De bevalling van Emanuelle

#1

10 dagen te vroeg is Emanuelle geboren

Het begon allemaal 11 dagen te vroeg. Ik was uitgerekend op 30 juni en op 19 juni, ik had er een werkdag opzitten (moest er nog 4), kwam ik thuis. Dave was eten aan het koken en ik ging met mijn voetjes nog even lekker in een koud badje zitten. Plotseling voel ik iets “knappen” en ik zeg lacherig tegen Dave dat ik waarschijnlijk in mijn broek heb geplast. Ik naar toilet. Daar aangekomen, zat ik onder het bloed. Paniek alom. Dave gauw mijn koffertje gepakt, ik de wederzijdse ouders rap gebeld en naar het ziekenhuis gevlogen. Ondertussen had ik ook al lichte weeën gekregen. Ik werd heel goed opgevangen door een zuster en zij legde me aan de machine om de harttonen te registreren. Mijn gynaecoloog werd erbij gehaald. Die vertelde dat ze niet goed wisten waar het bloed vandaan kwam en dat ik ook geen ontsluiting had. Ik moest de nacht blijven en ze gingen de weeën blijven registreren. Dave is de hele nacht bij mij gebleven. Zijn moeder is 's avonds nog heel lief wat boterhammen komen brengen. In de loop van de nacht zijn de weeën weggegaan, maar het bloeden bleef.

Toen ik de volgende dag nog steeds geen onsluiting had en ook geen weeën, kreeg ik een keuze voorgeschoteld. 1) afwachten en hopen op spontane bevalling 2) keizersnede We hebben voor de laatste optie gekozen. De dokters stonden voor een raadsel en wezen me af om te hopen op een spontane bevalling. Ze wisten niet wat voor een consequenties het ging hebben voor de baby en mij.
De beslissing was gauw gemaakt. Mijn ouders waren ondertussen al onderweg vanuit Nederland. Ik had mijn moeder gevraagd om bij de bevalling te zijn samen met Dave, maar het werd Dave alleen. De epidurale viel best mee en toen Dave ook omgekleed was in steriele kleding kon het werk beginnen. Om 15:33 is Emanuelle helemaal gezond geboren. Ze begon direct te krijsen en werd onderzocht. Later is ze met de zusters meegegaan naar de kraamafdeling waar ze werd gewassen. Dave heeft alles gefilmd vanaf de geboorte en heeft ook foto's gemaakt. Toen ik uit de OK kwam is Emanuelle samen met mij naar de kamer gegaan. Mijn ouders waren net aangekomen, en ook Dave zijn ouders waren er al. Gelukkig! Ik ben 8 dagen in het ziekenhuis geweest en dan zijn we naar huis mogen gaan. Daar heb ik bijna 14 dagen mogen genieten van ons kleintje en toen werd ik geplaagd door hevige buikpijn. Terug naar het ziekenhuis. Resultaat: onsteking van de baarmoeder. Terug 5 dagen ziekenhuis. Gelukkig is vanaf dan alles heel goed gegaan. Het enige waar ik af en toe nog moeilijkheden mee heb is dat ik mijn "werk" niet heb afgemaakt door geen natuurlijke bevalling te hebben gehad. Ik weet het, ik moet blij zijn met een gezond kind, maar toch knaagt het een beetje.... Laten we hopen dat bij een tweede ik natuurlijk zal mogen bevallen. Dit was ons verhaal, Mariska

#2

Ik snap een beetje wat je bedoeld met je werk niet afmaken. Mijn bevalling kun je ook hier lezen (geboorte van Eva, een na laatste verhaal). Ik ben bevallen dmv een vacuumverlossing, en heb een epidurale gekregen omdat ik een weeenstorm kreeg die niet was te stoppen. Ik heb er wel moeite mee gehad, en soms nog steeds om de bevalling te verwerken, Eva is dan wel " natuurlijk"  geboren, maar net het laatste zetje kon ik haar echt niet geven. Een keizersnede is hartstikke zwaar, veel zwaarder dan een natuurlijke bevalling. Bovendien had je geen keuze, als het wachten op een spontane bevalling jou op dat moment beter had geleken, had je dat gekozen. Je dochter is gelukkig gezond! Wie weet wat er had kunnen gebeuren. Kortom, echt je hebt het zelf gedaan hoor, je hebt haar 9 maanden lang in je laten groeien, das al een wereldprestatie, en een bevalling, of het nou een zgn natuurlijke of keizersnede is, is ook JOUW prestatie hoor!!

Gefeliciteerd met je dochter, groetjes Els

#3

Blijkbaar hebben veel vrouwen hetzelfde als jij hebt, dat je het niet zelf gedaan hebt. Maar ik ben het helemaal met Els eens: Alsof een keizersnee niks is.

Toch wil ik je een beetje troosten. Ik heb wel een vaginale bevalling gehad, maar ook een ontzettend onbevredigd gevoel er aan overgehouden. Door de erge pijn ben ik zodanig weggeraakt dat ik de geboorte zelf gemist heb en ineens een kind had. Voor mijn gevoel had ik vooral een retourtje hel gehad en daarna had mijn gyn. een kind in haar handen. Dus romantiseer een vaginale bevalling niet hoor. Daarbij is mijn knip intstoken geraakt en heb ik inwendige scheuren aan het harde persen overgehouden waar ik erg veel napijn aan gehad heb. Als ik de volgende keer een keizersnee krijg vind k het prima, anders wil ik wel een ruggeprik.

Groetjes, Kelly