Vanmorgen dus met Stephan naar het Audiologisch Centrum geweest in Zwolle voor een controle bezoek.
Eerst eventjes met die vrouw gepraat (zelfde vrouw als 3 maanden geleden) en daarna wilde ze toch nog weer even een gehoortest doen met Stephan.
Ze pakte weer de toren met ringen en het leuke was dat Stephan meteen zo’n ring bij zijn oor hield.
Hij herrinnerde zich dat spelletje nog van 3 maanden geleden!!!
Hij was super enthousiast!
En deed de test keurig.
Maar ja, dat er met zijn gehoor niks mis is wisten wij eerlijk gezegd al langer dan vandaag. Daar twijfelen we voor geen meter aan.
In de tussentijd moest ik een formulier invullen.
Er stonden allemaal woordjes op en ik moest aankruisen welke woordjes Stephan inmiddels zegt (ook als de woordjes er op lijken, zoals bijv. visie, dan mag je televisie aankruisen).
Uiteindelijk tellen ze de aangekruisde woordjes bij elkaar op.
Voor zijn leeftijd is het normaal om een score te hebben tussen de 85 en de “100 nog wat” (weet niet meer precies hoeveel).
85 is dan aan de lage kant.
Stephan scoorde 73.
Laag dus.
Maar goed, we weten nu wel dat hij OP DIT MOMENT een jaar achterloopt met praten.
Dat zei de logopediste ook al en deze vrouw zei het ook.
De woordjes die hij nu leert zeggen zijn eigenlijk “normaal” voor een kind van 1,5 jaar (en Steef is dus ruim 2,5)
Ze vroeg ook of wij ons zorgen maken om hem, wat betreft zijn spraak.
Nou, niet zo erg meer als eerst aangezien hij de laatste 3 weken opeens meer woorden gaat zeggen.
Dat heb ik haar dus ook verteld.
Uiteindelijk komt het erop neer dat ons sterk aangeraden wordt om door te gaan met logopedie (zijn wij het wel mee eens).
En we moeten vooral geen druk op hem uitoefenen en ook opletten dat dat bij logopedie niet gebeurd (dat deden we dus al, haha!)
Verder adviseerde ze ons om toch wat gebaren te gaan gebruiken met Stephan, zodat hij zich wat beter duidelijk kan maken.
Het is niet zo dat hij daardoor het praten laat voor wat het is.
Dat hij die gebaren wel makkelijk gaat vinden ofzo.
Over 6 maanden moeten we terugkomen (hij is dan ongeveer 3 jaar en 1 maand).
En over 3 maanden belt ze ons op om te overleggen hoe het met hem gaat.
Stel dat er toch niet zoveel vooruitgang in zit dan wil ze hem toch eerder zien.
En dat was het!
Tot nu toe vind Stephan het gelukig allemaal hartstikke leuk die “onderzoeken” dus dat is geen reden voor ons om het te laten.
O ja, ze vond verder wel dat hij nog weinig twee woord zinnen maakt.
Langer zal ik het verhaal niet maken!!!
Groetjes, Bianca
.gif)