Welkom.
Het is plotseling erg koud. En licht, heel fel. Je weet niet wat je overkomt, je schrikt je te pletter.
Al die tijd had je het warm, je voelde je geborgen en daar schijnt nu ineens een eind aan te moeten komen. Je hebt het echt niet meer naar je zin en dat zullen ze weten ook. Wat is dat nou ineens voor onzin? Waarom dit, waarom ik? Laat me met rust…
Vijf maanden verder en je mening is al aardig aan het veranderen. Het is eigenlijk best wel lachen. Je krijgt je eten op tijd, kan gaan slapen wanneer je wilt en tussendoor is het gein maken met pa en ma. Zelfs als je erg vroeg wakker bent, zijn ze er voor je. Je hebt al aardig in de gaten hoe je ze in de maling kan nemen. Even huilen, en ze staan bij je. En dan is het lachen geblazen.
Alles is mooi, alles is nieuw en je wilt alles leren. Niet omdat je iets wilt leren, maar gewoon omdat je nieuwsgierig bent. Later zul je er achter komen dat de meeste scholen de fout maken door kinderen wijs te maken dat ze iets moeten leren, terwijl eigenlijk je belangstelling gewekt moet worden voor de dingen die ze je willen laten leren. Maar daar hoef je je voorlopig niet druk over te maken.
Het eerste wat je moet doen, is lachen. Veel lachen. En je ouders gaan je daarbij helpen. Vaak bewust, ook heel vaak onbewust. Het gaat voorkomen dat je ouders je achter het behang willen plakken, terwijl jij het juist erg naar je zin hebt. Heel erg veel later zal dat wel eens omgedraaid kunnen zijn, dus dan staan jullie weer op gelijke voet. Probeer dat maar te onthouden, want dat doen je ouders nu ook stiekem.
Ok, dan geef ik je nu enkele nuttige tips voor het bereiken van doel 1: lachen.
Je bent al goed bezig door hun aandacht te trekken met huilen. Als ze naar je bedje komen als je midden in de nacht ligt te huilen, wacht dan tot ze het licht aandoen en bezorgd over je heen buigen. Op dat moment barst je in een schaterlach uit.
Wacht zo lang mogelijk met poepen tot een van de twee je luier gaat verschonen. Let erop dat zij ook leren, dus ze hebben steeds minder tijd nodig om van luier te wisselen. Toch is er altijd een moment waarop je even helemaal ‘los’ bent. Dat is het moment. Barst los, zet zoveel mogelijk kracht en de resultaten zullen verbluffend zijn. Lach.
Als je een fruithapje krijgt, probeer dan zoveel mogelijk van de pulp in je wangen te hamsteren. Slik niets door en wacht tot ze je slab afdoen. Haal dan diep adem door je neus en blaas het spul met alle kracht de kamer in. Het mooiste is het als er visite is, probeer dan de zondagse jurk van die lieve oude tante te raken. Je hebt gegarandeerd de lachers op je hand.
Als je zover bent dat je een beetje kan gaan kruipen, zul je merken dat nieuwe uitdagingen zich aandienen. Denk bijvoorbeeld aan hoe die mooie porseleinen vaas kan wankelen, en bedenk eens even wat er allemaal in de videorecorder past, naast de reguliere banden. Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan boterhammen met pindakaas of smeerworst.
Ouders denken altijd te snel dat je groot genoeg bent voor een pakje drinken. Hele geinige kartonnen doosjes met een klein gaatje in de bovenkant voor het rietje. De eerste keer dat je zo’n doosje in je handen krijgt, zullen ze je waarschuwen om er niet in te knijpen. Maar dat is juist de bedoeling van die pakjes. In de rietjes zit meestal een knik en dat is niet voor niets. Daar kun je dus heel goed mee richten.
Op je verjaardag krijg je bijna zeker een mooie grote slagroomtaart. In die taart zullen een aantal kaarsjes steken, evenredig naar het aantal jaren. Die dingen kun je zo uitblazen, maar het is veel leuker om er eerst een tijdje langs te blazen om vervolgens die dingen met een flinke klodder neusvocht uit te niezen. De visite zal gegarandeerd zeggen dat ze dat geen probleem vinden en met smaak hun taartpuntje oppeuzelen.
Vooral moeders zijn gek op kleertjes kopen. Hele bergen kleertjes zullen er per week naar binnen komen. Het meest effectief om die stroom kleding te stoppen, is dit: groei harder dan iedereen voor mogelijk hield. Je hebt kans dat je sommige dingen maar 1 keer aan kan.
Probeer bovenstaande tips maar eens uit, als je er tijd voor hebt. Maar zeg niet tegen je ouders dat je ze van mij hebt…
V.