheenbeen aan.Dat is de ergste ( en moeilijkst behandelbare ) vorm en dat heeft Jasper gelukkig nog lang niet!
Bij de 20 weken kregen Rich en ik het te horen.Ons kind zou klompvoetjes hebben!!Ik schrok me rot , ik wist niet precies wat dat was en werd best wel bang.Ik dacht dat het van die vormloze voetjes waren!!De echoscopiste probeerde het zo goed mogelijk uit te leggen en stelde ons een beetje gerust.Wat Rich en ik als eerst vroegen was of het kindje daar z'n hele leven last van houdt.Maar dat is was gelukkig niet zo.De totale behandeling duurt maximaal 5 jaar.En waar we heel ook heel blij om waren : hij of zij zou geen achterstand krijgen in de ontwikkeling ( dus met kruipen , staan , lopen enz. )!Toen naar huis met zo'n gevoel van : ' Wat staat ons te wachten '?
Omdat ik toendertijd bij het IJsselland liep voor m'n schildklier kreeg ik de dag erna ook nog een echo van de gynaecoloog.En dan weet je dat je eigenlijk niet op de laptop moet gaan en bij Google klompvoetjes in moet tikken.Dat zei de echoscopiste ook al , dan zou je alleen de horrorverhalen tegen komen.En toch doe je het!Omdat je niet weet wat het precies is , hoe de behandeling gaat en hoe erg het is.En de echoscopiste had gelijk , ik kwam de ergste foto's en verhalen tegen.Een uur lang heb ik bij Rich zitten huilen!Ik was hysterisch!Toen maar weer naar bed gegaan.De echo in het IJsselland zou over een paar uur pas gebeuren en anders zou ik mezelf alleen maar nog gekker maken.
In het IJsselland precies dezelfde uitslag : klompvoetjes.Niks meer , niks minder.Een doorverwijzing gekregen voor het Erasmus ziekenhuis voor een hele uitgebreide echo ( 55 minuten ) om te kijken of ons kindje echt niks anders had.Gelukkig was dat niet zo en hadden we nog een paar maanden de tijd om het een plekje te geven en ons , zover dat kan , voor te bereiden.
Na mate de bevalling naderde werd ik toch wel erg benieuwd : hoe er zou het zijn??Maar ik kon niks anders dan afwachten , ze kunnen op zo'n echo namelijk niet zien hoe erg het is.En het afwachten , dat ontwetende , dat was het ergst van allemaal!!
Ook kreeg ik vaak de vraag : ' Marloes , weet je echt niet of het een jongen of een meisje is ' ? of ' ben je niet nieuwschierig '?Dat intereseerde me niks , ik wilde gewoon dat m'n kindje verder gezond was.Het geslacht maakte me niks uit!
Ik dacht ook dat , als het kindje geboren zou zijn , ik niet eerst naar het geslacht zou kijken maar eerst naar de voetjes.Maar dat was niet zo.Toen Jasper er was heb ik 'm gelijk in m'n armen genomen.Ik wilde niks anders dan hem vasthouden.Dit kindje was van mij en hij is perfect zoals hij is
! Na 1 week werd Jasper ingegipst.Wat ook weer een emotionele dag was omdat ik dacht dat ie 2 weken ' gips-vrij ' zou zijn.Ook is het verschrikkelijk om dat lieve kleine kindje op die grote behandeltafel te zien liggen.En dan pakken ze in dat voetje en draaien dat in 1 keer in de goede stand!!Dat voetje heeft al die maanden in 1 stand gestaan en dan draaien ze dat in 1 keer de andere kant op!!Vreselijk!Jasper heeft het uitgekrijst en gehuild van de pijn.En ik heb de hele tijd meegehuilt , wat vond ik dit erg!Thuis aangekomen waren we allemaal kapot van emotie maar ergens ook een beetje opgelucht. Dit was de eerst stap en de eerste stap blijft het moeilijkst.Ook wisten we nu hoe dat gipsen in z'n werk gaat , dan wist ik wat ik de volgende keer kon verwachten.
De vijf weken die volgden ben ik elke dinsdag met Jasper naar het ziekenhuis geweest voor nieuw gips.Die 6 weken daarna om de week.En gister werd z'n gips er weer afgehaald en werd er een röntgenfoto gemaakt om te kijken hoe verder.Het wachten op de uitslag is ook weer zenuw slopend.Moest m'n kleintje een operatie of niet?
En ja , hij moet een operatie maar de kleine variant.Ze snijden de aggilesspees door en corrigeren z'n hieltje naar beneden.Maar toen ook leuk nieuws : omdat gips nu niks meer uithaald mag Jasper tot die tijd zonder gips!!Dat wist ik niet!!Ik was zo blij en schoot gelijk vol!Eindelijk kon ie echt in bad en konden we lekker samen douchen!!Niks kon mijn dag nog verpesten!!Ik belde Rich en zei : ' Ik heb leuk nieuws , Jasper is met de kerst gips-vrij ' !!Ook hij was dolgelukkig.
Over een paar weken krijg ik een oproep met de precieze datum van z'n operatie.Dan moet ie weer 6 tot 8 weken in het gips en dan tot z'n 1ste jaar 24 uur per dag spalkjes.Dan tot z'n vierde of vijfde jaar de spalkjes alleen s'nachts.
De gehele behandeling duurt dus best lang en het wachten op die operatie is heel spannend maar nu genieten we alleen nog maar van ons gips-loze kindje.Heerlijk badderen en binnenkort wil ik ook wel graag zwemmen met 'm!En als de behandeling weer start zal dat gips wel weer even tegenvallen maar je weet waar je het allemaal voor doet!Voor je kind , je kostbaarste bezit