Hè wat vervelend voor jou. Het is ook zonder huilend kindje al zo vreselijk moeilijk. Maar het gaat vast goedkomen!
Ik vind het sowieso heel heftig hoor dat je een kind ergens heen brengt waar hij/zij niemand kent, geen kindjes, de juf niet en ook nog eens een heel onbekende omgeving met regels en gewoonten die je niet weet. Ik vond het in elk geval heel wreed toen ik even probeerde in Joëls schoenen te gaan staan 2 weekjes terug, toen hij voor het eerst naar de basisschool ging.
Maar het is ook wonderlijk te zien hoe flexibel kinderen zijn en dat ze zich redelijk snel ook aanpassen aan nieuwe regels en gewoontes.
In de eerste week zei Joëls juf dat hij steeds zijn schoenen uit deed. (thuis altijd!) Tja, spelen met schoenen aan is hij niet gewend, dus logisch. Maar de juf zei toen ze gingen buitenspelen, ze ineens dacht: Hé Joël loopt op blote voeten.
Geen 2 jongetjes tegelijk naar de wc, ook een lastige regel als je nodig moet en het soms nog misgaat…
Je mag niet in de huishoek spelen, want daar staat een rode cirkel voorgeplakt. Oeps, dacht ik toen. Je zag Joël denken, wat mag ik dan wel??
En luisteren is erg lastig, maar gaat gelukkig nog steeds beter.
1e belletje, opruimen waarmee je bezig bent. 2e belletje volgende activiteit volgens kaartjes op de muur. Joël speelde eerst rustig door zegt juf. Zijn er belletjes geweest dan??
Tja, ze worden wel groot hoor! Als ik dit zo meemaak.
Groetjes, Mariëlle
