hier het verhaal van mijn eerste 'bevalling’
toen we besloten dat we toch wel graag kinderen wilden was ik 20.
een lekkere jonge moeder dus.
ik stopte in december met de pil, en ik had verwacht dat het dan wel even zou duren voordat ik zwanger zou worden.
maar nee dus ik was bijna gelijk zwanger en het avontuur kon beginnen.
mijn zwangerschap was heerlijk, ik heb nergens last van gehad, het was echt een heerlijke tijd.
ik kon ook niet wachten op de bevallin want vond ik dat hoort er ook bij en die pijn dat hoort er dan schijnbaar bij.
het begon in de nacht van 20 op 21 oktober toen mijn vliezen braken, wij de huisartsenpost bellen want dat moest ik zou nl thuis bevallen.
nou ja zeiden ze daar we komen morgen wel langs om te kijken want het vruchtwater was helder en ik had nog geen weeen.
de volgende dag kwam de dokter langs maar ik had nog geen weeen dus ging hij weer weg en zou smiddags weer komen
toen hij weer kwam deed ik de deur open en zij hij dit is niet de bedoeling jij moet weeen hebben zolangzamerhand we grapten wat en hij in de avond npog een keer komen.
nog niks dus we spraken af omdat mijn vruchtwater al meer dan 24 uur gebroken was dat we de volgende ochtend naar het ziekenhuis gingen.
daar werd ik aan een infuus gelegd en algauw kwamen de weeen
van niks naar flinke weeen wat een overgang. maar goed het moest maar.
toen ze keken hoeveel cm ontsluiting ik had bleek dat mijn vliezen niet gebroken waren maar een vliesscheur zat.
wist ik veel het was mijn eerste kind nou ja ze hebben mijn vliezen gebroken en toen werd het toch wel pittig hoor wat een akelige pijn.
maar ondertussen was het al 4 uur en ik had nog steeds maar 1 cm ontsluiting.
dat schoot niet echt op en ik kreeg een ruggeprik.....wat een opluchting heerlijk
toen kwam de assistent arts binnen en vertelde dat het niet goed ging
ik zei oh jawel hoor ik voel me veeel beter nee zei hij met het kindje.
het bleek dat de hartslag elke keer gevaarlijk laag werd in een wee.
weer kijken hoeveel cm ik had en nog steeds maar 1
er werd direct besloten om een spoedkeizersnee uit te voeren.
in de ok werd de ruggeprik opnieuw gezet en toen raakte ik een beetje in paniek want ik kon niet meeslikken en het ademen werd heel moeilijk.
het bleek dus dat de ruggeprik iets te hoog was gezet.
ik heb uiteindelijk bij na niks van de 'bevalling'mee gekregen
om 1 minuut over 9 in de avond werd lucas peter geboren na een zwangerschap van 41 weken en 3 dagen.
het bleek dat de navelstreng 3 keer om zijn nek zet en bij elke wee kwam deze strakker te zitten.
hij hing zichzelf dus op.
hij was kerngezond maar moest voor de zekerheid een nachtje de couveuse in.
ik heb hem precies 5 minuten gezeien en de volgende dag kon ik op een monitor zien hoe hij zijn eerste flesje kreeg.
smiddags kreeg ik hem pas voor het eerst bij me
ik weet dat het waarschijnlijk het beste voor hem was maar had hem toch wel even vast willen houden
daar lag ik dan op mijn kamer mijn man moest naar huis mijn kind op de kinderafdeling en ik moest stil zijn want er lag nog iemand op de kamer die sliep.
ik wilde niet stil zijn ik wilde vertellen over mijn mooie kind en vragen wat er nou precies gebeurde de hormonen gierden door mijn lichaam.
al met al moet ik eerlijk zeggen dat ik het verschrikkelijk vond in het ziekenhuis. maar ik kon gelukkig wel naar huis met een gezonde zoon!