Hier hadden we ook een sloper. Wij hebben alles waar hij NIET aan mocht komen weg gehaald en pakte hij iets wat hij niet mocht hebben, dan zeiden we niet zo heel snel van: niet doen! Maar meer iets van: dat is van papa of mama, leg het maar weer terug. En dan samen zijn handje pakken en het weer terug leggen. En als compliment: wat fijn dat je het voor mij hebt terug gelegd! Uiteindelijk ging hij het zelf terug leggen en zei hij ‘papa’ of ‘mama’ erbij zo van: dat is van jullie en niet van mij.
De onze sloopte niet om te slopen, maar om uit te proberen hoe iets werkte. Tis wat dat betreft echt een techneutje maar door samen te kijken naar hoe iets in elkaar zit (bijv. hoe gaat het deurtje van de auto open zonder dat ik het afbreek?) heeft hij geleerd dat hij er heel voorzichtig mee om moet gaan. Hier is het slopen dus wel over gegaan ![]()
Ons idee bij het woordje niet is trouwens dat je het ook verkeerd kunt aanleren zoals ook bij honden (sorry voor het voorbeeld). Kinderen begrijpen woorden niet automatisch en moeten het net als honden leren. Als een hond een bal moet terug brengen en ik roep steeds: breng bal, maar ze komt niet. En ik blijf roepen breng bal en ze blijft waar ze is, dan leert zij uiteindelijk dat breng bal is : blijf waar je bent… En hoe raar het ook klinkt, zo gaat het ook bij kinderen. Blijf je zeggen: niet doen! op een moment dat hij iets verkeerd doet, dan kan het zijn dat hij leert: ‘oh mama reageert op mij, ik ken het woordje NIET nu en dat wordt genoemd als ik iets doe, dus waarschijnlijk betekent NIET dat ik het nog een keer mag doen.’ Door het positief te draaien door het samen op te lossen (ja, kost tijd maar dan krijg je er ook veel voor terug) zal hij leren hoe het wel hoort en uiteindelijk het woordje niet gaan zien als iets dat niet goed is. (hier heeft het tot ongeveer zijn tweede geduurd voor hij alles met rust kon laten maar het experimenteren zit nog steeds in zijn bloed, maar hij weet nu hoe hij er niet slopend mee om kan gaan)
Succes!
