De bevalling

#1

Hoi,

Ik vroeg me af wat jullie van de bevalling vonden.
Bij Elke heb ik een keizersnee gehad omdat ze in stuitligging lag.
Was met 3 kwartier gebeurd. Ging dus erg snel alleen veel last van
de wond (3 week last van gehad)
Anne was 12 dagen overtijd.
Als ik vrijdag ( de 13e) geen weeen had dan zouden ze het opwekken.
Woensdagnacht kreeg ik om 2 uur weeen en om half 10 naar het zieken-
huis gegaan (al 3 cm ontsluiting en mocht blijven)
De hele dag weeen en om 18.30 mocht ik eindelijk persen.
Het laatste stukje had Anne geen zin meer en ben ik ingeknipt en
de vacuumpomp gehad. (Uiteindelijk is ze om 20.06 uur geboren)
Een erg zware en lange bevalling!
Dit was erg pijnlijk en kon de eerste paar dagen dan ook niet lopen en
zitten. au!!
Anne had ook in haar vruchtwater gepoept en spuugde dit meteen uit.
Kreeg sondevoeding dmv een slangetje.
Was erg misselijk en had hoofdpijn van de vacuumpomp.
Na 5 dagen mochten we allebei naar huis.
Helemaal blij! Elke ook trouwens die had haar moeder erg gemist!!
Wat zijn jullie ervaringen? Viel t mee of tegen?

Groetjes Heleen. Mamma van Elke 2 1/2 jaar en Anne 12 week

#2

hoi hoi,

ik vond mijn bevalling meevallen.
heb 7 uur weeen gehad en met 3 persweeen was mijn dochter geboren.
heb wel tijdens de weeen gehad dat ik de hele tijd moest overgeven.
ik had mijzelf erop voorbereid dat ik echt zoveel pijn moest hebben dat ik bijna dood zou gaan. (was mij verteld)
maar de pijn was zeker niet prettig maar wel op te vangen, vooral onder de douche.
wel moet ik over een paar maanden weer bevallen en ben ik nu wel meer bang omdat ik een fijne eerste bevalling heb gehad en die dus veel pijnlijker gaat worden.
maar ik was niet ingeknipt/ gescheurd. ik vond het alleen erg naar dat je zo lang na de bevalling nog zo slap en moe voelt.

groetjes fenne

#3

Bij mij begon het 's morgens een beetje te rommelen… Overdag niks aan de hand, nog even bij mijn vader langsgeweest…
's avonds rond acht uur begon het echte werk. Om 9 uur de verloskundige gebeld. Die was er rond half 10. Ik had toen 5 cm. Dus de verloskundige ging weer weg.
Kort daarna werden de weeen echt heftig. Ik kreeg ook persweeen.
Rond kwart voor 11 was de verloskundige er (een andere)… Ik had volledige ontsluiting en mocht dus persen. Maar die weeen deden zo’n zeer dat ik niet durfde… En die verloskundige zat maar van: kom op meisje, je kan het wel… Hierdoor zakte na een tijdje mijn persweeen weg…
Dus naar het ziekenhuis, aan een weeenopwekkend infuus… En hop daar gingen we weer… Om 2 uur 's nachts mocht weer persen. Die verloskundige (de 3e alweer) zei gewoon: hup niet te flauw… ennnn persss…
Toen had ik zelf ook zoiets van: ik moet er gewoon doorheen… En in een paar minuten was Jeske er… Helemaal onder de poep…

#4

Ik heb het helaas niet zelf mogen doen, de eerste kwam met een geplande keizersnee, omdat hij in onvolkomen stuit lag.
De tweede ook met keizersnee, omdat hij niet kwam en ze geen opwekgel mochten gebruiken.
ik heb het moment van een warme baby op je blote huid gemist, ik zag mijn zoontje pas een uur na de keizersnee, echt goed.
Op de ok was het even snel.
maar ja ze zijn gezond.
ik tob nog wel steeds met een naar gevoel bij het litteken.

#5

de eerste heeft twaalf uur geduurd en was best zwaar,
en de tweede heeft een goed uurtje geduurd maar was wel ook een heel heftig uurtje met een grote weeeen storm


#6

Nou bij mij was het heel vreemd allemaal. Ik moest 19 december naar de gynecoloog voor een eventuele keizersnede, omdat mijn dochter in een stuit lag. Dit was echter allemaal niet nodig, want maandag 18 december brak om 21 uur mijn water. (5 weken eerder dan de uitgerekende datum). Ben om 22 uur in het ziekenhuis aangekomen en werd aan allerlei toeters en bellen gelegd. Ze vertelde me dat ze me 2 weken zo wilde laten liggen, want was toch veel te vroeg. Kreeg inwendige onderzoeken en echo’s. Zal allemaal wel loslopen vertelde ze me, maar had wel weeen. Ze ging weg (de arts) en toen begon het echt ! Kreeg een spuit om in te slapen en mijn vriend kreeg een luie stoel. Maar op het moment dat ik de spuit kreeg toen begon het echte werk. Ik had de ene wee na de andere. Had ook telkens het gevoel dat ik naar de wc moest (had die avond nog chili con carne op, voor het geval ik dat over 5 weken niet meer kan eten). Dit bleken achteraf al persweeen te zijn geweest. OM 2.21 uur is Demi geboren en woog 2530 gr en was 35 cm.
Al met al is het allemaal meegevallen, maar in een stuit bevallen is wel heel heftig hoor.
Gr. Natasja

#7

ook bij mij meegevallen vondt ik.
5.30 eerst weeen. 12.30 6 cm ontsluiting
17.15 mocht ik persen en na 2x persen was lieke geboren.
Dus duurde precies 12 uurtjes viel me mee.
Het vervelende vondt ik dat ik rugweeen had, die waren pijnlijk maar met tegendruk tegen mijn rug ging het toch.
En het meest vervelende vondt ik dat ik al persweeen had maar nog geen volledige ontsluiting. dus mocht niet meepersen. dat was heftig.
maar ja gelukkig ben je het allemaal zo vergeten, als je dan je kindje op je armen hebt.
Maar al met al erg meegevallen.

groetjes gytha

#8

Hallo Allemaal,

Bij mijn eerste bevalling heb ik er ruim 9 uur over gedaan dus vond ik nog wel meevallen had 2 hechtingen binnen en buiten perste ook verkeerd via anus dus had hele rood doorlopende ogen later. Hij woog 3650.

Bij mijn tweede bevallign het ik er 6 uur over gedaan een stuk korter dus maar deze vond ik zeker wel heftiger want mijn baby had het erg benauwd binnen en zijn hartslag klopte niet goed dus moest ik aan de ecg geen pretje want je ligt alleen maar. pfff wat een k… zooi jo en moest ook nog op me zij liggen wat helemaal niet lekker lag want op mijn rug daalde zijn hartslag.
Ze hebben tot 5 x toe een gynaecoloog erbij gehaald om te kijken of we toch niet moesten overgaan op keizersnede ivm hartslag.
De weeen vond ik ook stukken erger want bij mijn eerste keer kwamen ze niet zo snel achter elkaar bij de tweede had ik gewoon een hevige weeen storm niet normaal jo…
Maar uiteindelijk is hij toch op de normale manier ter wereld gekomen en ik was gelukkig helemaal niet uitgescheurd hij woog 3535.

gr. Debora

#9

Hallo,

Mijn bevalling is echt heel vlot verlopen. Ik was uitgeteld voor 25 mei, dus op 25 mei naar de gynaecoloog voor de laatste afspraak. Maar ik had nog geen opening, dus dat kon nog wel even duren…
Dan maar de grote schoonmaak gedaan en veel gewandeld… Ik dacht nog riciunsolie te nemen, maar dit werd me sterk afgeraden omdat ze dit vroeger gebruikten als opwekmiddel voor abortussen. De natuurlijke weg dan maar… Er was er nog nooit eentje blijven zitten…
De nacht van 26 op 27 mei om 00u05 kreeg ik een pijnlijk gevoel in mijn rug te vergelijken met hevige menstruatiepijn. Was dit het nu? Naar toilet en daar ging de slijmprop. Het was dus begonnen, dus toch maar effe timen hoeveel tijd er tussen de weeën was. Om de 5 minuten kwamen ze, maar omdat ik het heel goed kon verdragen vroeg ik me af of het geen vals alarm was. Tot 3 uur ben ik blijven liggen en toen heb ik mijn man wakker gemaakt. Dan hebben we nog tot 4u15 naar national giografic gekeken waar het toevallig ging over de oorsprong van de mens…

Omdat ik om kwart na 4 om de 3 minuten weeën had, nog steeds goed te verdragen, zijn we maar naar het ziekenhuis vertrokken. Daar aangekomen bleek ik 4,5 cm ontsluiting te hebben. Ik ben dan onmiddellijk in bad gaan liggen in de arbeidskamer omdat het er voor handen was. Dit was echt fijn. Maar de weeën waren nog steeds goed te verdragen. Om 6 u echter kreeg ik om de 30 seconden een wee en kon ik niet meer recupereren van de eerste vooraleer de volgende kwam. Daarom toch maar gekozen voor epidurale. En vanaf dan was het koffieklets.

Eens een epidurale verdoving heb je van niets nog last. Ja, je voelt de weeën een klein beetje, maar van zodra je dosis is uitgewerkt krijg je een nieuwe. Wel relax, ook voor de papa in spé. Om 12 uur ben ik dan echt beginnen persen en na 3 keer een reeks van 3 te hebben geperst was ons Cloé om 12u07 bij ons op de wereld. Dus een hele relax bevalling gehad, buiten een uurtje echt afzien omdat de weeën om de 30 sec kwamen. Alle horrorverhalen ten spijt, het kan ook goed gaan bij een eerste!

Als er een tweede komt zou ik zeker terug kiezen voor epidurale verdoving. Wel pas als ik 5 cm onstluiting heb. Dit is ook veel leuker voor de papa

Groetjes,

Tamara

#10

Het viel me zo mee allemaal, na alle horror verhalen die ik van anderen had gehoord.
Was al een week overtijd en de verloskundige heeft me gestript, nog steeds niks aan de hand.
Om negen uur savonds begonnen de eerste weeen, hele huis zat vol met vrienden.
Een uur later al om de 2 minuten, toen toch maar even naar de verloskundige gebeld.
Die kwam en zei dat ik al 5 cm had… viel nog allemaal mee… Ben naar boven gegaan met mijn vriend en beneden zat de verloskundige te kletsen met mijn ouders (midden in de nacht)
Tussen de weeen door heb ik steeds geslapen, en als er weer een wee kwam stak ik mijn hand op en zei “komt er weer een!!” en mijn vriend pufte mee en ik viel weer in slaap.
OP een gegeven moment kwam de verloskundige en zei dat ik al mocht beginnen te persen, ze moest me wakker maken hahah.
Al met al duurde de bevalling 7 uren,en ik vond het zo bijzonder en zo meevallen allemaal.
Beval nog liever tien keer dan dat ik naar de tandarts moet, dat vind ik nog veel enger! maar je kan de ene bevlling ook niet met de andere vergelijken natuurlijk.

Groetjes Trienke

#11

Hahaha Trynke…
Hier nog zo een… Achteraf had ik dus ook zoiets van: ben ik hier nu zo bang voor geweest??

#12

Ja vreemd is dat he>? ik heb ook de negen maanden steeds gedacht dat het vreselijk pijnlijk zou worden, tuurlijk lekker is anders maar ik vond het gewoon heel bijzonder met de sfeer erom heen enzo haha…hoe ging jou bevalling??

Groetjes

#13

3e post trynke
Ik moet trouwens volgende week weer naar de tandarts hahaha…

#14

Hahahah…

Ik heb gister de afspraak gemaakt want heb een gaatje, ik zweer je de verdoving doet noh veel zeerder als bevallen hahah…
succes

#15

Hallo allemaal,

Altijd leuk om andere bevallingsverhalen te lezen, dus ik zal de mijne ook toevoegen.
Ik was uitgerekend op 7 mei, maar op 28 april werd ik wakker en ik voelde me niet helemaal goed. Mijn vriend was aan het werk dus ik had me lekker gedouchet en me met films op bed geïnstalleerd.
Toen mijn vriend thuiskwam zei ik dat ik last had van voorweeën, ik had immers 7 mei in mijn hoofd en hoorde iedereen over voorweeën dus daar zouden die krampjes die ik af en toe had wel vandaan komen .
Ik had nog geen boodschappen of iets dergelijks gedaan en wilde toch even naar buiten en we gingen samen boodschappen doen (het was heerlijk weer die dag, wel te warm voor een hoogzwangere haha). Bij de winkels aangekomen zagen we mijn schoonzus op het terras zitten en zijn zelfs nog even aangeschoven (en dat terwijl de ‘voorweeën’ sterker werden).
Na zo’n 3 kwartier op het terras te hebben gezeten, in de warmte en twijfels of mijn bevalling wel of niet begonnen was, was ik het enorm zat en wilde naar huis. De weeën kwamen op dat moment om het kwartier. Wij snel nog de AH in en hup naar huis. Mijn vriend ging koken en ik nestelde me met pen, papier, water en kussentjes op de bank en hield bij wanneer de krampen kwamen en hoe lang ze duurden , nog steeds niet geheel overtuigd dat het echt begonnen was (zo’n pijn deed het (nog) niet). In eten had ik echt geen trek en 's avonds heb ik mij boven teruggetrokken, mijn vriend was beneden in slaap gevallen (dat doet hij meestal na de ochtenddienst) en ik voelde me alleen het prettigst, ik had geen zin in poespas om mij heen. De weeën werden heftiger en ik wist nu zeker dat het begonnen was. Toen mijn vriend wakker werd ben ik gaan douchen (echt een aanrader) en is hij alle voorberedingen gaan treffen. Het was weekend en bij ons beval je in het weekend standaard in het ziekenhuis (onze vk doet geen weekenddiensten) Tegen half 12 's avonds hebben we de vk gebeld en die zei dat we nog even thuis mochten blijven totdat de weeën om de 3 minuten kwamen. Om kwart over 2 weer gebeld en toen mochten we komen, mijn grootste angst was dat ik nog geen ontsluiting had, maar gelukkig bleek ik in het ziekenhuis al 7 cm ontsluiting te hebben :D. Mijn vliezen werden gebroken en kreeg gelijk een weeënstorm, na nog geen 10 min had ik volledige ontsluiting en persweeën. Maar toen bleek ons kindje in AAA-ligging te liggen (het gezichtje naar de buikzijde van de moeder gericht, ook sterrenkijker genoemd, het kindje kan dan de belangrijke spildraai niet maken) de vk heeft geprobeerd hem te draaien (ik moest op mijn zij liggen), maar dat wilde niet lukken. Na ongeveer een uur en kwartier te hebben geperst kreeg ons zoontje het benauwd (hij zat al die tijd al voor de uitgang zeg maar), zijn hartslag daalde snel en hij moest er echt uit. Ik kreeg een flinke knip en met die perswee werd Tigo om 10 over 4 geboren. Hij moest na het doorknippen van de navelstreng gelijk weg voor extra zuurstof in de couveuse. Maar na een kwartie (leek veeeeeeeeeeeeeeel langer) werd hij terug de verloskamer in gebracht, in de couveuse nog wel. Daar moest hij nog even in blijven liggen, maar na half uur mocht ik hem eindelijk vasthouden.
Ik heb het moment van baby-op-de-buik heel erg gemist, dat was ook het moment waar ik zo naar uit had gekeken .
De bevalling vond ik minder erg dan de kraamweek, dat is me best tegengevallen. ik heb heel erg last gehad van een beurse plek en je zo slap en hulpeloos voelen, was ik ook niet gewend. Maar gelukkig komen we er allemaal weer bovenop en zijn we allemaal aan het genieten van onze spruitjes!

Groetjes Verna

#16

Hoi Allemaal,

dan zet ik de mijne er ook maar bij.
Vond het niet zo’n feest. Ik kreeg 's nachts om 2.45 rugweeën en om 5 uur zaten ze al om de 3 minuten. De verloskundige kwam om 7.15 en toen had ik 3 cm. Ze zei dat de weeën even heftiger konden worden omdat ze me getoucheerd had, maar achteraf gezien, kwam ik in een weeënstorm terecht. Toen ze om 9.30 terugkwam had ik al 7 cm.
Aangekleed en richting ziekenhuis gegaan, parkeren is een drama in Den Bosch want de helft van de mensen die gaan winkelen parkeert de auto bij de spoedeisende hulp?! Dus met die rugweeën moest ik meer dan een half uur wachten tot we de auto kwijt konden. Toen ik goed en wel op een bed lag, kreeg ik persdrang, dat was om 11.30 en de verloskundige was er nog niet.
Toen ze kwam bleek ik volledige ontsluiting te hebben en mocht ik persen. Maar Zoë lag met haar hoofd scheef onder in mijn bekken dus die wilde er absoluut niet uit. Om een lang verhaal kort te maken; ik heb in totaal 2 uur moeten persen, ben ingeknipt en had 16 hechtingen en een gekneusd stuitje (hier heb ik wel 4 maanden last van gehad). Maar Zoë bleek dan ook 4485 gram en 52,5cm te zijn. Omdat ze zo zwaar was moesten we 24 uur in het ziekenhuis blijven. Daar bleek ik een zwaar ijzertekort te hebben, maar ik mocht de volgende dag gelukkig toch net naar huis. Ik heb een vrij hoge pijngrens, dus de pijn had ik niet zo’n moeite mee, maar na 2 uur persen had ik gewoon echt het gevoel dat ik niet meer kon.
Maar Zoë is zo’n heerlijk kind dat ik alles weer snel vergeten was!

Groetjes,
Inge

#17

Hier twee hele snelle bevallingen. Luca was er in 6 uur, waarvan 5 uur met weeen. Thije was er in 2,5 uur! Tot 7 uur sochtends twijfelde ik of de bevalling echt was begonnen, ik ben toen in bad gegaan. Om 8 uur is luca opgehaald door mijn moeder en om 9:15 is thije geboren. Aan de ene kant heel fijn natuurlijk, dat het zo snel gaat, maar aan de andere kant heb ik heel erg last gehad van naweeen. Dat vond ik nog erger dan de bevalling zelf!

Lilypie 1st Birthday Ticker

Lilypie 3rd Birthday Ticker

#18

Poeh…naweeën heb ik ook gehad en dat terwijl ik geen korte bevalling heb gehad

Lilypie Eerste Verjaardag Ticker

#19

Leuk hoor al die verhalen. Mijn bevalling ging vrij snel en goed al heb ik wel vrij lang geperst (1,5 uur). Ik was helemaal niet zo overtuigd dat het echt begonnen was. Pas toen ik op bed klom om even te relaxen (dat was nadat ik nog booschappen had gedaan en de was enzo) schoot er zo’n ernorme wee in dat ik er echt niet meer omheen kon! Dat was rond 14:30 vanaf dat moment ging het vrij heftig maar wel te doen. Om 17:00 hebben we voor t eerst de vk gebeld nadat ik rond 16:30 een eerst perswee had gehad. De vk was er om 17:30 en is meteen gebleven omdat ik al 9 cm ontsluiting had. Bij het opvangen van de persweeen heb ik echt gegromd en geschreeuwd als een wolf. Toen ik mocht persen viel het direct stil. Ik moest me er echt aan gaan overgeven dat ik nu echt een kindje ging baren. Het was ook zo’n heftig gevoel op m’n kruis, liezen, buik, op alles! Poeh. De persweeen bleven slap en bij elke wee dacht ik ‘nou ik doe het wel bij de volgende’. Na wat verschillende houdingen te hebben geprobeerd kwam op de wc de vaart er weer in (ik heb trouwens heel veel op de wc zittend de weeen opgevangen). Precies op het goede moment want de vk vond wel dat het wat lang ging duren. Gelukkig hield mijn zoontje zich goed, z’n hartje bleef na iedere wee rustig kloppen. Op een gegeven moment had ik ook echt gehad. De knop ging om en met 1 laatste week was Morris geboren. Zonder, knip of scheur, dat was wel een fijne bijkomstigheid. Al met al heb ik de bevalling in 5,5 uur bewust ervaren zeg maar. Voor die tijd was het ook wel aan de gang maar had ik het gewoon niet zo door. Ik vond het een heel bijzondere ervaring en raakte er niet over uitgepraat. Tot op de dag van de bevalling vond ik het zo’n raar en abstract idee dat mij dat ook stond te gebeuren. Nu ben ook 1 van die miljarden vrouwen!

#20

de bevalling viel mij eigenlijk wel mee. Ik het ergste verwacht en de bevalling was ook het enige waar ik tegenop zag tijdens de zwangerschap.

Uiteindelijk is Anna 3,5 week te vroeg geboren en ben ik in het zienenhuis bevallen. Op zaterdag braken mijn vliezen en op maandag was onze kleine meid geboren. Ze woog toen 3410 en was 51 cm. Dus eigenlijk helemaal geen prematuurtje. Wel ben ik tijdens de weeën iets opgepept zodat het niet te lang zou duren. Toen zondag de weeën echt begonnen was hetmet 9 uur weeën klaar en kon in persen. Met een kwartiertje was Anna eruit, maar ik was wel een beetje ingescheurt.

Eigenlijk zijn de hechtingen het enige waar ik naderhand last van had. Komt misschien ook dat ik pijnstilling kreeg tijdens het ‘oppeppen’. Wel een beetje last van de welbekende kraamtranen, maar het viel uiteindelijk wel reuze mee!!!

Het is geen makkelijke opgave, maar je krijgt er iets heeeeeeeeeeeeeeel moois voor terug! Het moment dan Anna op mijn buik werd gelegd was het mooiste in mijn leven en niet te bevatten!

Moeder van een mooie dochter Anna, geboren 2 juli 2007.